Το πιο αστείο πράγμα είναι οι διαφημίσεις που πέφτουν ακριβώς μετά το match, πριν ο κύριος Βερνίκος κάνει την αποφώνηση. Από τη μια δε μπορείς να καταπιείς αυτό που συμβαίνει και από την άλλη ένα κάρο διαφημίσεις, από κινητά μέχρι γαριδάκια ξέρω γω που μας λένε πως οι Έλληνες διεθνείς θα μας κάνουν πάλι υπερήφανους.

Σε πολλές ομάδες μια μεγάλη επιτυχία φέρνει και κάποια αποτελέσματα. Οι Τσέχοι για παράδειγμα, από ένα τεράστιο outsider στο euro του 96(νομίζω) φτάσανε στον τελικό και αυτό λειτούργησε θετικά ώστε να ανεβάσουν το επίπεδο τους και πλέον θεωρούνται φαβορί στις διοργανώσεις που μετέχουν. Και πραγματικά όταν βλέπεις την Ελλάδα, μετά την κατάκτηση του ευρωπαικού πρωταθλήματος να βγαίνει πρώτη, "περπατώντας" στον όμιλο των προκριματικών, αρχίζεις και πιστεύεις πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και για εμας, όχι απαραίτητα να είμαστε φαβορί(δε νομίζω ότι το πιστεύει κανείς αυτό), αλλά από εκει που ήμαστε μια μετριότατη ομάδα που ζορίζοταν σε παιχνίδια με ομάδες όπως η Γεωργία ή η Αλβανία, να φτάσουμε σε επίπεδο να κοιτάμε τις περισσότερες ευρωπαικές ομάδες στα μάτια, και να διεκδικούμε επί ίσοις όροις τα αποτελέσματα. Αν αυτό συνέβαινε, νομίζω πως θα έπρεπε να ήμαστε ευχαριστημένοι και ας αφήσουμε τις υπερβολές περί "υπεράσπισης του στέμματος" και τα σχετικά.

Η Ελλάδα προχθές όμως ήταν η παλιά καλή Ελλάδα. Ελάχιστη κινητικότητα, ελάχιστη θέληση, φόβος ή άγχος η όπως θέλετε πείτε το. Μου θύμισε το παιχνίδι της πάρα πολύ τις χειρότερες χρονιές του Ολυμπιακού στο Champions League, και νομίζω όποιος γνωρίζει από ποδόσφαιρο ξέρει πόσο τραγική σύγκριση είναι αυτή.

Μη κατακρίνετε τις επιλογές του κυρίου Ρεχάγκελ θα έλεγα εγώ. Αν κάποιος κάτσει και σκεφτεί τις επιλογές του, θα του φανούν τελείως παράλογες. Αλλά παράλογες ήταν και το 2004, με παίχτες που δε παίζανε στις ομάδες τους, γερασμένοι και τότε και τώρα. Συμφωνώ ότι ο Χαριστέας δε μπορεί να πάρει τα πόδια του, αλλά ο ίδιος Χαριστέας έβαλε καθοριστικά goal πριν απο τέσσερα χρόνια. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι κύριος Ρεχάγκελ, όσο παράλογο και αν φαίνεται, δικαιώθηκε για αυτές του τις επιλογές.

Είπατε μερικοί εδώ πως ο Ibrahimovic είναι μεγάλος παίχτης. Βρήκε λίγο χώρο και σκόραρε. Μεγάλος παίχτης είναι δε λέω, στην Inter Milan παίζει, πάρα πολλά λεφτά παίρνει και τα σχετικά. Αλλά δεν ήταν μεγάλοι παίχτες ο Zidane ή ο Henry; Δεν ήταν μεγάλος παίχτης o Raul ή ο Joachin ή ο Pavel Nedved; Δε θυμάμαι κανέναν να τους κοιτάει ή να τους αφήνει ελεύθερους να σουτάρουν στο euro της Πορτογαλίας. Για μένα δεν είναι κακό να παραδεχτείς ότι κάποιος παίχτης είναι καλύτερος, ή και πολύ καλύτερος από εσένα. Αρκεί να το κάνεις έξω από το γήπεδο. Νομίζω με καταλαβαίνετε.

Δε ξέρω τι φταίει και η Ελλάδα παρουσιάζεται τόσο τραγική. Ίσως να χάσανε την όρεξη που είχανε, ίσως να ξεχάσανε την "πάμε να παίξουμε μπάλα και ότι γίνει" νοοτροπία τους, ίσως να φούσκωσαν λίγο τα μυαλά τους με το υπερβολικό promotion, ίσως και να αποκαταστάθηκαν οι ισορροπίες εκεί που έπρεπε και οι ομάδες που δε παίζουν καλό ποδόσφαιρο έπαψαν να κερδίζουν. Γιατί να μη γελίομαστε, η Ελλάδα δεν έπαιξε ποτέ καλό ποδόσφαιρο.

Όσο για τον Αντώνακη, νομίζω πως ένας άνθρωπος που έχει τη δυνατότητα να πιάνει μια μπάλα που έρχεται πάνω του δε λέγεται τερματοφύλακας. Αν είδατε άλλα παιχνίδια, θα είδατε τον Boruc ή τον 40χρονο Van Der Saar. Αυτό λέγεται τερματοφύλακας.

Μεθαύριο παίζουμε με τη Ρωσσία. Οι διεθνείς υποσχέθηκαν στροφή 180 μοιρών. Να δούμε. Στενοχωρήθηκαν μάλιστα από την κριτική που δέχτηκαν. Ευτυχώς που υπάρχουν πάντα οι καλοί δημοσιογράφοι (της ΕΡΤ και μη) να τους χαιδεύουν τα αυτία, μη τυχόν θυμηθούν ότι η Εθνική ομάδα είναι τιμή και προνόμιο και όχι (άλλος ένας) τρόπος για να μας δείχνουν τη φάτσα τους.

Σε μελλοντικά post θα μιλήσουμε και για (πιο) σοβαρές ομάδες.

Το πιο αστείο πράγμα είναι οι διαφημίσεις που πέφτουν ακριβώς μετά το match, πριν ο κύριος Βερνίκος κάνει την αποφώνηση. Από τη μια δε μπορείς να καταπιείς αυτό που συμβαίνει και από την άλλη ένα κάρο διαφημίσεις, από κινητά μέχρι γαριδάκια ξέρω γω που μας λένε πως οι Έλληνες διεθνείς θα μας κάνουν πάλι υπερήφανους.

Σε πολλές ομάδες μια μεγάλη επιτυχία φέρνει και κάποια αποτελέσματα. Οι Τσέχοι για παράδειγμα, από ένα τεράστιο outsider στο euro του 96(νομίζω) φτάσανε στον τελικό και αυτό λειτούργησε θετικά ώστε να ανεβάσουν το επίπεδο τους και πλέον θεωρούνται φαβορί στις διοργανώσεις που μετέχουν. Και πραγματικά όταν βλέπεις την Ελλάδα, μετά την κατάκτηση του ευρωπαικού πρωταθλήματος να βγαίνει πρώτη, "περπατώντας" στον όμιλο των προκριματικών, αρχίζεις και πιστεύεις πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και για εμας, όχι απαραίτητα να είμαστε φαβορί(δε νομίζω ότι το πιστεύει κανείς αυτό), αλλά από εκει που ήμαστε μια μετριότατη ομάδα που ζορίζοταν σε παιχνίδια με ομάδες όπως η Γεωργία ή η Αλβανία, να φτάσουμε σε επίπεδο να κοιτάμε τις περισσότερες ευρωπαικές ομάδες στα μάτια, και να διεκδικούμε επί ίσοις όροις τα αποτελέσματα. Αν αυτό συνέβαινε, νομίζω πως θα έπρεπε να ήμαστε ευχαριστημένοι και ας αφήσουμε τις υπερβολές περί "υπεράσπισης του στέμματος" και τα σχετικά.

Η Ελλάδα προχθές όμως ήταν η παλιά καλή Ελλάδα. Ελάχιστη κινητικότητα, ελάχιστη θέληση, φόβος ή άγχος η όπως θέλετε πείτε το. Μου θύμισε το παιχνίδι της πάρα πολύ τις χειρότερες χρονιές του Ολυμπιακού στο Champions League, και νομίζω όποιος γνωρίζει από ποδόσφαιρο ξέρει πόσο τραγική σύγκριση είναι αυτή.

Μη κατακρίνετε τις επιλογές του κυρίου Ρεχάγκελ θα έλεγα εγώ. Αν κάποιος κάτσει και σκεφτεί τις επιλογές του, θα του φανούν τελείως παράλογες. Αλλά παράλογες ήταν και το 2004, με παίχτες που δε παίζανε στις ομάδες τους, γερασμένοι και τότε και τώρα. Συμφωνώ ότι ο Χαριστέας δε μπορεί να πάρει τα πόδια του, αλλά ο ίδιος Χαριστέας έβαλε καθοριστικά goal πριν απο τέσσερα χρόνια. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι κύριος Ρεχάγκελ, όσο παράλογο και αν φαίνεται, δικαιώθηκε για αυτές του τις επιλογές.

Είπατε μερικοί εδώ πως ο Ibrahimovic είναι μεγάλος παίχτης. Βρήκε λίγο χώρο και σκόραρε. Μεγάλος παίχτης είναι δε λέω, στην Inter Milan παίζει, πάρα πολλά λεφτά παίρνει και τα σχετικά. Αλλά δεν ήταν μεγάλοι παίχτες ο Zidane ή ο Henry; Δεν ήταν μεγάλος παίχτης o Raul ή ο Joachin ή ο Pavel Nedved; Δε θυμάμαι κανέναν να τους κοιτάει ή να τους αφήνει ελεύθερους να σουτάρουν στο euro της Πορτογαλίας. Για μένα δεν είναι κακό να παραδεχτείς ότι κάποιος παίχτης είναι καλύτερος, ή και πολύ καλύτερος από εσένα. Αρκεί να το κάνεις έξω από το γήπεδο. Νομίζω με καταλαβαίνετε.

Δε ξέρω τι φταίει και η Ελλάδα παρουσιάζεται τόσο τραγική. Ίσως να χάσανε την όρεξη που είχανε, ίσως να ξεχάσανε την "πάμε να παίξουμε μπάλα και ότι γίνει" νοοτροπία τους, ίσως να φούσκωσαν λίγο τα μυαλά τους με το υπερβολικό promotion, ίσως και να αποκαταστάθηκαν οι ισορροπίες εκεί που έπρεπε και οι ομάδες που δε παίζουν καλό ποδόσφαιρο έπαψαν να κερδίζουν. Γιατί να μη γελίομαστε, η Ελλάδα δεν έπαιξε ποτέ καλό ποδόσφαιρο.

Όσο για τον Αντώνακη, νομίζω πως ένας άνθρωπος που έχει τη δυνατότητα να πιάνει μια μπάλα που έρχεται πάνω του δε λέγεται τερματοφύλακας. Αν είδατε άλλα παιχνίδια, θα είδατε τον Boruc ή τον 40χρονο Van Der Saar. Αυτό λέγεται τερματοφύλακας.

Μεθαύριο παίζουμε με τη Ρωσσία. Οι διεθνείς υποσχέθηκαν στροφή 180 μοιρών. Να δούμε. Στενοχωρήθηκαν μάλιστα από την κριτική που δέχτηκαν. Ευτυχώς που υπάρχουν πάντα οι καλοί δημοσιογράφοι (της ΕΡΤ και μη) να τους χαιδεύουν τα αυτία, μη τυχόν θυμηθούν ότι η Εθνική ομάδα είναι τιμή και προνόμιο και όχι (άλλος ένας) τρόπος για να μας δείχνουν τη φάτσα τους.

Σε μελλοντικά post θα μιλήσουμε και για (πιο) σοβαρές ομάδες.

Όντως, δε γίναμε ξαφνικά Βραζιλία για να παίξουμε διαστημικό ποδόσφαιρο.....απλά ο κόσμος τσαντίζεται όταν ξέρει ότι αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει καλύτερα αλλά δεν το πράττει......

Έμειναν 2 ματς στα οποία οι παίκτες πρέπει να ματώσουν μέσα στο γήπεδο. Έτσι και να αποκλειστούν, όλοι θα τους χειροκροτήσουν γιατί έδωσαν και τη ψυχή τους....

Το κακό είναι ότι και να κερδίσουμε και τα 2 ματς, υπάρχει κίνδυνος να μείνουμε απ'έξω λόγω ισοβαθμίας....

Το 2004 ήτανε μια πολύ ευνοϊκή χρονια Ολυμπιακοί πρωταθλητές ευρώπης και ακόμα και τη eurovision ωραίες συμπτώσεις η μήπως περιλαμβάνονται στο set που θα πληρώνουμε για πολλά χρονια οι έλληνες φορολογούμενοι.?