AnimePlanet Forums ~ Επισκόπηση Θ.Ενότητας - Touhou series: 11 χρόνια bullet hell

Το ξέρατε ότι matte σημαίνει περίμενε;

Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3 Επόμενη

Σελίδα 1 από 3

AnimePlanet Forums Αρχική σελίδα Games Touhou series: 11 χρόνια bullet hell

Ponder_Stibbons

Δημοσιεύθηκε: Πεμ Σεπ 20, 2007 7:27 pm

:: FeaRLeSS ::

Συμμετέχει από: 10 Οκτ 04 Δημοσιεύσεις: 209 Τόπος: Θεσσαλονίκη Τώρα Βλέπω: Madoka, Index S2, Korean Zombie Desk Car, Beelzebub, Gosick, Star Driver

Με αφορμή την κυκλοφορία του πιο πρόσφατου game της σειράς, και της ανακαίνισης του AnimePlanet (WTG, παιδιά, εξαιρετική δουλειά) είπα να της κάνω ένα αφιερωματάκι. Δεν είναι και πολύ γνωστή εκτός Ιαπωνίας, αλλά πιστεύω ότι είναι στο πνεύμα που αρέσει σε πολλούς anime fans.

Πρόκειται για 2D vertical shooting games, (τα περισσότερα, δείτε παρακάτω) όπως ίσως να θυμούνται όσοι έχουν παίξει τίτλους όπως Radiant Silvergun, Dodonpachi, Ikaruga, Shikigami no Shiro, Galaga, Gradius, Mushihime-sama και άλλα. Σε αντίθεση όμως με αυτά, έχει μεγάλη έμφαση στους χαρακτήρες και στην ατμόσφαιρα, στην οποία συμβάλλουν πολλοί παράγοντες. Δεν τα φτιάχνει εταιρεία, αλλά ένας Ιάπωνας προγραμματιστής/αλκοολικός γνωστός μόνο ως ZUN, με ελάχιστη βοήθεια από άλλους – ανήκουν στην κατηγορία των ερασιτεχνικών doujin games. Έχουν βγει 12 τίτλοι μέχρι τώρα, και ετοιμάζεται ένας 13ος - αλλά ένα δείγμα του πόσο δημοφιλής είναι η σειρά στην Ιαπωνία είναι το ότι έχουν βγει και μερικοί τίτλοι φτιαγμένοι από οπαδούς, από επεκτάσεις του αυθεντικού μέχρι και παιχνίδια ποδοσφαίρου και μία παρωδία του Super Mario Land. Υπάρχουν επίσης και δύο επίσημα manga, αν και δεν έχουν προχωρήσει πολύ ακόμα (3 chapters το ένα, 6 το άλλο), και κάποιες ιστορίες που επεκτείνουν αρκετά το σενάριο και τους χαρακτήρες. (Σημειωτέον ότι τα πρώτα 5 games είναι πολύ διαφορετικά από τα υπόλοιπα απο πολλές απόψεις, καθώς βγήκαν για PC-98, και τότε ο ZUN δεν έδινε και τόση έμφαση στο σενάριο, αφού μάλιστα αποφάσισε να βγάλει τα γεγονότα τους από τη συνέχεια της σειράς.)

Αξιολόγηση (κατά τη γνώμη μου) από κάθε άποψη:

Γραφικά:
Είναι ένα από τα ελάχιστα games που είναι εξίσου ευχάριστα να βλέπεις όσο και να παίζεις. Τα ίδια τα γραφικά είναι σχετικά χαμηλής ποιότητος, αν και το background φτιάχνει κάπως την ατμόσφαιρα. Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι τα περίπλοκα σχέδια που σχηματίζουν οι σφαίρες των αντιπάλων, που σκορπίζουν, συγκεντρώνονται, πολλαπλασιάζονται και αλλάζουν κατεύθυνση (μπορεί να είναι μέχρι εκατοντάδες ανά πάσα στιγμή, αλλά κινούνται συνήθως αργά). Κάνουν το να βλέπεις ένα replay ευχάριστο. Το μόνο κακό στοιχείο είναι ο σχεδιασμός των χαρακτήρων, και πιο συγκεκριμένα τα πρόσωπά τους - η σύλληψη είναι καλή, όλοι οι χαρακτήρες ξεχωρίζουν, αλλά η εκτέλεση...ας πούμε ότι ο ZUN είναι προγραμματιστής, όχι ζωγράφος. Τα 7,5 και 10,5 όμως είχαν εξωτερική επιρροή, οπότε τα γραφικά είναι διαφορετικά.

Μουσική:
Ίσως το καλύτερο τμήμα της σειράς. Ο ZUN δεν έκανε κανενός είδους μουσικές σπουδές, αλλά κατάφερε, και καταφέρνει, να δημιουργήσει πραγματικά αξέχαστη μουσική. Πάνω από 40 ερασιτεχνικές ομάδες βγάζουν σταθερά remixes της μουσικής του, και μέχρι τώρα έχουν βγάλει πάνω από 1600 remixes. (Πρίν απο 4-5 μήνες, τώρα θα έχει πάει στα 1700.) Αυτό και μόνο λέει πολλά για τη μουσική. Έχει ένα ιδιόρρυθμο ορχηστρικό-techno-rock στυλ, το οποίο ίσως να μην είναι για όλους, αλλά σε γενικές γραμμές λαμβάνει ενθουσιώδεις κριτικές. Τα remixes, από την άλλη, είναι διαφορετική ιστορία, διότι έρχονται σε όλα τα είδη: hardcore metal, rock, ορχηστρικά, trance, blues, jazz, pop και πολλά άλλα. Οι άλλοι τομείς δεν δέχονται πολύ σχολιασμό, τα sound effects είναι τα κλασικά, και voice acting δεν υπάρχει (ερασιτεχνικό project γαρ).

Gameplay:
Ανήκουν στην κατηγορία των danmaku (curtain fire) shooters, που σημαίνει ότι το gameplay βασίζεται στην αποφυγή αργών μεν, αλλά ουκ ολίγων σφαιρών παντός σχήματος και μεγέθους, που σχηματίζουν προκαθορισμένα σχέδια. Είναι απλό, αλλά πολύ δύσκολό, όπως και πολλά danmaku shooters. Ο μέσος πρωτοεισαχθείς παίκτης κάνει πάνω από 6 μήνες για να περάσει το normal mode χωρίς continues. Παραθέτω μερικά replays για περαιτέρω λεπτομέρειες.

http://youtube.com/watch?v=Vx8-pl0FbUI
Βασικό, normal mode, 8ο game, πρώτη πίστα, για μια ιδέα του τι παίζεται.

http://youtube.com/watch?v=8VcRwWHgoss
10o game, τέταρτη πίστα. Ο μέσος όρος.

http://youtube.com/watch?v=vvVcjaUV1Sc&mode=related&search=
(Είναι σε lunatic mode, 7ο game, το easy είναι πολύ διαφορετικό)

http://youtube.com/watch?v=xrfx0L3pJq4
10ο πάλι, lunatic mode, πρώτη και δεύτερη πίστα.

http://youtube.com/watch?v=SHjJToWmzKc
http://youtube.com/watch?v=RF5PTum8svk
Μερικά δείγματα των δυσκολότερων τμημάτων. Δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται.

Αυτό δεν ισχύει για τρία από τα games της σειράς, τα υπ' αριθμόν 7,5, 9,5 και 10,5. Όπως λέει ο αριθμός τους, διαδραματίζονται ανάμεσα στους «κανονικούς» τίτλους, και έχουν διαφορετικό gameplay. Το 9,5 (Shoot the Bullet) είναι στο ίδιο πνεύμα, αλλά ο ρόλος του παίκτη δεν είναι να πυροβολήσει τις αντιπάλους, αλλά να τις πλησιάσει για να τις βγάλει φωτογραφίες, κάτι που είναι πολύ πιο δύσκολο απ? ότι ακούγεται. Τα άλλα δύο, 7,5 (Immaterial and Missing Power) και 10,5 (Scarlet Weather Rhapsody) είναι κλασικά 2D fighting games, αλλά με μεγάλη έμφαση σε σφαίρες - όσοι είχαν παίξει το σχετικά άγνωστο Destrega για το PSX ξέρουν περίπου τι γίνεται.

http://youtube.com/watch?v=kArahdMXhzY
Δείγμα σχετικά χαμηλής δυσκολίας από το 9,5.

http://youtube.com/watch?v=uzMhsNNu6AA
http://youtube.com/watch?v=EeY-ibPHDSc
http://youtube.com/watch?v=Ii_52n1et_4
http://youtube.com/watch?v=qJE0FBSrgSo
Replays του 7,5.

Χαρακτήρες:
Το στοιχείο που έκανε τη σειρά να ξεχωρίσει. Είναι σχεδόν όλες θηλυκές παρουσίες, με τρείς εξαιρέσεις, εκ των οποίων τον έναν δε βλέπουμε ποτέ, ενώ ένας άλλος είναι χελώνα, και είναι όλες ανεπτυγμένοι χαρακτήρες. Έχουμε μία χρονίως τεμπέλα miko, μία μάγισσα που μιλάει σαν νταλικέρης, μία υπηρέτρια που σταματάει το χρόνο κατά βούληση, ένα φάντασμα με άπατο στομάχι, μία commando bunnygirl από το φεγγάρι, ένα υβρίδιο ανθρώπου και φαντάσματος, μία otaku με κούκλες, hikikomoris, catgirls, κούκλες, goth loli vampires, kappa, tengu, νεράιδες, poltergeists, γιατρούς, shinigami, shikigami, τραγουδίστριες, kitsune, όλα με μία γερή δόση Chaotic Neutral (για όσους ασχολούνται με D&D) – και έχουν όλες ανεπτυγμένες προσωπικότητες, όχι τόσο από τα ίδια τα games, που περιέχουν σχετικά λίγο διάλογο, όσο από τα κυριολεκτικά εκατοντάδες doujins που έχουν γράψει, και γράφουν, οι οπαδοί της σειράς, τα οποία έχουν αναπτύξει την ιστορία όσο κανένα βιβλίο δε θα μπορούσε. Μέχρι και διαγωνισμοί γίνονται, για να βρεθεί ποια έχει το μεγαλύτερο αριθμό οπαδών. Μπορεί να ειπωθεί ότι καλύπτουν κάθε πτυχή της έννοιας του moe, κάτι που υποστηρίζει ο αριθμός (και αφοσίωση) των οπαδών τους.

Σενάριο:
Οι ιστορίες διαδραματίζονται σε ένα μέρος ονόματι Gensokyo, όπου καταλήγει ότι ξεχνάει ο έξω κόσμος (βρικόλακες, μάγισσες, μυθικά πλάσματα κ.α.). Στα ίδια τα games, το σενάριο είναι (φαινομενικά) απλό: συμβαίνει κάτι αξιοπερίεργο, οι πρωταγωνίστριες βγαίνουν να ερευνήσουν, βρίσκουν την υπαίτια, και ανταλλάσσουν σφαίρες μέχρι να αλλάξει γνώμη. Εκτός απρόοπτου, η εν λόγω υπαίτια γίνεται playable χαρακτήρας στο επόμενο game. Αυτό όμως που αναπτύσσει την ιστορία είναι τα manga, διάφορες μικρές ιστορίες από τον ZUN, και φυσικά τα προαναφερθέντα doujins, από τα οποία μέχρι και ο ZUN παίρνει ιδέες. Όλα μαζί έχουν δημιουργήσει μία πολύ ολοκληρωμένη ατμόσφαιρα, αφήνοντας ελάχιστες λεπτομέρειες του Gensokyo ανεξερεύνητες. Η γενική ατμόσφαιρα είναι χαρούμενη, και δεν υπάρχει προφανής βία (σύμφωνα με το σενάριο, η ανταλλαγή σφαιρών είναι αβλαβής, και θεωρείται χόμπι). Δεν είναι όμως καθόλου παιδικό, καθώς η ιστορία έχει πολλές σοβαρές πτυχές, που δεν είναι πάντα προφανείς.

Διάρκεια:
Τα ίδια τα games κρατάνε 30-40 λεπτά, αλλά είναι εθιστικά. Εγώ προσωπικά ασχολούμαι ενάμισι χρόνο, αλλά οι πιο αφοσιωμένοι οπαδοί έχουν 4 και παραπάνω χρόνια, και οι Ιάπωνες που ασχολούνται από την εποχή του PC-98 ακόμα περισσότερα. Εκτός από το κύριο game, έχει διάφορες άλλες επιλογές, όπως practice mode (που είναι εξίσου ενδιαφέρον με το κύριο game, ειδικά στο 8o), versus mode όπου υπάρχει, και το κλασικό extra stage, που λαμβάνει χώρα μετά από το κύριο σενάριο και είναι πιο δύσκολο από το hard mode, ίσως τόσο όσο το lunatic mode.

Σε γενικές γραμμές, είναι από τα πράγματα που ή κολλάς ή αγνοείς. Πιστεύω ότι αξίζουν μία δοκιμή, έχουν ένα διαφορετικό κλίμα από τα περισσότερα games, και είναι μία ευχάριστη εμπειρία. Ίσως η όλη ατμόσφαιρα να μην αρέσει σε όλους, ίσως η μεγάλη δυσκολία να αποθαρρύνει πρωτοεισαχθέντες, και τα γραφικά δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με άλλα shooters, αλλά πιστεύω ότι αξίζει μια ματιά.

Παραθέτω μερικά links για όσους ενδιαφέρονται:

http://en.wikipedia.org/wiki/Touhou
Το άρθρο του Wikipedia, λέει τα βασικά.

http://www.pooshlmer.com/touhouwiki/index.php/Touhou_Wiki
Ένα wiki αφιερωμένο στη σειρά, με εις βάθος ανάλυση κάθε game, χαρακτήρα και ιστορίας, πληροφορίες για το gameplay, replays, μερικά doujins, μεταφράσεις (και patches μετάφρασης για μερικά games) και πολλά άλλα.

http://www.pooshlmer.com/wakaba/wakaba.html
Image board αφιερωμένο στη σειρά. Οι οπαδοί έχουν ζωγραφίσει πάνω από 16.000 εικόνες fanart, χωρίς να μετράμε τα doujins. Πολλές μπορούν να βρεθούν εδώ.

Enjoy!

Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ponder_Stibbons στις Τρι Ιαν 15, 2008 4:49 pm, 1 φορά
_________________
Ridalnae ture inferiare manaf,
presia briyante enclone anw sol ciel.