Το ξέρατε ότι shinnen σημαίνει πεποίθηση;


Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας

Μετάβαση στη σελίδα 1, 2  Επόμενη
Σελίδα 1 από 2
 AnimePlanet Forums Αρχική σελίδα    Trip Logs    Εντυπώσεις από το ταξίδι μου στη Ιαπωνία [PART 1] :)
acidburn_d
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 30, 2006 4:59 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: HooKeD.SeRiouSLy :: :: HooKeD.SeRiouSLy ::

Συμμετέχει από: 12 Ιούν 04 Δημοσιεύσεις: 159 Τόπος: ΑΘΗΝΑ
My trip to Japan & Thailand experience Smile

Hello! Πάντα λέω θα κάτσω να τελειώσω αυτό το κείμενο αλλά πάντα δεν βρίσκω τον χρόνο, ήθελα να το βάλω όταν θα το έχω τελειώσει αλλά μάλλον θα αργήσει και από ότι βλέπω θα βγει μεγάλο, αποφάσισα λοιπόν να το βάζω σε κομμάτια και να κάνω update αυτό το thread. Σίγουρα δεν μπορώ να μεταφέρω όλα τα σκηνικά και τα συναισθήματα που έζησα but I?ll do my best! Πάμε λοιπόν:
(για μερικές photo από αυτό το trip, you can visit my blog) http://happycolourfulsmile.blogspot.com/

Introduction:
Μένω Αθήνα (παιδί της πόλης, δυστυχώς), πριν από λίγο έκλεισα τα 23 και από τα 19 μου ανακάλυψα κάτι το οποίο πιστεύω είναι από τα καλύτερα πράγματα που μπορεί να σου προσφέρει αυτή η ζωή : ΤΑΞΙΔΙΑ!
Το αίσθημα και την εμπειρία που σου δίνουν τα ταξίδια, μακρινά κοντινά, δεν έχει σημασία, δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο…γνωρίζεις όλους αυτούς τους απίστευτους ανθρώπους, μαθαίνεις για τον τρόπο ζωής τους, την κουλτούρα τους, τον τρόπο σκέψης, την κοινωνία τους, βλέπεις όλα αυτά τα απίστευτα αξιοθέατα, παλιά και σύγχρονα, μαθαίνεις για το παρελθόν, θαυμάζεις τη μαγεία και τη δύναμη της φύσης…η όλη εμπειρία του ταξιδιού…γυρνάς πίσω και αρχίζεις να εκτιμάς περισσότερο τα απλά σημαντικά πράγματα τα οποία δυστυχώς πολύς κόσμος δεν εκτιμάει σήμερα…τον ήλιο τις ηλιόλουστες μέρες, τα αστέρια το βράδυ, τα χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων…πολλά πράγματα που παλιά σε ενοχλούσαν δεν σε ενοχλούν πια, το μυαλό σου έχει «ανοίξει» για τα καλά, είσαι έτοιμος για νέα πράγματα και αυτό το σούπερ colgate χαμόγελο είναι σχεδόν πάντα στο πρόσωπό σου!! Γεμάτος θετική ενέργεια και έτοιμος να αντιμετωπίσεις τα πάντα, μέχρι να ξαναφύγεις για ταξίδι…
Όταν έκατσε η φάση στην αρχή του χρόνου να δουλέψω σε πολλές δουλειές, δεν έχασα την ευκαιρία, ξεκίνησα ένα πρόγραμμα με σχολή τα πρωινά και πηγαίνοντας από δουλειά σε δουλειά ύστερα, και πολλές φορές μέχρι το πρωί αλλά έβαλα ένα σκοπό, αυτό το Καλοκαίρι επιστροφή στην Ασία! Από πιτσιρικάς ήθελα να πάω Ιαπωνία και αυτός ο προορισμός ήτανε σίγουρος, έλεγα να το συνδυάσω με Κίνα αλλά μετά από research, η Κίνα θέλει 3 μήνες μόνη της (η χώρα είναι απίστευτα μεγάλη και οι αποστάσεις που παίζουνε είναι εξωπραγματικές) και επέλεξα άλλη μία χώρα την οποία επίσης ήθελα να πάω επίσης από πιτσιρικάς, την Ταϋλάνδη! Επομένως αυτό το ταξίδι στην ουσία ήτανε ένα μικρό όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα! Τσίμπησα τους οδηγούς του Lonely Planet, έκανα ένα research στο internet, έβγαλα ένα Japan Rail Pass (σκοπός μου να πάρω μία δόση από Ιαπωνία ταξιδεύοντας σε αρκετές περιοχές και πόλεις, με ένα μικρό σχέδιο που έκανα πήγα Tokyo, Nikko, Yokohama, Gifu, Nagoya (EXPO), Kyoto, Nara, Shirahama, Osaka, Himeji, Hiroshima, Miyajima, Beppu, Oita, Aso, Nagasaki), έβαλα για μια ακόμη φορά το backpack στη πλάτη μου και ξεκίνησα για ένα ταξίδι 2 μηνών στην Ασία, 40 μέρες Ιαπωνία και 20 μέρες στη Ταϋλάνδη. Και άξιζε όλα τα λεφτά…όλα τα ξενύχτια…και πολλά παραπάνω!!!
Με λίγα λόγια, η Ιαπωνία ήτανε το κάτι άλλο, ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου…πέρα από τα απίστευτα σκηνικά, ναοί και τρελή τεχνολογία παντού, το πιο σημαντικό σε μια χώρα το οποίο είναι αυτό που τελικά σου μένει, είναι οι άνθρωποι…και πραγματικά, ο κόσμος στη Ιαπωνία με έκανε να πιστέψω ότι υπάρχουν ακόμα παραμύθια…τόσο καλό κόσμο, έτοιμο να σε βοηθήσει στα πάντα δεν έχω ξανασυναντήσει πουθενά αλλού, σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης και Ασίας! Πάντα με το χαμόγελο, θα είναι εκεί να σε βοηθήσουν και να σε βγάλουν από όποια δύσκολη θέση έχεις έρθει…μου είπανε ότι το ότι μιλούσα τα πολύ βασικά Ιαπωνικά ήτανε ένα μεγάλο συν, και όντως πιστεύω ότι βοήθησε, ο κόσμος εκτιμάει δεόντως ότι προσπαθείς να μιλήσεις στη γλώσσα τους. Αλλά και πάλι, θα διαβάσετε παρακάτω για σκηνικά όπου άνθρωπος έκλεισε τη δουλειά του (!!!) για να με πάει κάπου ύστερα από μια απλή ερώτηση που του έκανα πως θα βγω στο σωστό δρόμο!! Μια καθαρίστρια στο camping με πήρε από το πουθενά και με πήγε στο σταθμό του τραίνου, μια πανέμορφη Γιαπωνέζα με πήρε στο λυκόφως που ούτε καν φαινόμουν, σε δρόμο μέσα από δάσος όπου είχα χαθεί μετά από μια απίστευτη τρελή μέρα, έκανε αναστροφή διότι πήγαινε στην αντίθετη κατεύθυνση και με πήγε στον προορισμό μου, έστω και αν δεν ήξερε που ήτανε…αυτά δεν συμβαίνουν πουθενά αλλού…κάποτε όταν είχα γυρίσει από Eurotrip, είχα ξεμείνει στην Πάτρα άφραγκος και μετά από 4 ώρες ωτοστόπ, δεν με πήρε κανένας...
Φεύγοντας, αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι μου αφήσανε το αίσθημα του σεβασμού και της καλοσύνης, σεβασμός παντού και για τα πάντα, και από το σεβασμό ξεκινάνε όλα…τα γράφω όλα αναλυτικά παρακάτω για όποιον βρει το κουράγιο και τα διαβάσει όλα.
Στη Ταϋλάνδη ήτανε άλλη φάση, υπήρχε και καλός κόσμος αλλά παίζουνε και όλα τα άλλα, είναι κεντρική Ασία με τα όλα της... Κομπίνες, φτώχεια, πορνεία, πανικός από κόσμο και τουρίστες οι οποίοι δυστυχώς δεν έχουν καμία σχέση με τους τουρίστες που θα συναντήσεις στη Ιαπωνία. Στη Ιαπωνία οι τουρίστες, κατά πλειοψηφία είναι υψηλού επιπέδου, τόσο κοινωνικού όσο και πνευματικού. Τι εννοώ με αυτό είναι ότι είναι πολύ καλά άτομα, σέβονται τα πάντα και όταν μιλήσεις μαζί τους ανακαλύπτεις ότι έχουνε σπουδάσει απίστευτα πράγματα, έχουνε διαβάσει τα δεκάδες βιβλία, οι αντιλήψεις και τα πιστεύω τους είναι πολύ καλά, και μετά από μια συζήτηση μαζί τους σου αφήνουνε την καλύτερη εντύπωση, και το πιο σημαντικό, ότι είναι καλοί άνθρωποι…(βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις, ευτυχώς λίγες όμως).
Στην Ταϋλάνδη είναι ακριβώς το αντίθετο, και λόγω του ότι πήγα μετά από 40 μέρες διαμονής στη Ιαπωνία, μου κακοφάνηκε ακόμα πιο πολύ. Οι περισσότεροι τουρίστες την έχουνε δει «ήρθαμε εδώ και δε μασάμε τίποτα», δεν σέβονται τίποτα μα τίποτα, γλεντάνε ασταμάτητα, είναι διαρκώς τσίτα μεθυσμένοι, φωνάζουνε και τσακώνονται κιόλας! Θα δείτε πολλούς τελειωμένους οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι τη φτώχεια και τη φτήνια, περνάνε καλά αξιοποιώντας συγχρόνως και όλη τη βιομηχανία του sex που δυστυχώς ακμάζει στην Ταϋλάνδη. Αυτό έχει πολύ μεγάλο αντίκτυπο παντού και ειδικά στις κοπέλες, όπως θα διαβάσετε παρακάτω. Βέβαια δεν είναι όλοι έτσι αλλά δυστυχώς, οι περισσότεροι είναι. Πέρα από αυτά όμως η χώρα είναι εξωτικά όμορφη, έχει πολύ πλούσιο πολιτισμό και έχει να προσφέρει πολλά σε όποιον είναι πρόθυμος να την εξερευνήσει, για τον ταξιδιώτη δηλαδή και όχι τον απλό τουρίστα. Και θα διαπιστώσει ότι παρά όλη τη φτώχεια και τη δύσκολη ζωή, οι άνθρωποι της Ταϋλάνδης χαμογελάνε πολύ!
Από αυτό το ταξίδι τράβηξα περίπου 2500 φωτογραφίες και μερικά video, θα προσπαθήσω να τα βάλω online αργότερα αλλά θα αργήσει γιατί είναι γύρω στα 3GB. Προς το παρόν έχω βάλει και θα βάλω και άλλες στο μέλλον στο blog μου
http://happycolourfulsmile.blogspot.com/
Ότι γράφεται παρακάτω είναι και αποσπάσματα από το ημερολόγιό μου, θέλω να μπορέσω να μεταδώσω την όλη φάση και γι?αυτό θα παίζουν αρκετές λεπτομέρειες, ελπίζω να μην βαρεθείτε από το διάβασμα. Το κάνω και για πάρτι μου, είναι πολύ ωραίο να πηγαίνω πίσω σε αυτό το ταξίδι με το μυαλό μου για να γράψω τα πάντα…
Πάμε λοιπόν:




0) Αρχή, Αεροδρόμια, Πτήσεις και Αεροπλάνα

Επέλεξα να πετάξω με Thai Airlines που έχω ξαναπετάξει και έχω μείνει πολύ ευχαριστημένος, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι κάνει stop over στη Bangkok, επομένως εγώ πλήρωσα για να πάω Ιαπωνία και στο γυρισμό το stop over στη Bangkok θα είναι αντί για μερικές ώρες…3 βδομάδες χεχεχε.
Η πτήση για Bangkok είναι 4914 μίλια, απόσταση που διανύσαμε σε 10 ώρες. Δίπλα μου καθότανε ο Θανάσης, 41 ετών από Κομοτηνή. Δουλεύει δημόσιος υπάλληλος και είχε ζήσει για πολλά χρόνια στη Γερμανία όπου είχε δικηγορικό γραφείο. Είχε σπουδάσει νομική εκεί. Αλλά έκατσε μια στραβή και γύρισε Ελλάδα. Πριν από 2 μέρες τσίμπησε την άδεια του για 1 μήνα και το σχέδιο του περιλαμβάνει Καμπότζη και Βιετνάμ! Σωστός! Πέρσι είχε γυρίσει Λάος για 1 μήνα και μου είπε τα καλύτερα.
Εύχομαι και εγώ στα 40 μου να έχω την ενέργεια και την τρέλα του να τη κάνω για ταξιδάκια. Δε του φαίνεται με τίποτα η ηλικία του, έχω παρατηρήσει ότι γενικά ο κόσμος που ταξιδεύει δεν δείχνει τα χρόνια του, όλοι φαίνονται πολύ πιο νέοι!
Με πορώνει στο μέγιστο και ανυπομονώ να φτάσω στη Bangkok όπου θα περιμένω για 2 ώρες για να πάρω την πτήση μου για Tokyo. Φτάνουμε στη Bangkok και δεν έχει ξημερώσει ακόμη, από ψηλά πριν προσγειωθούμε βλέπουμε απίστευτα χιλιάδες συμμετρικά φωτάκια! Τρελή ζέστη και υγρασία, κλασσικό χαρακτηριστικό του κλίματος της κεντρικής Ασίας. Η Ταϋλάνδη πάει 4 ώρες μπροστά από Ελλάδα.
Αράζω με 2 Αυστραλέζες που ήτανε και στη πτήση από Ελλάδα, είχανε αράξει Ταϋλάνδη και αποφασίσανε να σκάσουνε Ελλάδα! Κάτσανε λίγο Αθήνα αλλά μετά πήγανε σε πολλά νησιά, μου είπανε ότι ήτανε από τις καλύτερες χώρες που έχουνε πάει, μπράβο σου Ελλάδα! Μου δείξανε πόσα βιβλία είχανε αγοράσει περί ελληνικής ιστορίας, απίστευτο! Τώρα ήταν απλά transit, περιμένανε τη πτήση τους για Αυστραλία.
Καθώς περιμένω για την επόμενη πτήση εμφανίζεται κόσμος από Japan ο οποίος πάει σπίτι του, alright!! Η πτήση για Tokyo είναι 2888 μίλια και θα κάνουμε 6 ώρες να φτάσουμε. Μέσα στο αεροπλάνο γνωρίζω ένα ζευγάρι, ένας Ταϋλανδός και μια γλυκιά Ταϋλανδέζα, δεν είναι η πρώτη φορά που πάνε Japan, τους αρέσει πολύ και μου λένε ότι τα πάντα είναι πολύ διαφορετικά από την Ταϋλάνδη. Παρατηρώ ότι παίζουν ελάχιστοι τουρίστες για Japan, σχεδόν όλοι είναι Japanese people. Στις 15.15 περίπου ώρα Ιαπωνίας είμαι Tokyo!!! Η Ιαπωνία πάει +6 ώρες μπροστά από την Ελλάδα, +2 ώρες μπροστά από Ταϋλάνδη. Τσιμπάω τα πράγματα μου, περνάω από immigration, αλλάζω μερικά ? σε ¥ και ύστερα για την έγκριση tourist visa. Δε χρειάζεται να βγάλεις visa από Ελλάδα, σου δίνουν εκεί tourist visa για 3 μήνες. Καλή φάση! Παίζει καλός έλεγχος αλλά όλοι είναι μέσα στο χαμόγελο. Στο immigration μου ανοίγουν τα πάντα για check. Μετά όμως ο υπάλληλος με βοηθάει να τα βάλω πάλι όλα πίσω στη θέση τους όπως ήτανε! Σωστός! Πετυχαίνω και ένα Japanese ζευγάρι το οποίο ήτανε μαζί μου από την Αθήνα! Μου χαμογελάνε, τα λέμε λίγο και μου εύχονται τα καλύτερα για τη διαμονή μου στη χώρα τους. Θέλουν να με περιμένουν να πάμε μαζί για το κέντρο του Tokyo αλλά τους λέω να φύγουνε γιατί εγώ θα καθυστερούσα λιγάκι για τη visa. Εννοείται πηγαίνω από tourist office για να πάρω πληροφορίες και extra χάρτες. Η μία από τις Γιαπωνέζες εκεί παρατήρησε μια κονκάρδα anime που έχει πάνω της η polo μου, “you watch anime?!” “I love anime” η απάντηση και αμέσως μου δίνει ένα ένθετο με προορισμούς για anime funs! Το συγκεκριμένο φυλλάδιο το είχα κατεβάσει και εκτυπώσει από το internet αλλά ήτανε πολύ καλή κίνηση εκ μέρους της Smile
Λίγο μετά τις 16.15 είμαι σε ένα τραίνο και πάω για κεντρικό Tokyo!! Μέσα είναι κάτι πιτσιρίκες Γιαπωνεζούλες που μου χαμογελάνε. Η μία από αυτές με βγάζει φωτογραφία!


1) Tokyo



Ότι και να πω για το Tokyo θα είναι λίγο! Όλοι έχουμε ακούσει το μύθο που το περιτριγυρίζει, για μένα ξεπέρασε ακόμα και τις πιο τρελές μου προσδοκίες! Τα πάντα κινούνται στη ταχύτητα του φωτός!! Χιλιάδες κόσμος παντού σε μια από τις ποιο μοντέρνες και τεχνολογικές πόλεις του πλανήτη η οποία είναι δίκαια ο δυναμίτης της Ιαπωνίας. Η ανατολή συναντάει τη δύση και η τεχνολογία τη παράδοση. Ότι και να δεις θα σε αφήσει άναυδο… Τη μία είσαι σε έναν τρελό ουρανοξύστη ατενίζοντας μια πόλη που χάνεται στον ορίζοντα από την υπέρτατη ανάπτυξη της και την άλλη είσαι σε έναν ναό ή σε έναν τρελό παραδοσιακό κήπο αφού έχεις δει κόσμο και κόσμο να κυκλοφορεί παντού με το κιμονό του! Είναι πραγματικά μια τεράστια πόλη γεμάτη γλυκές αντιθέσεις!! Εξυπηρετείται από 13 γραμμές μετρό (εκ των οποίων οι μισές περίπου είναι ιδιωτικές), 1 γραμμή JR λούπα (κάνει συνεχώς κύκλο) και αρκετές ακόμα ιδιωτικές γραμμές για μικρότερες αποστάσεις. Ένας χάρτης του όλου συστήματος είναι υπέρ-απαραίτητος, ακόμα και για τους Γιαπωνέζους!
Τα τραίνα βρίσκονται παντού, κάτω από τη γη, πάνω στη γη και στον αέρα (skytrain)! Και βέβαια παίζουν λεωφορεία, πλοία και ταξί. Βέβαια τα ταξί είναι απλησίαστα γιατί είναι υπερβολικά ακριβά. Οι σταθμοί μετρό-τραίνων είναι ένα ευχάριστο χάσιμο που στην αρχή θα «κολλήσει» ακόμα και τον πιο μυημένο σε ανεπτυγμένους πολύπλοκους σταθμούς. Μιλάμε για απίστευτα τεράστιους σταθμούς οι οποίοι περιέχουν μέσα τα πάντα ή συνδέονται με αυτά, εστιατόρια, ολόκληρα εμπορικά κέντρα να ψωνίσεις ότι θέλει η ψυχή σου κτλ κτλ. Για να πας από γραμμή σε γραμμή πρέπει να περπατήσεις αρκετά και να ανέβεις/κατέβεις αρκετές κυλιόμενες σκάλες. Χαρακτηριστικά, δε θυμάμαι σε ποιο σταθμό αλλά για αλλάξω γραμμή η πινακίδα έγραφε 0,9km!! 900 μέτρα πορεία μέσα στο σταθμό για να πάρω άλλη γραμμή μετρό! Δεκάδες πινακίδες που βρίσκονται παντού σε ενημερώνουν για το που να πας μέσα στο σταθμό. Όλα είναι και στα αγγλικά (αν και μερικές φορές αυτό δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά). Σχεδόν όλα τα εισιτήρια τα τσιμπάς από αυτόματους πωλητές μηχανήματα. Ανάλογα με το πόσο μακριά πας πληρώνεις και το ανάλογο ποσό. Υπάρχουν τεράστιοι χάρτες με τους σταθμούς που σου λένε πόσα πρέπει να πληρώσεις και να τσιμπήσεις το σωστό εισιτήριο. Περνάς το εισιτήριο σου από τα μηχανήματα όταν μπαίνεις για τις γραμμές αλλά και όταν βγαίνεις! Προσοχή δηλαδή, αν πετάξεις το εισιτήριο σου πριν βγεις από τη ζώνη των γραμμών παίζει να υπάρξει προβληματάκι. Επίσης από άλλα μηχανήματα θα βγάλεις εισιτήριο για τη JR λούπα γραμμή, από άλλα για το μετρό και από άλλα για το μετρό της TOEI (ιδιωτικές γραμμές μετρό) το οποίο συνδέεται με το κανονικό μετρό. Αν στη πορεία μεταβείς από την κανονική γραμμή σε γραμμή ΤΟΕΙ ή στη γραμμή JR, θα πρέπει να αγοράσεις νέο εισιτήριο. Το καλό είναι ότι αν έχεις κάνει κάποιο λάθος με τα εισιτήρια (πχ. έχεις πληρώσει λιγότερα χρήματα), όταν πας να βγεις από τη ζώνη των γραμμών το μηχάνημα που περνάς το εισιτήριο σε ενημερώνει ότι πρέπει να ρυθμίσεις το κόμιστρο, καλύτερα να πας κατευθείαν στον υπάλληλο που είναι στο παραθυράκι εκεί και θα σου πει πόσα παραπάνω πρέπει να πληρώσεις. Παίζει και μηχάνημα για αυτόματη ρύθμιση του παραπάνω κόμιστρου αλλά εγώ όποτε καθόταν η φάση πήγαινα στο παράθυρο. Παίζουνε 1 day pass για συγκεκριμένες γραμμές ή για όλες, αν σκοπεύεις να κυκλοφορήσεις πολύ σε μια μέρα, αν σχεδιάσεις λιγάκι το που θέλεις να πας μπορείς να γλιτώσεις κάμποσα ¥ με ένα 1 day pass. Το μετρό και γενικά οι συγκοινωνίες είναι κάτι το οποίο στην Ιαπωνία είναι αρκετά πιο ακριβό από την Ελλάδα, αλλά ουδεμία σύγκριση. Όλα φτάνουν ακριβώς στην ώρα τους, δεν υπάρχει καθυστέρηση ούτε ενός λεπτού και στην περίπτωση απρόσμενου γεγονότος (πχ. σεισμού, το πέρασα και αυτό :Ρ) υπάρχουν οθόνες στους σταθμούς αλλά και μέσα στα τραίνα που σε ενημερώνουν για τα πάντα! Αυτές οι οθόνες οι οποίες βέβαια δεν βρίσκονται μόνο σε σταθμούς και τραίνα αλλά παντού στη πόλη, σε όλα τα μεγέθη (από 15άρες επίπεδες μέχρι γιγαντοοθόνες) ενημερώνουν, παίζουν διαφημίσεις, anime (όχι τις μεγάλες παραγωγές βέβαια, μην περιμένετε να δείτε naruto έτσι) και γενικά ότι άλλο τρελό μπορεί να βάλει η φαντασία!
Από τη πρώτη στιγμή που άρχισα να κυκλοφορώ με όλα μου τα πράγματα διαπίστωσα ότι για μια ακόμη φορά, έχω αρκετό βάρος πάνω μου. Δικαιολογείται όμως από το γεγονός ότι σκοπεύω να κάνω camping τις μισές μέρες διαμονής μου στη Ιαπωνία, κουβαλάω τη σκηνή μου, full ατομικό camping εξοπλισμό μέσα στο backpack στη πλάτη μου και κλασσικά, τη polo μου από μπροστά. Ενώ είχα κάνει προεργασία για το μετρό του Tokyo έχοντας μελετήσει αρκετά το χάρτη που είχε μέσα ο οδηγός του Lonely Planet, όταν κατέβηκα από το Keisei tokkyu τραίνο που με έφερε από το Narita airport στο σταθμό Ueno, τα έχασα…καθόμουν εκεί και παρατηρούσα, προσπαθώντας να βρω προς τα πού πρέπει να πάω για να πάρω τη Hibya Line προς Kita-Senju, όπου θα κατέβω 2 στάσεις μετά, Minoa station, όπου είναι και το guest house όπου έχω κάνει κράτηση για το πρώτο μου βράδυ στο Tokyo.
Και τσουπ, μια Γιαπωνέζα σταματάει, μου ρίχνει ένα χαμόγελο και με ρωτάει στα αγγλικά αν θέλω κάποια βοήθεια! Σούπερ! Μου έδειξε τα πάντα, ακόμα και τα ticket machines και τότε παρατήρησα αυτές τις μαγικές mini πινακίδες με τα βελάκια που σου λένε που να πας. Αυτό ήτανε το πρώτο δείγμα της καλοσύνης και εξυπηρετικότητας της Ιαπωνικής κοινωνίας αλλά τίποτα μπροστά σε αυτό που θα βίωνα στη συνέχεια κατά τη πορεία αυτού του ταξιδιού…
Καθώς περιμένω το συρμό του metro τα λέω με ένα Γιαπωνέζο, μεγάλος, πρέπει να ήτανε γύρω στα 40. Με ρωτάει από πού ήρθα και ξαφνιάστηκε όταν άκουσε Ελλάδα. Μίλαγε άπταιστα αγγλικά και τραβήξαμε τη συζήτηση, όταν του ανακοίνωσα το σχέδιο μου ότι ήθελα να διασχίσω μεγάλο μέρος της Ιαπωνίας μέχρι και το Nagasaki μέσα σε 40 μέρες, ξαφνιάστηκε ακόμα πιο πολύ. “Amazing…” μου είπε και φεύγοντας πρόσθεσε ότι είναι σίγουρος ότι θα περνούσα τέλεια και δεν θα αντιμετώπιζα κανένα πρόβλημα διότι οι Γιαπωνέζοι είναι πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί (πράγμα το οποίο αποδείχθηκε και με το παραπάνω). Μου ανέφερε επίσης τους Ολυμπιακούς αλλά και το Euro που κατέκτησε η εθνική μας πρόπερσι!
Ύστερα από λίγο ψάξιμο (είχε ήδη βραδιάσει) και τη βοήθεια μερικών άστεγων (ναι, υπάρχουν άστεγοι στο Tokyo και αρκετοί μάλιστα) βρήκα το guest house μου, ονόματι “New Koyo”. Το staff μιλάει άπταιστα αγγλικά και είναι πολύ φιλικό. Έχω κράτηση για ένα βράδυ, single Japanese style room. Το μέρος είναι πολύ καλό. Παίζει pc για email checking (100 ¥ τα 10 λεπτά), χώρος με τραπεζάκια για αραλίκι ή να φας, φούρνος μικροκυμάτων, ψυγείο και τοστιέρα!! Οι τουαλέτες είναι κοινές εννοείται. Παίζουν όλες οι ανέσεις, ντους, πλυντήρια ρούχων, ενοικίαση ποδηλάτου, public bath, ακόμα και καρέκλα για μασάζ!! Και η τιμή έκπληξη, 2700 ¥ το βράδυ, περίπου 20 ? (1 ? = 135 ¥ περίπου). Η τοποθεσία του βολεύει τρομερά, μέσα στο κέντρο του Tokyo, δίπλα από το Ueno και είναι μόνο 5-10 λεπτά περπάτημα από τη στάση του μετρό. Σούπερ WoW!! Έχω ήδη μετανιώσει που δεν έχω κλείσει εδώ για όλη τη διαμονή μου στο Tokyo και στα καπάκια ρωτάω αν παίζει δωμάτιο που όπως είναι λογικό δεν παίζει…του λέω για το camping και μου λέει ότι είναι πολύ μακριά, έξω από τη πόλη…αυτό το είχα υπολογίσει, αυτό που δεν είχα υπολογίσει είναι ότι το Tokyo είναι εξωπραγματικά μεγάλη πόλη για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα (όχι, δεν έχω πάει ακόμα USA). Το χειρότερο είναι εγώ θέλω να μείνω 10 μέρες στο Tokyo και το camping με έχει ήδη ενημερώσει ότι το maximum της διαμονής μου εκεί μπορεί να είναι 3 μέρες γιατί είναι high season…και μακριά, και πακέτο μετά δηλαδή, έπρεπε να το σκεφτώ καλύτερα και να παίξει πιο σωστό σχέδιο. Τσιμπάω κάτι από δίπλα για το φούρνο μικροκυμάτων και μετά από το βραδινό μου πάω να τη πέσω για ύπνο. Δεν έχω δυνάμεις να κάνω ούτε ντους! Παίζει και ψιλό jet lag…η πρώτη μου αίσθηση είναι ότι ο κόσμος δεν είναι και πολύ συνηθισμένος στους τουρίστες. Βέβαια όλοι οι τουρίστες κάνουνε μπαμ, ξεχωρίζουνε παντού, οι Γιαπωνέζοι σε κοιτάνε καλά καλά χωρίς όμως να σε κάνουν να νιώθεις άβολα, πολλές φορές σου χαμογελάνε κιόλας…
…λέω να αφήσω το τι ακριβώς θα παίξει με τη διαμονή μου για αύριο, go with the flow λέω πάντα και αυτό θα κάνω και τώρα, καιρός για τον πρώτο μου ύπνο. Το δωμάτιο είναι αρκετά μικρό αλλά έχει τηλεόραση και καλό εξαερισμό. Φυσικά tatami floor και το κλασσικό στρωματάκι για να κοιμηθώ. Τα πετάω όλα χύμα και καληνύχτα σας!
Την επόμενη μέρα ξύπνημα ανεξήγητο στις 5 το πρωί…πρέπει να είναι η αλλαγή της ώρας αλλά το πιο σημαντικό ήτανε ότι δεν είχα σίγουρη διαμονή στο Tokyo, γεγονός το οποίο είχε αρχίσει να με αγχώνει. Αναδιοργάνωσα λίγο το backpack και τώρα έπρεπε να πάρω όλα μου τα πράγματα και να πάω να βρω το camping το οποίο ήτανε και πολύ μακριά όπως με πληροφορήσανε…και πάλι είναι μόνο για 3 μέρες, δηλαδή μετά πάλι στο ψάξιμο…Μούφα η φάση, βάζω κάτω τον οδηγό μου (LP) και ξεκινάω ψάξιμο. Στο πρώτο έχουνε διαμονή για μετά από 5 μέρες και αν πάω στο camping έχω 3 μέρες, και τι; 2 μέρες στο δρόμο;! Πάμε στο επόμενο, γεμάτο. Επόμενο, αν και ακριβό, έχει για τις επόμενες 3 μέρες…δεν το σκέφτομαι και πολύ, κλείνω, 100 ? για 3 μέρες, και μετά camping? Αλλά δεν ήτανε γραφτό να γίνει έτσι, ένα από τα παιδιά του staff του New Koyo με έσωσε! Με έστειλε σε άλλο ξενοδοχείο το οποίο δεν υπήρχε στον οδηγό μου! 5 λεπτά από το New Koyo, το έχει λέει ο αδελφός του boss και το καλύτερο, παίζει δωμάτιο για όλη μου τη διαμονή στο Tokyo, 9 μέρες!! The best!! Ίδια φάση με το New Koyo, εξοπλισμένο με τα πάντα, παίζει να είναι και καλύτερο, έχει ασανσέρ και το δωμάτιο μου είναι μεγαλύτερο με δικό μου ψυγείο και tv, απλά είναι δυτικού στυλ με κρεβάτι και απλό πάτωμα. Και όλα αυτά στην ίδια τιμή, 2700 ¥ τη βραδιά!
Ο ιδιοκτήτης είναι τσίτα φιλικός και ο μοναδικός από το staff ο οποίος μιλάει αγγλικά. Οι περισσότεροι ένοικοι είναι Japanese, και γενικά το μέρος είναι πολύ πιο ήσυχο από το προηγούμενο. Πληρώνω για όλες τις μέρες προκαταβολικά σαν ένδειξη καλής πίστης, μπορούσα βέβαια αν ήθελα να πληρώνω κάθε μέρα. Σκάω στο διπλανό super market. Όλοι οι άνθρωποι που δουλεύουν μέσα μόλις σε δούνε σου χαμογελάνε και σου λένε “irashaimase” (καλώς ήρθες). Πέτυχα έναν υπάλληλο 3 φορές μέσα καθώς ψώνιζα και τις 3 με χαιρέτησε με τον ίδιο τρόπο, “wow…” σκέφτηκα…μετά βέβαια συνήθισα στο ίδιο μοτίβο, όλα τα μαγαζιά στη Ιαπωνία λειτουργούν στο ίδιο μοτίβο, irashaimase συνέχεια και παντού χαμόγελα (είναι τυποποιημένα όλα αυτά αλλά εγώ, συνηθισμένος στο service της Ελλάδας γούσταρα)! Το service γενικά σε όλα τα θέματα, είτε μαγαζί είναι, είτε υπηρεσία είναι, μέσα μαζικής μεταφοράς, τα πάντα, είναι άριστο. Μπορεί οι εργαζόμενοι να είναι εκπαιδευμένοι να χαμογελάνε αλλά ποσώς με ενδιαφέρει! Μου φτιάχνουν τη διάθεση και γουστάρω να ψωνίσω ακόμα και αν δεν έχω όρεξη για ψώνια! Οι τιμές σε μερικά προϊόντα είναι λίγο πιο ακριβές από εμάς (αργότερα βέβαια που έμαθα περί μισθών, κατάλαβα ότι αναλογικά είναι πολύ πιο φτηνά από εμάς) αλλά αν ψάξεις λιγάκι και δεν είσαι πολύ απαιτητικός, μπορείς να βρεις πολύ φτηνά προϊόντα (αναφέρομαι πάντα για το super market). Βέβαια παίζουνε και υπερβολές, πιο πολύ στα φρούτα τα οποία είναι εισαγωγής. Για παράδειγμα είδα κάτι σταφύλια στα 3000 ¥ (22 ?!!) και το υπέρτατο πεπόνι των 100 ? (!!!!!). Απλά δεν ψωνίζεις από αυτές τις υπερβολές και συνεχίζεις Smile
Έχοντας τσιμπήσει το πρωινό μου, έχοντας λύσει πια το πρόβλημα της διαμονής μου, είμαι έτοιμος να εξερευνήσω το Tokyo!!! Φύγαμε!!!

Τις επόμενες 9 μέρες τις πέρασα εξερευνώντας και πηγαίνοντας παράλληλα κάποια daytrips σε κοντινά μέρη που ήθελα να πάω πριν φύγω από την ευρύτερη περιοχή του Tokyo. Αποφάσισα να μην γράψω για όλα με όλες τις λεπτομέρειες γιατί θα έβγαινε πολύ μεγάλο το κείμενο! Μερικά είναι αποσπάσματα από το ημερολόγιό μου Smile
Εντυπώσεις:

- Δεν θα ξεχάσω το πρώτο μέρος που επέλεξα να πάω, Asakusa, βόλτες και Senso-ji temple. Ήταν ο πρώτος προορισμός που διάλεξα να πάω, ήτανε και σχετικά κοντά στο μέρος που έμενα, επίσης ο πρώτος ναός που πάτησα το πόδι μου και όπως ήτανε φυσικό με κυρίευσε ένα δέος. Περνώντας μια εντυπωσιακή πύλη (Kaminari-mon (πύλη του Κεραυνού), πέρασα τη Nakamise-dori, ένας δρόμος που έχει μαγαζάκια αριστερά-δεξιά και σκεπάζεται από μια όμορφη στέγη η οποία έχει όμορφα σχέδια. Χάρτινες lanterns, κόκκινες στρογγυλές και πράσινες μακρόστενες, κρέμονται στις εισόδους όλων των μαγαζιών και γεμίζουν το μάτι σου. Το χρώμα γενικά κυριαρχεί παντού, όχι μόνο εδώ αλλά σε όλη την Ιαπωνία…ανοίγει το μάτι σου που έχει συνηθίσει το μονότονο γκρίζο άλλων πόλεων. Ένα super χαμόγελο είναι στο πρόσωπο μου…welcome to Japan είχα αρχίσει να σκέφτομαι και γούσταρα ακόμα πιο πολύ. Αυτές οι πρώτες εικόνες, ενώ δεν είναι κάτι το πολύ εξαιρετικό σε σχέση με αυτά που θα δεις στη συνέχεια, σου κάνουν υπερβολικά μεγάλη εντύπωση, βλέπεις πραγματικά πόσο διαφορετικά είναι τα πάντα! Στα αριστερά μου βρίσκεται μια παγόδα 5 ορόφων, μετά αριστερά δεξιά 2 κτίσματα και ακόμα πιο μπροστά, στο κέντρο, το βασικό κτίσμα του ναού. Στο κέντρο βρίσκεται ένα μεγάλο τσουκάλι όπου καίνε αμέτρητα sticks (incense cauldron), στέκομαι μπροστά του, εισπνέω τον καπνό και τον κατευθύνω σε όλο μου το σώμα. Αυτό κάνει και πολύς ακόμα κόσμος, λένε ότι αυτός ο καπνός σου χαρίζει υγεία! Ύστερα πάω στο μικρό συντριβάνι με τις κουτάλες με τα μακριά λεπτά χερούλια και ακολουθώ επίσης αυτό που κάνουν όλοι (και το οποίο έχω διαβάσει επίσης στον οδηγό μου), ρίχνω νερό στα χέρια μου, ύστερα βάζω νερό στο στόμα μου και το φτύνω δίπλα έξω από το συντριβάνι και τέλος ρίχνω λίγο νερό έξω από το συντριβάνι. Πριν την είσοδο στον ναό, υπάρχει ένα κόκκινο ξύλινο στερέωμα σε σχήμα Π που έχει σιδερένιες βέργες. Πάνω στις βέργες είναι διπλωμένα πολλά χαρτάκια σε σχήμα κόμπου, είναι τα omikuji, χαρτάκια τα οποία παίρνεις και σου λένε την τύχη σου. Για να πραγματοποιηθεί το omikuji πρέπει και εσύ να το «κρεμάσεις» σε σχήμα κόμπου μαζί με όλα τα άλλα. Έχει φάση το πώς παίρνεις το omikuji σε αυτόν τον ναό (και το ίδιο και σε πολλούς ακόμα), δίνεις 100 ¥ και σου δίνουν ένα εξαγωνικό κουτί το οποίο περιέχει μέσα πολλές ξύλινες μικρές βέργες με έναν αριθμό πάνω τους. Το κουνάς και από την μικρή τρύπα σε κάποια στιγμή πέφτει μία από αυτές τις βέργες. Ο αριθμός σε παραπέμπει σε ένα από τα δεκάδες συρτάρια, ανοίγεις και παίρνεις την τύχη σου! Δυστυχώς για μένα, τα συγκεκριμένα omikuji ήτανε μόνο στα Ιαπωνικά…(σε άλλους ναούς είναι και στις 2 γλώσσες). Εκεί κοντά πέτυχα και από αυτούς που δεν θυμάμαι πως τους λένε, αλλά απαγορεύεται από τη θρησκεία τους να δουλέψουν και ζούνε από τις ελεημοσύνες και προσφορές του κόσμου, φοράνε καπέλο (που μου θύμισε Vietnam), μια στολή (traditional μου έσκασε) και κρατάνε ένα μπωλ όπου εκεί αφήνει ο κόσμος ότι επιθυμεί.












Ένα πολύ περίεργο είναι ότι ενώ κάνεις αμάν να βρεις ένα κάδο απορριμμάτων, οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι! Ειδικά όταν αναλογιστείς ότι πρόκειται για μια πόλη 12.2 εκ. κατοίκων. Οι άσπρη μπογιά στους δρόμους και τις διαβάσεις (που υπάρχουν παντού, ακόμα και στο πιο άκυρο μικρό δρομάκι) είναι τόσο φρέσκια λες και την βάψανε την προηγούμενη μέρα. Κατάλαβα όμως το πώς είναι αυτό εφικτό όταν πέρασα από μια οικοδομή. Εκεί υπήρχε και το κλασσικό μεγάλο όχημα που τρυπάει το έδαφος καθώς και άλλα οχήματα. Όταν ήτανε να μετακινηθεί αυτό το βαρύ όχημα, επειδή μάλλον θα βρώμιζε το δρόμο αφού ήτανε μέσα στις λάσπες, υπήρχαν κάτι μεγάλα κομμάτια ξύλου από κάτω του. Όταν λοιπόν κουνιόταν, οι εργάτες παίρνανε τα κομμάτια ξύλου από πίσω και τα βάζανε μπροστά του, έτσι ώστε το όχημα δεν πάταγε ποτέ πάνω στον δρόμο παρά σε αυτά τα κομμάτια ξύλο!!! Απίστευτο!!!
Όλοι ακολουθούν τον αόρατο κανόνα. Μπορεί να περιμένουν 100 άτομα στο φανάρι και να μην περνάει κανένα αμάξι αλλά όλοι θα περάσουν το δρόμο όταν ανοίξει το πράσινο. Στις στάσεις των λεοφωρείων οι άνθρωποι περιμένουν έχοντας σχηματίσει ουρά! Διαβάζουν κανονικά τις εφημερίδες του ή παίζουνε με τα κινητά τους αλλά πάντα σε ουρά! Και όταν σκάσει το λεωφορείο μπαίνουνε όλοι σαν άνθρωποι από την πίσω πόρτα…Γενικά το σκηνικό «περιμένω την σειρά μου» και προτεραιότητα κυριαρχεί παντού.
Ένα αξιοσημείωτο γεγονός, είναι ο αριθμός των αυτόματων μηχανημάτων πωλητών (vending machines) που υπάρχουν…είναι κυριολεκτικά χιλιάδες, από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο θα προσπεράσεις σίγουρα 5-6! Και πουλάνε τα πάντα, από αναψυκτικά και τσιγάρα (τα πιο συνηθισμένα) μέχρι μπαταρίες, film και πονηρά περιοδικά! Όλα είναι στη διάθεσή σου με το πάτημα ενός κουμπιού, 24 ώρες το 24ωρο. Και εδώ επίσης, πάλι σου κάνει εντύπωση, πόσα πολλά μαγαζιά σε φάση μίνι μάρκετ λειτουργούν σε 24ωρο ωράριο! Παίζουν αλυσίδες όπως τα seven-eleven, lawsons και διάφορα άλλα που βρίσκονται παντού! Εκεί ψωνίζεις και όταν πληρώνεις τα λεφτά τα βάζεις σε ένα πιατάκι, ΔΕΝ τα δίνεις στο χέρι του υπάλληλου (μου πήρε λίγο καιρό να το συνηθίσω αυτό). Ο υπάλληλος σου λέει πόσα λεφτά παίρνει από σένα αλλά και πόσα ρέστα σου δίνει, τα μετράει μπροστά σου πριν τα δώσει!
Πολύ σπάνια θα πετύχετε άνθρωπο να περπατάει και να καπνίζει. Παίζουνε ειδικά σημεία (smokers corner) όπου τα χαρμάνια μπορούν να κάνουν εκεί το τσιγάρο τους.


- Το μετρό και η γραμμή JR στις ώρες αιχμής, είναι μια εμπειρία, παίζει ο υπεραπίστευτος λαός!! Και βέβαια συρμός-τραίνο πάντα γεμάτο όσο δεν πάει. Αν αυτό γινότανε εδώ στην Αθήνα, πιστεύω ότι θα είχανε σκοτωθεί όλοι μεταξύ τους. Εδώ όμως είναι διαφορετικά…όλοι περιμένουν πάλι στις γνωστές γραμμές τους, αριστερά και δεξιά από το σημείο που θα ανοίξουν οι πόρτες. Περιμένουν πρώτα να βγούνε όλοι και μετά μπαίνουν μέσα. Θα στριμωχτούν αλλά δεν θα παραπονεθεί κανένας και βέβαια, δεν θα τσακωθεί κανένας. Το σκηνικό περιλαμβάνει κουστουμάτους που κοιμούνται ακόμα και όρθιοι, γιαπωνεζούλες που όλες κουβαλάνε μαζί τους ένα μικρό καθρεφτάκι και φτιάχνονται, ηλικιωμένοι και πιτσιρίκια, όλοι τρελαμένοι! Χαρακτηριστικά θυμάμαι, σε μια φάση είναι μπροστά μου όρθιος ένας παππούλης. Του δίνει τη θέση της μια πιτσιρίκα αλλά αυτός ευγενικά αρνείται, και τι κάνει το άτομο…ανοίγει την τσαντούλα του και βγάζει ένα manga με samurai και ξεκινάει ανάγνωση στο όρθιο…σωστός! Πόσες φορές πέτυχα ηλικιωμένους να παίζουν video games στα κινητά τους (όπως ένας κουστουμάτος γύρω στα 60, είχε πορωθεί με το μίνι γκολφ στο κινητό του!). Γενικά, στα τραίνα, οι άνθρωποι αν δεν συνομιλούνε, ή θα κοιμούνται ή θα παίζουν με τα κινητά τους ή θα διαβάζουν manga. Πάντως το βιολογικό ρολόι των Γιαπωνέζων πρέπει να είναι ειδικά ανεπτυγμένο, θα ξυπνήσουν μόνοι τους λίγο πριν τη στάση τους και θα κατέβουν…
Μου είχανε πει για κάτι τύπους που σπρώχνουν τον κόσμο όταν δεν χωράει να μπει στο τραίνο, εγώ όμως δεν παρατήρησα κάτι τέτοιο ποτέ και μου είπανε ότι δεν ισχύει πια.

- Ένα βράδι γύρναγα με subway και μέσα ήτανε ένα TOP MODEL, απίστευτη, τέλεια, με μια μίνι φουστίτσα και όλος ο πληθυσμός εκεί μέσα να έχει κολλήσει! Έτυχε και κατέβηκε στη στάση μου όπου ήτανε 3 τυπάκια γύρω στα 20. Πηγαίνω και εγώ από κοντά για να παρακολουθήσω τη φάση. Με το που τη βλέπουνε, χάνουν τη μπάλα και στα καπάκια ο ένας τρέχει πάνω της (!!!!). Δεν κατάλαβα τι είπανε αλλά ο τυπάκος της τα έριξε ξερά και επακολούθησε μια μεγαλοπρεπής χυλόπιτα (πρέπει να της ζήταγε το τηλέφωνό της γιατί είχε βγάλει το κινητό του και το κούναγε).

- Βράδι, περπατάω από τη στάση του μετρό στο hotel μου. Σε κάποια φάση βλέπω έναν παππούλη με ποδήλατο που πάει να περάσει τον δρόμο με κόκκινο (!!!Δεν το είχα ξαναδεί, άνθρωπος να περνάει με κόκκινο, αλλά δεν έπαιζε και πολύς κόσμος εκείνη την ώρα. Παραλίγο να τον πατήσει ταρίφας ο οποίος πλακώθηκε στα φρένα. Το περίεργο στην όλη φάση ήτανε ότι κοιταχτήκανε (φάνηκε στο πρόσωπο του ταρίφα ότι είχε ξενερώσει, παραλίγο να τον σκότωνε τον παππούλη) και δεν είπανε λέξη!! Όχι να τον βρίσει, ούτε καν παρατήρηση δεν του έκανε…ο παππούλης έστριψε το κεφάλι και συνέχισε με το ποδηλατάκι του και εγώ είχα μείνει άναυδος…

- Το τρελό cos-play, πέτυχα πόσο κόσμο που κυκλοφορούσε με στολή manga χαρακτήρων, και αν τύχει να είστε στο Tokyo Σαββατοκύριακο, μην ξεχάσετε να πάτε Jingu-bashi στη Harajuku για να απολαύσετε cos-play-zoku!

- Ένα βράδι στο hotel μου γνώρισα τον Eric από Philadelphia, USA. Πολυταξιδεμένος ο τύπος (και βέβαια είχε έρθει και Ελλάδα) τώρα έμενε στη Κορέα και έκανε κάτι business εκεί. Εκεί που τα λέγαμε, σκάει ένας Γιαπωνέζος, ψιλομεγάλος σε ηλικία. Konbanwa, μας λέει, «από πού είστε;». “Girisha kara kimashita” του κάνω, “WoW!” μου λέει και αράζει μαζί μας. Ο τυπάκος μόλις γύρισε από 1 μήνα trip σε Thailand, Cambodia, Laos και Vietnam! Σωστός ο τύπος!! O Eric ήτανε κομμάτια και πήγε για ύπνο αλλά εγώ άραξα με τον Γιαπωνέζο γιατί μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον τύπος. Ήτανε 61 χρονών και έμενε κοντά στη Fukuoka. Κάθε 2 προτάσεις μου τόνιζε πόσο ακριβή είναι η Ιαπωνία (ε βέβαια, από εκεί που μόλις ήρθε..). Μου έλεγε, εκεί στην κεντρική Ασία, που κοιμότανε σε hostel μαζί με πόσους άλλους και γούσταρε γιατί ήτανε «τζάμπα». «Εδώ, θέλεις 25$ μου λέει για ένα απλό δωματιάκι» μου λέει. Εγώ σκεφτόμουνα που να έρθει και στην Αθήνα αυτός ο άνθρωπος να τρελαθεί τελείως!
Ακολούθησε ανταλλαγή απόψεων και στο τέλος του έδωσε μια postcard από Ελλάδα (κουβαλάω πάντα μαζί μου και τις δίνω σε ενδιαφέρων ανθρώπους που πετυχαίνω καθώς ταξιδεύω ή σε άτομα που θα με πάρουν με ωτοστόπ κτλ.). Ξαφνιάστηκε από το μικρό «δωράκι» μου και θέλει να ανταποδώσει. Ψάχνει ψάχνει αλλά δεν έχει τίποτα…και τι κάνει;! Βγάζει από το πορτοφόλι του και μου σκάει 20$!! Αρνούμαι ευγενικά αλλά ξέρω ότι είναι προσβολή να μην τα πάρω και τα τσιμπάω στο τέλος (δεν με χάλασαν). Όταν τον ρώτησα που τα βρήκε, μου είπε ότι στο Vietnam τα ¥ τα αλλάζουν σε $ και του μείνανε μερικά! Η φάση είναι ότι αυτά τα 20$ με σώσανε την επόμενη μέρα από μεγάλη ταλαιπωρία! (Fuji-Q Highland παρακάτω).

- Ένα άλλο βράδι, γνώρισα μια Γαλλίδα, τη Vanina. Τρελαμένη με τα ταξίδια, 27 χρονών (που δεν της φαινόταν με τίποτα), ήρθε Ιαπωνία από το πουθενά όταν βρήκε φτηνή πτήση με την Airfrance, 620 ?, πήγαινε-έλα! Χτύπησε τη πτήση πριν από μια βδομάδα, και τώρα ήτανε εδώ στο Tokyo! Θα πήγαινε και αυτή σε διάφορα μέρη αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε να μάθει ότι το JP Rail Pass πρέπει να το βγάλεις πριν φτάσεις στη Ιαπωνία…Είχε 2 βδομάδες στη διάθεσή της και ήθελε να φτάσει μέχρι και το Aso! Δούλευε δασκάλα και στα 23 της είχε χτυπήσει ένα “round the world” ticket! Αποφασίζουμε να πάμε για karaoke, βρήκαμε ένα από τα πολλά που παίζουνε στη Shinjuku. Ήτανε καλή φάση γιατί ήτανε prive, δωματιάκι με ηχομόνωση, τεράστια τηλεόραση που έπαιζε το videoclip και έδειχνε τους στίχους για το karaoke! Μικρόφωνα, volume και…ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ!!! Δεν είχα ξανακάνει karaoke και δεν ήξερα ότι μπορεί να είναι τόσο απολαυστικό! Ήμασταν και οι δυο τελείως άσχετοι, αν έπαιζε ανοιχτή ακρόαση είμαι σίγουρος ότι θα μας είχανε πάρει με τις ντομάτες χαχαχα Very Happy Όταν φεύγαμε, κατά τις 11 το βράδυ, πετύχαμε μια παρέα με κουστουμάτους, όλοι έτοιμοι για karaoke! Μα καλά, πότε κοιμούνται αυτοί οι άνθρωποι;!;! Μάλλον γι?αυτό όλοι κοιμούνται στα τραίνα…Γενικά πάντως από έμαθα και στη συνέχεια, οι Γιαπωνέζοι το karaoke το παίρνουνε πολύ σοβαρά, κάνουνε πρόβες πριν πάνε και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό! Σαν και εμένα δηλαδή :Ρ Μετά αφού λιώσαμε στα coin-ops παίζοντας drums, χτυπώντας μπαλάκια και χορεύοντας σαν τρελοί στο dance mania ξεκινήσαμε για πίσω και μετά από τη γραμμή JR διαπιστώσαμε ότι δεν έπαιζε subway. Το πήραμε με τα πόδια και ύστερα από αρκετό περπάτημα ήμαστε κοντά στο hotel. Και εκεί πετυχαίνουμε τον Eric (από USA, που είχα γνωρίσει τις προηγούμενες μέρες) ΚΑΤΑΪΔΡΩΜΕΝΟ! Ξαφνιαζόμαστε και οι δυο μας, ακριβώς έκανε το παλικάρι στις 2 το βράδι;!;!
“Were you running?” τον ρωτάω και μου απαντάει “NO!” (!!!!), και συμπληρώνει το κορυφαίο “I went sightseeing with a fast pace” (!!!!) και λιώνουμε και οι τρεις στο γέλιο!!! Ε λοιπόν, στην Ιαπωνία ακόμα και οι τουρίστες που σκάνε, δεν πάνε καλά!! Δηλαδή, τελικά, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΛΑ χαχαχαχα Very Happy

- Οι τουαλέτες δυτικού στιλ (δηλαδή αυτές που έχουμε σπίτια μας) έχουνε πολύ γέλιο. Πάνω στο κάθισμα και δίπλα του παίζουνε πολλά και διάφορα κουμπάκια, τα οποία κάνουν τα απίστευτα! Ζεσταίνουν το κάθισμα, πετάνε νερά και πολλά άλλα. Μέχρι και το πιο απλό πράγμα όπως οι τουαλέτες είναι high tech σε αυτή τη χώρα!

- Τυφώνας και Σεισμός!: Είχα την τύχη (Wink να ζήσω και αυτά τα 2 φαινόμενα όταν ήμουνα στο Tokyo. Ο σεισμός έγινε όταν γύρναγα από το Fuji-Q και ήμουνα μέσα στο λεωφορείο, τον καταλάβαμε λίγο αλλά όχι και πολλά λόγω της κίνησης του λεωφορείου, στο Tokyo και στα κτίρια σίγουρα πρέπει να έγινε πολύ πιο αισθητός από ότι μου είπανε μετά. Το μόνο που έγινε ήτανε κάποια καθυστέρηση σε όλα τα τραίνα (το έγραφε σε όλες τις οθόνες που παίζουν στο Tokyo, δηλαδή παντού) διότι έπρεπε να ελεγχθούν οι γραμμές. Τώρα ο τυφώνας είναι μια άλλη ιστορία. Μόλις μου είπανε ότι περιμένουνε τυφώνα, ψιλοπανικοβλήθηκα (στις Φιλιππίνες όποτε έσκαγε τυφώνας κατεδαφίζονταν τα πάντα, αλλά εδώ είναι Tokyo!) και μου είπαν ότι δεν θα είναι τίποτα, απλά θα παίζει απίστευτη βροχή και υπερβολικά δυνατός αέρας.
Επίσης, πριν τον τυφώνα επικρατούσε μια απίστευτη υγρασία, χειρότερη και από τη Σιγκαπούρη, ειλικρινά μόλις πάταγες το πόδι σου έξω και καθόσουν ένα λεπτό ακίνητος, άρχιζες να στάζεις ιδρώτα και το σώμα σου να κολλάει παντού…
Εκείνο το βράδι (την επόμενη μέρα θα έσκαγε ο τυφώνας) είχα κανονίσει με την Vanina να πάμε να φάμε. Πλένω λοιπόν τα ρούχα μου, τα κρεμάω στην ταράτσα του hotel, «μέχρι αύριο που θα έρθει ο τυφώνας θα έχουνε στεγνώσει» σκέφτηκα και μπαίνω για ντους. Το ντους ήτανε κοινόχρηστο στο ισόγειο του hotel. Καθώς όμως κάνω ντους, ακούω έξω να γίνεται πανικός, αισχρή βροχή, ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ!!! Βγαίνω στα καπάκια και συνειδητοποιώ ότι ΈΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΕΤΣΕΤΑ ΜΟΥ!!
Χωρίς να σκεφτώ, βάζω το boxerΆκη μου, βγαίνω έξω από το ντους τσίτα βρεγμένος, πάω πάνω (ευτυχώς δεν με είδε κανένας) και σκάω μέσα στην αισχρή βροχή και αρχίζω να μαζεύω τα ρούχα μου που έχουνε γίνει ήδη μουσκίδι…που να πάω να τα αφήσω…στο δωμάτιο λέω, πάω λοιπόν και…πλημμύρα!! Ο ηλίθιος είχα ξεχάσει το παράθυρο ανοιχτό και έμπαινε η βροχή μέσα! ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΟΥ!!! Ευτυχώς ψιλοσταμάτησε η βροχή και πάω να βρω το boss να βρω μια σφουγγαρίστρα. Το boss όμως λείπει και θα επιστρέψει αργότερα…ε ΓΕΙΑ ΣΑΣ! Ξανακρεμάω τα ρούχα μου έξω βρεγμένα, αφήνω το δωμάτιο στα νερά και πάω να βρω τη Vanina, έχω αργήσει και ήδη πεινάω. Καθώς πηγαίνω ξαναπιάνει η αισχρή βροχή, «πάνε τα ρούχα…» σκέφτομαι αλλά who cares Razz
Πήγαμε σε ένα ωραίο καβαντζωμένο μικρό εστιατόριο που είχε ανακαλύψει η Vanina, πήραμε κάτι μεταξύ τηγανίτας και κρέπας και το boss μας έφερε τον χυλό και όλα τα υλικά, έπρεπε να την ψήσουμε μόνοι μας στο τραπέζι μας που ήτανε και ψησταριά μαζί!! Πάλι καλά μας βοήθησε το boss αφού είδε ότι ήμασταν άσχετοι, ήταν πολύ νόστιμο! Λέμε για Tsukiji Fish Market για την επόμενη, αυτό σήμαινε ότι είχαμε μόνο λίγες ώρες ύπνο…αυτή η ψαραγορά (που πραγματικά είναι μια δημοπρασία ψαριών) γίνεται κάθε μέρα τις καθημερινές και ξεκινάει γύρω στις 5 το πρωί. Αλλά όλοι μας είχανε πει ότι αξίζει να πας να τη δεις, κάποτε δεν ήτανε ανοιχτή για το κοινό αλλά τώρα επειδή έγινε αρκετά γνωστή, αφήνουνε τους τουρίστες να μπούνε να δούνε.

- Tsukiji Fish Market: Ξύπνημα στις 4 παρά, έξω είναι ακόμα βράδι και λόγω τυφώνα γινόταν ο πανικός έξω. Δε μασάμε όμως, τσιμπάω ομπρέλα και την polo μου με τη φωτογραφική μου μέσα και πάω να βρω τη Vanina. Καθώς τη περιμένω, σκάει ένα πιτσιρικάς, Σουηδός, μόλις είχε γυρίσει από clubbing στο Roppongi! Σπουδάζει προγραμματιστής, και αυτό είναι το πρώτο του ταξίδι! Και επέλεξε Tokyo!! Ξαφνιάστηκα όταν μου είπε ότι είναι στη Ιαπωνία εδώ και 40 μέρες, όλες στο Tokyo (!!). Του λέω για Tsukiji και θα έρθει μαζί μας. Ξεκινήσαμε οι τρεις μας, μέχρι να φτάσουμε στο μετρό, με τόσο δυνατό αέρα, ακόμα και με ομπρέλες, είχαμε ήδη γίνει μούσκεμα! Πήραμε τον πρώτο συρμό της ημέρας και στο Tsukiji, μετά από λίγο ψάξιμο βρήκαμε το μέρος. Ευτυχώς δεν είχε αρχίσει ακόμα. Γινόταν ο πανικός, ατελείωτα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ψάρια, στο πάτωμα, έτοιμα να πουληθούν σε αυτόν που θα δώσει την υψηλότερη τιμή. Οι επίδοξοι αγοραστές κόβανε ένα μικρό κομμάτι στο πίσω μέρος των ψαριών και ελέγχανε κάτι. Παίζει παγωνιά, το μέρος είναι ένα τεράστιο ψυγείο! Η δημοπρασία ξεκινάει με καμπανάκια, μαζεύονται σε ομάδες, φωνάζουνε τιμές, αγοράζουν, ελέγχουν, τσιμπάνε τα ψάρια, ένας πανικός και εμείς όλοι να παρακολουθούμε στη στενή λωρίδα που είχανε στη μέση του δωματίου-ψυγείου, ειδικά για τους τουρίστες. Δεν μας επιτρέπετε να μπούμε ανάμεσα στους αγοραστές. Στα πολύ μεγάλα ψάρια που δεν μπορεί ο αγοραστής να τα πάρει αμέσως, αφού κατοχυρωθούν σε αυτόν, γράφει κάτι με πινέλο και κόκκινη μπογιά πάνω στο ψάρι (το όνομά του ή εστιατόριο φαντάζομαι) και το παίρνει μετά. Ήτανε πράγματι μια καλή εμπειρία!
Μετά πάμε για sushi breakfast γιατί παίζει πείνα, θέλει προσοχή, υπάρχουν κάτι οχήματα που μεταφέρουν ψάρια που τρέχουν πολύ γρήγορα παντού εκεί μέσα! Σκάει και μια γιαπωνεζούλα που γνώρισε ο Σουηδός στο παρτάκι του στο Roppongi και όλοι μαζί τσακίζουμε sushi Smile

- Ένα βράδι είμαι πολύ κουρασμένος, πεινάω απίστευτα και πηγαίνω προς το hotel μου. Από τις λίγες φορές που αποφασίζω να περάσω με κόκκινο ένα δρόμο, μιας και είναι βράδι και δεν είδα να έρχεται κάποιο αμάξι. Αλλά καθώς ξεκινάω να διασχίσω το δρόμο, βλέπω κάτι αμάξια να έρχονται κομμάτια και γρήγορα κάνω πίσω. Στη στάση είναι και 2 γριούλες Γιαπωνέζες που είδανε το σκηνικό και μου γελάνε…με το που περνάνε τα αμάξια, με τη πρώτη ευκαιρία, πάνε να περάσουνε αυτές με κόκκινο! Αλλά τα ίδια με εμένα, πάλι πίσω, είναι μεγάλος ο δρόμος και όλοι τρέχουνε. Τις κοιτάω και εγώ και γελάμε όλοι μαζί καθώς τελικά ανάβει το πράσινο και περνάμε απέναντι… Μήπως δίνω το κακό παράδειγμα; Ή μήπως ακόμα και οι Γιαπωνέζοι θέλουν να παραβαίνουν τους κανόνες που και που…;

- Σε κάποια φάση γνώρισα ένα τυπάκι από Israel, 25 χρονών. Μόλις είχε σκάσει Tokyo μετά από 4 μήνες στην Ινδία. Αυτό που μου έλεγε συνέχεια ήτανε πόσο καθαρά είναι όλα στη Ιαπωνία, μου έλεγε χαρακτηριστικά ότι ήθελε να φιλήσει το πάτωμα! Με πληροφόρησε ότι το Νέο Δελχί είναι η πιο βρώμικη πόλη του πλανήτη (κάτι το οποίο μου το έχουνε πει όλοι όσοι έχω συναντήσει και έχουν ταξιδέψει στην Ινδία). Θυμάμαι σε μια άλλη φάση, είχε σκάσει στο hotel μου ένα ζευγάρι Αυστραλών. Μόλις είχανε σκάσει από τη Ταϋλάνδη και η κοπέλα έχασε τη digital camera της στα customs του αεροδρομίου, μαζί με όλες τις φωτογραφίες από την Ταϋλάνδη…σοβαρό πακέτο, τη κάμερα την ξαναγοράζεις, οι φωτογραφίες όμως χάνονται για πάντα…(που είναι και πιο σημαντικές)! Κορυφαία παλικαράκια, χάσανε την πτήση τους για Tokyo γιατί η κοπέλα έκανε λάθος στις ώρες! Όμως τους δώσανε τζαμπέ δεύτερη πτήση (Thai airlines), απλά έπρεπε να περιμένουν 7-8 ώρες στο αεροδρόμιο. Το ρίξανε λοιπόν στα ξύδια, μεθύσανε και…χάσανε και τη δεύτερη πτήση!! THE BEST!! Full ξενερωμένοι, τελικά τους δίνουν και τρίτη πτήση δωρεάν (!! να?ναι καλά η Thai airlines) και τελικά ήρθαν στο Tokyo.


- Shinjuku - Harajuku – Shibuya, 3 περιοχές του Tokyo όπου επικρατεί ο απόλυτος πανικός! (αφήνω στην απ?έξω το Roppongi γιατί παίζει πολύ «τουρίστα» εκεί, και είναι το μέρος όπου βρίσκονται όλα τα club όπου συχνάζουν tourist maniacs γιαπωνεζούλες, για πολλούς δηλαδή, ο παράδεισος :Ρ) Όλη η νεολαία του Tokyo είναι εδώ! Παίζουν τα πάντα, από trendy σε gothic, από κυρίλες κουστουμάτους σε punk, πολύ όμορφες γυναίκες, schoolgirls, χρωματιστά μαγαζιά με νέον, ο κόσμος κινείται σε φρενηρούς ρυθμούς και ψωνίζουν τα πάντα. Αρχίζω και συνειδητοποιώ πόσο καταναλωτική είναι η κοινωνία εδώ, τα μαγαζιά δουλεύουν 9 το πρωί με 9 το βράδι, 7 φορές τη βδομάδα (κλείνουν μόνο κάποιες συγκεκριμένες μέρες το μήνα)…μπορείς να βρεις ότι προϊόν υπάρχει στον πλανήτη και πράγματα που ούτε καν έχεις φανταστεί, SHOPPING UNTIL YOU DROP DEAD φάση :Ρ
Όταν πήγα πρώτη φορά στο skyscraper district στη Shinjuku τα έχασα! Όταν στέκεσαι κοντά στις εισόδους και κοιτάς ψηλά, νομίζεις ότι θα ακουμπήσουν τον ουρανό! Το Tokyo Metropolitan Office, αυτοί οι διπλοί πύργοι που είναι όμως ένα κτίριο, είναι λες και κοιτάς κάποιο microchip στο pc σου…και πάνω, στον 45ο όροφο παίζει παρατηρητήριο, και στους 2 πύργους, τζαμπέ, όπου εκεί καταλαβαίνεις πόσο τεράστιο είναι το Tokyo…από εκεί πάνω μπορείς να δεις πολλά landmarks και παίζουν αφίσες που σου εξηγούν τι ακριβώς βλέπεις σε κάθε μεριά του ορίζοντα!
Αλλά η πραγματική μαγεία στην θέα εκεί πάνω, είναι μόλις πέσει ο ήλιος…τότε προβάλλουν όλα αυτά τα απίστευτα πολύχρωμα φώτα, οι ουρανοξύστες ανάβουν τα φώτα για τις πλατφόρμες των ελικοπτέρων και το όλο σκηνικό εκεί ψηλά σου θυμίζει ταινία επιστημονικής φαντασίας…όμως αυτή τη φορά είναι πραγματικότητα, και δεν το πιστεύεις ότι είσαι πράγματι εκεί… Smile
Μια βόλτα στο Kabuki-cho, στη περιοχή με τα «κόκκινα φώτα» όπως θα τη λέγαμε εδώ στην Ελλάδα, θα σας πείσει για το πόσο ελεύθερη και ΟΚ είναι η έννοια του SEX. Τα «μαγαζιά» δεν είναι σε τίποτα μικρά δρομάκια κρυμμένα αλλά μαζί με όλα τα υπόλοιπα κανονικά μαγαζιά. Παίζουν αφίσες με όμορφες γιαπωνεζούλες που σε προσκαλούνε να μπεις μέσα αλλά και κουστουμάτοι οι οποίοι φαντάζομαι προτρέπουν τους επίδοξους πελάτες. Έξω από αυτά κυκλοφορούνε κανονικά όλοι, οικογένειες, schoolgirls, άτομα κάθε ηλικίας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν είχα κάποια εμπειρία αλλά σε ένα που μπήκα λίγο στην είσοδο για να δω τι παίζει, πέρα από τις αφίσες είδα και κάτι τιμές. Δυστυχώς δεν μπορούσα να διαβάσω τι ακριβώς θα είχε το «μενού» αλλά έγραφε καθαρά 15000 ¥ (κάτι παραπάνω από 100 ?) για 15 minutes!!
Τα coin-ops (τα γνωστά μας «μπιμπλίκια» για όσους τα πρόλαβαν πριν απαγορευτούν (!!) στη χώρα μας στον αγώνα εναντίον του τζόγου [βλέπε φρουτάκια]) είναι σε άλλη διάσταση…μιλάμε για ολόκληρες πλατφόρμες όπου παίζεις ντραμς, πατάς μπαλάκια, κοπανάς τύμπανα, χορεύεις, μέχρι και διπλά πικάπ για scratching! Αυτά βρίσκονται σε κτίρια των 5-6 ορόφων όπου εκεί οι Γιαπωνέζοι coin-op gamers θα τα σπάσουν όλα και θα παίξουν μέχρι τελικής πτώσεως :Ρ Κουστουμάτοι να παίζουν street fighter ή Tekken, πιτσιρικάδες και πιτσιρίκες, όλοι παίζουν!!
Και βέβαια παίζουν παντού pachinko, η ιαπωνική version για τα φρουτάκια, όπου πέφτουν ατελείωτα μικρά σιδερένια μπαλάκια και τα λεφτά σου κάνουν φτερά!
Στα μαγαζιά, τα κινητά τηλέφωνα και γενικά τα ηλεκτρονικά φορητά προϊόντα, πωλούνται λες και πουλάνε τυρόπιτες! Τα έχουνε χύμα σε display, τα βλέπεις, παίζεις μαζί τους και αν το γουστάρεις, το αγοράζεις, εύκολα και ωραία Smile
Στη Harajuku, σε κάποια φάση είχα αράξει σε κάτι παγκάκια, people watching, και εκεί σκάνε 3 τρελοί Γιαπωνέζοι με κάμερα. Ήταν ντυμένοι με τρελές ολόσωμες στολές ζώων και ξεκινήσανε να πειράζουνε κόσμο, μιλάμε για το κορυφαίο γέλιο. Ο ένας φόραγε ένα μπλε πράγμα και είχε μια κόκκινη μπαλίτσα στη μύτη του και ο άλλος ήτανε ντυμένος γάτα, ο τρίτος ήτανε ο cameraman. Σε κάποια φάση ο «μπλε» κυνήγαγε τον «γάτα» ο οποίος μπουσουλούσε σε όλο το πεζοδρόμιο χαχαχαχα, είναι τρελοί αυτοί οι Γιαπωνέζοι!! Ήρθανε και σε μένα, οπότε μπήκα και εγώ στην μικρή ταινία γέλιου τους Very Happy Δίπλα μου καθότανε μια γιαπωνεζούλα, σε κάποια στιγμή ήθελε να καπνίσει, πριν ανάψει το τσιγάρο της, βγάζει 2 χαρτιά, τα διπλώνει και εκεί τίναζε τη στάχτη της! Και φυσικά εκεί έβαλε και τη γόπα…
Κiddy Land το πιο τρελό παιχνιδάδικο που έχω δει ποτέ μου, 5 όροφοι γεμάτοι απίστευτα παιχνίδια που θέλω να τα αγοράσω όλα! Razz

- Στη Shibuya μια μέρα, πήγα στη Tower Records, 6 όροφοι δισκοπωλείο που έχει τα πάντα, σε αναζήτηση για κάνα καλό πάρτι και για να μάθω πότε ακριβώς ξεκίναγε το Solstice. To Solstice είναι από τα μεγαλύτερα διεθνή υπαίθρια festival ηλεκτρονικής μουσικής, κρατάει κάμποσες μέρες και από ότι είχα μάθει, πέρσι και πρόπερσι είχε γίνει κοντά στο Fuji το οποίο είναι κοντά στο Tokyo και δεν θα χρειαζόταν να επικυρώσω το Rail Pass μου για να πάω. Είχα προγραμματίσει να είμαι στο Tokyo αυτές τις μέρες γιατί ήξερα ότι θα ξεκίναγε, αλλά δεν είχα μάθει ακριβώς τη μέρα. Στο τρίτο όροφο είχε το πολυπόθητο flyers section όπου και έχασα τη μπάλα! Δεν μπορούσα να πιστέψω πόσα events και party παίζανε!! Μιλάμε για δεκάδες. Και βρίσκω το flyer για Solstice και βλέπω ότι ξεκίναγε εκείνη τη μέρα! Και το χειρότερο…όχι στο Fuji, αλλά στο Gifu!! (προορισμός που θα πήγαινα αργότερα αλλά με το JR pass)…τελικά δεν θα χορέψω με τους Γιαπωνέζους…next time Razz
Πέρασα μετά από Roppongi για να πάω να δω Tokyo Tower! Είναι πιο ψηλός από το μοντέλο του στο Παρίσι αλλά έχει μικρότερο όγκο, το δέος που με έπιασε όταν στάθηκα πρώτη φορά κάτω από τον Tour Eiffel στο Παρίσι δεν με έπιασε εδώ (τώρα βέβαια παίζει και το ότι όλα στο Tokyo είναι τόσο μεγαλοπρεπή που ένας Tour Eiffel φυτεμένος δεν ξεχωρίζει και τόσο). Το καλό ήταν ότι ενώ στο Παρίσι γινότανε ο πανικός (και δικαιολογημένα, ήτανε πολύ όμορφα) εδώ ήτανε ήρεμα και ωραία Smile

- Imperial Palace East Garden: πραγματικά είναι άξιο απορίας πως γίνεται στο Tokyo και υπάρχει αυτή η όαση από πράσινο…είσαι μέσα στα δέντρα και αν σηκώσεις το κεφάλι σου θα δεις ουρανοξύστες, η απόλυτη αντίθεση! Λίγο πριν μπω, πέτυχα μια παρέα μεσήλικων Γιαπωνέζων με κουστούμια που τραβάγανε φωτογραφίες. Επειδή βαριόμουνα να στήσω τριποδάκι, τους ζήτησα να με βγάλουν μια photo, τους άρεσε όμως η ιδέα και μετά θέλανε να βγούνε photos μαζί μου, γέλιο! Μέσα στο κήπο, πέτυχα μια γλυκιά γιαπωνεζούλα που ζωγράφιζε υπέροχα σε έναν καμβά, καθόμουν και την κοίταζα και χαμογελώντας μου έδωσε καραμέλες! Ανταπόδωσα βέβαια δίνοντας της γλειφιτζούρια (που έχω πάντα μαζί μου, η βασική μου τροφή όταν ταξιδεύω, όχι δεν έχω σάπια δόντια, τα πλένω συνέχεια :Ρ). Σε κάποια φάση έχω αράξει σε ένα παγκάκι και στο απέναντι παγκάκι, σκάει Γιαπωνέζος κουστουμάτος. Αφήνει τα πράγματα του και ρίχνει τον υπνάκο του (!!!) καθιστός. Δεν πέρασε ένα τέταρτο και ξυπνάει, παίρνει τα πράγματά του και φεύγει… Λίγο έξω, σε μια ωραία πλατεία, ξέχασα τα πράγματά μου και έτρεξα έντρομος μετά από πολλές ώρες πίσω, για να τα βρω στο παγκάκι που καθόμουνα να με περιμένουν…δεν μπορούσα να το πιστέψω!
Μια σημείωση, το βράδι, στο κανάλι που περιτριγυρίζει τον αυτοκρατορικό κήπο κυκλοφορούν πολλοί κύκνοι!

- Κοντά εκεί, πήγα στο Tokyo International Forum που έπαιζε έκθεση για pc. Εκεί παρατήρησα ότι όλοι ήτανε κουστουμάτοι, και αυτό γιατί τελικά η έκθεση ήτανε για επιχειρήσεις, όπου οι εταιρίες παρουσιάζανε τα προϊόντα τους, business 2 business δηλαδή φάση. Ενώ αναρωτιόμουνα πως με αφήσανε να μπω και είχα χαθεί στην τεχνολογία εκεί μέσα, μια Γιαπωνέζα (που άνετα της έκανα πρόταση γάμου) με ρώτησε κάτι που δεν κατάλαβα και μετά με ρώτησε στα αγγλικά. Μου ζήτησε τη business card μου (!!!). Απόρησα και ρώτησα το λόγο και μου είπε ότι ήθελε να δει από ποια εταιρία ήμουνα (!), όταν της εξήγησα ότι ήμουνα tourist από Ελλάδα, γελάγαμε για κάνα τέταρτο Very Happy

- Tokyodome: η φάση «πόλη μέσα στη πόλη» είναι κάτι που θα συναντήσετε πολύ στις μεγαλούπολεις της Ιαπωνίας, και το Tokyo έχει πολλές. Εδώ βρίσκεται το εξωγήινο γήπεδο του baseball του Tokyo αλλά εμένα το μάτι μου είχε ήδη πάει στο rollercoaster που έτρεχε σαν τρελό! Είμαι rollercoaster fun και ήξερα ότι οι Γιαπωνέζοι είναι επίσης τρελαμένοι! Καθώς περίμενα στην ουρά, μια τρελούτσικη Γιαπωνέζα με ρώτησε αν θέλω να μπω μαζί της γιατί η φίλη της φοβόταν, φυσικά και μπήκα, πολύ γέλιο! Παίζανε και διάφορα άλλα καλά, αλλά έκανα υπομονή για Fuji-Q Highland!

- Odaiba – Tokyo Bay: πριν ακόμα φτάσω είχα εκπλαγεί, το skytrain της Yuricamote Line κάνει μια απίστευτη διαδρομή, διασχίζοντας τη Rainbow Bridge! Παίζουν και άλλοι τρόποι να πας αλλά αυτός πιστεύω είναι ο καλύτερος (εκτός αν έχετε τα λεφτά να πάρετε το απόλυτα space φανταστικό όχημα θαλάσσης). Καθώς φτάνεις καταλαβαίνεις ότι είναι σε περιμένει τρελή τεχνολογία και φουτουριστικό design, καθώς ξεπροβάλλει το κτίριο της Fuji, Television Japan Broadcast centre με το τη τρελή μπάλα παρατηρητήριό του. Παίζει μια παραλία εκεί όπου αρκετός κόσμος έκανε μπάνιο με θέα τους ουραξονύστες και τη rainbow bridge αν και τα νερά δεν πρέπει να ήτανε και τόσο καθαρά (λογικό). Εντύπωση μου έκανε ένα μαγαζί που πούλαγε τεράστια σκαθάρια (!!!) για κατοικίδια! Οι τιμές ήτανε γύρω στα 30000 ¥ (=200+ ?s) και είδα αρκετό κόσμο που ενδιαφερότανε! Λίγο πιο πέρα υπάρχει το Άγαλμα της Ελευθερίας σε πιο μικρή έκδοση, όχι δεν είμαι στη New York, είμαι στην Odaiba στο Tokyo…Έπαιξα μαζί με κάτι πιτσιρίκια με το Aibo της SONY το απίστευτο ηλεκτρονικό σκυλάκι, και είχα μια εμπειρία home theater όπου ο καναπές που καθόμουνα ήτανε τα ηχεία!! Σε κάθε πυροβολισμό, έχανα και 5 χρόνια από τη ζωή μου χα χα :Ρ Αφού πήγα και σε ένα μαγαζί Dragonball που είχε ότι υπάρχει στον πλανήτη, λίγο παραπέρα κοιτάω και βλέπω το πλοίο του One Piece, ολοζώντανο να πλέει γεμάτο πιτσιρίκια μέσα!! Αφού το ακολούθησα να δω που «μπαρκάρει», βρήκα και ένα One Piece museum! Στο μουσείο Emerging Sciences and Innovation μου έκανε εντύπωση πόσα πιτσιρίκια ήτανε εκεί και πειραματιζόντουσαν μαθαίνοντας παράλληλα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Γενικά το επίπεδο πληροφορίας ήτανε πολύ υψηλό, μέχρι και νανοτεχνολογία και ρομποτική εξηγούσαν!
Στη Pallete Town το Tokyo συναντά την Ιταλία, είδα και μια ωραία έκθεση με παλιά κυριλέ αμάξια και στη πλατεία εκεί έπαιζε ένα τραμπολίνο που έστελνε τα πιτσιρίκια στα ύψη!

- Ueno Koen και άστεγοι: σε αυτό το πάρκο, εκτός από τους ωραίους ναούς, torii σε σκαλάκια και όμορφα σκηνικά θα βρείτε και ένα μεγάλο πλήθος άστεγων που μένουν σε σκηνές. Επίσης είχα παρατηρήσει πολλούς άστεγους να κοιμούνται σε μια μάντρα, δίπλα από το hotel μου. Μου φάνηκε περίεργο που παίζουνε τόσοι πολλοί άστεγοι ενώ γενικά το επίπεδο ζωής είναι πολύ υψηλό…από ότι μου είπανε μετά από κάποιο κλείσιμο κάποιων εταιριών, αυτή οι άνθρωποι δεν έχουν λεφτά για ένα σπίτι ή διαμέρισμα και μένουν σε αυτές τις σκηνές, απλά και όμορφα. Αλλά μιλάμε για ΠΟΛΛΕΣ σκηνές…
Παίζανε και πολλοί street performers με κορυφαίο ένα τρελό Γιαπωνέζο που είχε ανέβει σε πλάκες ξύλινες που είχε στερεώσει σε κουτάκια από αναψυκτικά, όλα αυτά πάνω σε έναν μικρό κύλινδρο και εκεί πάνω έκανε ζογκλερικά με μαχαίρια και μια κρεμάστρα με μια βεντούζα «κολλημένη» στην καράφλα του!! Δεν το είχα ξαναδεί πουθενά, ήτανε απίστευτος! Και δεν μπορώ να ξεχάσω, σε μια γωνιά του πάρκου, τα 5 παλικαράκια που την είχανε δει Elvis Presley! Τζιν, μπότες, μαλλί και στυλ Elvis, είχανε ένα στερεοφωνικό με τέρμα το volume με τη μουσική του Elvis, και να χορεύουν σαν τρελοί! Δεν χόρευαν όμως απλά, τα ΥΠΑΓΑΝΕ, σβούρες, πάνω κάτω, πεσίματα στο έδαφος, κανονικό show, τρελά τοπάκια!

2) Fuji-Q Highland

Είχα βρει από το internet αυτό το τρελό theme park σε φάση Disneyland, είχα διαβάσει ότι παίζανε τρελά rollercoaster?s και φυσικά δεν θα το έχανα με τίποτα! Δεν ήθελα να πάω στη Tokyo Disneyland αφού είχα πάει στο Παρίσι (αν και αυτή παίζει να ήτανε κάπως καλύτερη). Ήθελα ένα τσίτα Japanese theme park. Βρίσκεται έξω από το Tokyo, κοντά στο Fuji (δέξου και όνομα) περίπου 1 ώρα με το λεωφορείο.
Το έκανα daytrip από το Tokyo.
Στο σούπερ μάρκετ ξέχασα να πάρω κάτι για να τρώω ενδιάμεσα, τσίμπησα όμως ένα καλό πρωινό (γενικά, όταν ταξιδεύω, τρώω ένα γερό πρωινό, τσιμπάω κάτι όλη τη μέρα που τρέχω από δω και από εκεί και τρώω πάλι το βράδι). Στη Shinjuku βρήκα σχετικά εύκολα το bus terminal και πρόλαβα το λεωφορείο για Fuji-Q στο παρά πέντε. Έβγαλα εισιτήριο μέσα σε ένα λεπτό και στα καπάκια ξεκινήσαμε…έριχνα κάτι ύπνους κατά την διάρκεια της διαδρομής όταν συνειδητοποίησα τραγικά ότι δεν είχα υπολογίσει σωστά τα φράγκα μου για εκείνη τη μέρα! (1day pass Fuji-Q 4500¥, bus back to Tokyo 1700 ¥, JR line from Shinjuku to Ueno 190 ¥, Hibiya subway line from Ueno to Minoa station 160¥ = total of 6550 ¥!)
Πάνω μου είχα 5000¥ και κάτι ψιλά…ΠΑΚΕΤΟ! Οι εναλλακτικές λύσεις αρχίσανε να με βομβαρδίζουνε, είχα τη πιστωτική μαζί μου αλλά δύσκολα να τη δέχονται εκεί (και ακριβώς έτσι, δεν δέχονταν πιστωτικές στην είσοδο), να μην μπω στο Fuji-Q και να γυρίσω καπάκια πίσω…άδικα χαμένος χρόνος και χρήμα. Να μπω και μετά να μην έχω να γυρίσω και να κάνω ωτοστόπ…δεν ψηνόμουνα και πολύ…ψάχνω ψάχνω και τι βρίσκω..! Τα 20$ που μου είχε δώσει την προηγούμενη μέρα ο Γιαπωνέζος!!
(read above about this). «Απίστευτο…μάλλον αυτά θα με σώσουν..» σκέφτηκα και όντως έτσι έγινε! Μόλις έφτασα διαπίστωσα αυτό που φοβόμουν, δεν δεχόντουσαν πιστωτική στο λεωφορείο για πίσω ούτε στην είσοδο του Fuji-Q. Ύστερα από λίγο περπάτημα όμως βρήκα ένα hotel που μου άλλαξε τα 20$ σε 2100¥, I was saved! Smile
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να δω το Fuji γιατί έπαιζε η τρελή ομίχλη.
To Fujiyama rollercoaster έφτανε τα 170 μέτρα σε ύψος και πήγαινε κομμάτια! Σε μια φάση νόμιζα ότι θα πεταχτώ έξω από το τραινάκι! Αδρεναλίνη full. Οι Γιαπωνέζοι σε κάθε τρελή λούπα ή απότομη στροφή, σηκώνουν και τα δυο χέρια ψηλά και φωνάζουν! Η Ιαπωνική version της «μπαλαρίνας» (που «πετάει», καμιά σχέση με τη δικιά μας) και πολλά άλλα απίστευτα μου κρατήσανε την αδρεναλίνη σε υψηλά επίπεδα! Είχα παρατηρήσει μια τρελή γραμμή που έμοιαζε σαν από rollercoaster, αλλά ήτανε απίστευτα μεγάλη (πήγαινε όλο το γύρω του park και χανότανε) και σε ένα σημείο είχε κλίση σε φάση U ανάποδο, τόσο απότομη που το οποιαδήποτε τραινάκι θα πήγαινε στο διάστημα…και όντως δεν έτρεχε κάποιο τραινάκι εκεί πάνω όση ώρα ήμουνα εκεί… «τι τρελοί που είναι» σκέφτηκα «έχουνε βάλει αυτή τη γραμμή για διακοσμητικό του park». Έχω μπει στο σφυρί λοιπόν και ακούω ένα δυνατό φσσσσσσσσσσσσσσς! Και βλέπω ένα τραινάκι χωρίς επιβάτες πάνω να περνάει τόσο γρήγορα που ίσα ίσα το έκοψε το μάτι μου, και ναι, πήγαινε πάνω σε αυτή τη γραμμή…αμέσως βλέπω πολύ κόσμο να αρχίζει να τρέχει!! «Κάτι παίζει εδώ» σκέφτηκα…Το σφυρί με ισοπέδωσε (ήτανε double, όχι σαν το δικό μας, από πάνω πτώση κάτω, δεν ξέρω πως αλλά απότομη αλλαγή και πάλι πάνω –εκεί ένιωσα ότι θα λιποθυμήσω!- και μόλις έφτανε πάνω στα καπάκια κάτω!!). Μόλις κατέβηκα, προσπάθησα να σταθώ στα πόδια μου και άρχισα και εγώ να τρέχω στην κατεύθυνση που έτρεχε ακόμα κόσμος…καθώς έτρεχε ξαναείδα αυτό το απίστευτο τραινάκι να σκίζει την γραμμή. Η πλατφόρμα ήτανε ψιλομακριά από εκεί που ήμουνα και μόλις έφτασα βρήκα ένα τεράστιο «φίδι» γραμμή και ανθρώπους να έχουνε κάτσει κάτω περιμένοντας τη σειρά τους. Αυτό ήτανε το Todonba το οποίο έπιανε 172km/h μέσα σε 1,3 sec.!!! «Ε, εδώ είμαστε» σκέφτηκα…καθώς περίμενα γνώρισα 2 Γιαπωνέζες που ήτανε και αυτές τρελαμένες με τα rollers, μου είπανε ότι αυτό λέει ήτανε από τα πιο διάσημα στη Ιαπωνία. Μετά από πολύ ώρα και ενώ είχε αρχίσει να βραδιάζει, μπήκα μέσα στο κτίριο της πλατφόρμας, μόνο για να δω ότι εκεί μέσα έπαιζε άλλη τόση ουρά, παίρνανε κόσμο από έξω και τους βάζανε μέσα, τόσοι πολλοί περιμένανε για μια βόλτα με το Todonba! Η ατμόσφαιρα μέσα στον διάδρομο ήτανε τσίτα με μουσική, τύμπανα και οθόνες παντού να δίνουν οδηγίες «μην αφήσετε τα χέρια σας από τα πιασίματα», «μην φοράτε ρολόγια», «μην φοράτε βραχιόλια», «μην φοράτε γυαλιά», «όχι τσαντούλες» κτλ. κτλ. Είχα αρχίσει να σκέφτομαι τι είδους τραινάκι θα είναι αυτό όταν έφτασε η σειρά μου! Πρόσεξα αυτούς που μόλις βγήκανε από τη κούρσα, όλοι δακρυσμένοι και τα μαλλιά τους ανακατεμένα όσο δεν πάει! Μπήκα στη πρώτη θέση (πάντα εκεί γουστάρω για να τα «βλέπω» όλα Very Happy) και πρόσεξα αμέσως το αυστηρό σύστημα ασφαλείας που δεν είχα δει σε κανένα άλλο τραινάκι. Διπλό δέσιμο στη μέση με ζώνη ασφαλείας, αυτό που κατεβαίνει στους ώμους σου και κλειδώνει, σημάδια για το που πρέπει να έχεις τα πόδια σου και επίσης 2 πιασίματα μπροστά για τα χέρια σου. Όλα ΟΚ, διπλός έλεγχος ασφαλείας και το τραινάκι άρχισε σιγά σιγά να πηγαίνει στην αρχική πλατφόρμα εκκίνησης. Όλοι όσοι είναι εκεί μας χειροκροτάνε, πολύ γέλιο! Και φτάνουμε στην σκοτεινή πλατφόρμα εκκίνησης, με λίγα blacklight για να βλέπουμε τα πρόσωπά μας. Έβλεπα στην άκρη την τρύπα που μας έβγαζε στο περιβάλλον…αυτό που δεν είχα κατανοήσει ήτανε ότι αυτή την απίστευτη ροπή 0-172km/h σε 1,3sec, το τραινάκι την έπιανε ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ! Οπότε εκεί που είναι όλα ωραία και περίμενα να ξεκινήσει, κάνει την αντίστροφη μέτρηση 4-3-2-1 και… ΜΠΑΜ! και ειλικρινά, ένιωσα τα σωθικά μου να πιέζονται όλα προς τα μέσα και το σώμα μου να δέχεται μια απίστευτη δύναμη!! Άκουσα τους πάντες να τσιρίζουν πίσω μου και εγώ το ίδιο!! Δάκρυα από την απίστευτη ταχύτητα και αέρα δεν σταματήσανε να τρέχουν από τα μάτια μου, τα μαλλιά μου είχανε εξανεμιστεί και προσπαθούσα να καταλάβω τι γίνεται στην διαδρομή με ένα τρελό απίστευτο colgate χαμόγελο στο πρόσωπό μου…μέχρι που φτάσαμε και σε αυτό το απίστευτα απότομο σημείο «ανάποδο U» και για μια ακόμη φορά ένιωσα ότι θα λιποθυμήσω…ΣΟΥΠΕΡ!!!! Το καλύτερο rollercoaster που έχω κάνει στη ζωή μου!!! Κατέβηκα και χρειάστηκα μερικά λεπτά να επανέλθω χαχαχαχα Very Happy
Είχε βραδιάσει και ήτανε υπέροχα, παντού πολύχρωμα φωτάκια και ένα δέντρο σε φάση Χριστούγεννα. Είχα ακόμα λίγη ώρα μέχρι να πάω να πάρω το τελευταίο λεωφορείο και μπήκα άλλη μια φορά στο Fujiyama, πήγαινε τόσο ψηλά και ήθελα να δω το Fuji-Q από ψηλά με πανοραμική θέα, ήτανε απίστευτο (μακάρι να μπορούσα να πάρω μια photo!).

3) Yokohama

Επίσης daytrip από Tokyo μιας και είναι κοντά. Το καλό είναι ότι στη Ιαπωνία τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους, το ίδιο και για όλες τις γραμμές τραίνων, δηλαδή για να πας κάπου δεν χρειάζεται να βγεις καθόλου από τους σταθμούς, πχ. τώρα για να πάω Yokohama, πήγα Shibuya και μέσα από σκάλες και διαδρόμους πήρα το τραινάκι μου για Yokohama.
H Yokohama είναι μια ωραία πόλη, ίσως λίγο πιο κοσμοπολίτικη σε σχέση με το Tokyo. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι το μετρό ήτανε πιο ακριβό από αυτό του Tokyo! 200 ¥ minimum fare για μικρές αποστάσεις μέχρι και 350 ¥ για μεγάλες! Το Minato Mirai 21 με τον φουτουριστικό πύργο-ουρανοξύστη του είναι εντυπωσιακά και φυσικά το ξενοδοχείο που είναι σε σχήμα μισοφέγγαρου μαζί με το Cosmo World Theme Park και το μεγάλο ferris wheel σε συνδυασμό με τη θάλασσα, δημιουργούν ένα ωραίο τοπίο. Βέβαια δεν έλειπε και το rollercoaster, πάντα υπάρχει και ένα rollercoaster, μάλιστα το συγκεκριμένο πήγαινε και πάνω από τη θάλασσα!
Βόλτα στο Promenade, αραλίκι λίγο σε μια πλατεία με ένα ωραίο σιντριβάνι, λουλούδια και ένα άγαλμα της προστάτιδας Θεάς του Νερού. Το World Square, λίγο πιο πέρα, μου θύμισε πολύ Βαρκελώνη και Gaudi. To Harbor View Park, ένα όμορφο πάρκο πάνω σε ένα λόφο σου δίνει μια πανοραμική όψη του λιμανιού και της Yokohama Bay Bridge. H Chinatown είναι πολύ όμορφη, με το χρώμα να κυριαρχεί παντού, κινέζικες πύλες, έναν ωραίο κινέζικο ναό (Kantei-byo) στο κέντρο και πολλά μα πάρα πολλά εστιατόρια και μέρη να φας! Οι οσμές που κυριαρχούν παντού σε κάνουν να θέλεις να αρχίσεις να τρως τα πάντα εκεί αλλά μου φάνηκαν λίγο ακριβά…

4) Nikko (και πρώτη εμπειρία shinkansen)

Please go to Part 2 Smile
http://www.animeplanet.gr/forum/viewtopic.php?t=3795


Έχει επεξεργασθεί από τον/την acidburn_d στις Σαβ Απρ 01, 2006 1:59 am, 2 φορές συνολικά
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
acidburn_d
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 31, 2006 1:50 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: HooKeD.SeRiouSLy :: :: HooKeD.SeRiouSLy ::

Συμμετέχει από: 12 Ιούν 04 Δημοσιεύσεις: 159 Τόπος: ΑΘΗΝΑ
Ωραία, ο χάρτης μπήκε μια χαρά και αυτό σημαίνει ότι μπορώ να βάλω κάποιες από τις photo μου σε αυτά τα thread για το ταξιδάκι, αύριο όμως γιατί θέλει resize και μετά ξανά upload Razz
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
Kite
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 31, 2006 1:59 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.LoRD :: :: ANiME.LoRD ::

Συμμετέχει από: 13 Οκτ 04 Δημοσιεύσεις: 2625 Τόπος: Θεσσαλονικη Τώρα Βλέπω: Echhi anime
Ρε γ*μ*το! Που τον βρικιες τον χρωνο να γραψεις τετια εκθεση?
Οταν ηδα ποσο μεγαλο ειναι το post σου, μου εφηγε ξαυνικα ολο το ενδιαφερον να μαθω πως περασες στην Ιαπονια!

_________________

Person1: "Εγώ είμαι Otaku."
Person2: "Κι εγώ είμαι ο Τάκης..."
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
KabaMaroudis
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 31, 2006 7:13 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.oNe :: :: ANiME.oNe ::

Συμμετέχει από: 18 Δεκ 03 Δημοσιεύσεις: 739 Τόπος: Αιγάλεω προς το παρόν, Ιαπωνία σε 1 χρόνo ελπίζω...
Α ρε Διαγόρα kun me συγκίνησες ρε κάθαρμα Crying or Very sad
Πολύ καλές περιγραφές, ένιωσα λες και ήμουν πάλι στο Τόκυο
Διάβασα μέχρι και την Tsukiji so far, αύριο το υπόλοιπο! Άντε και φέτος να πάμε μαζί ε, να είναι και η Tomodachi chan

_________________

Γιώργος KabaΜαρούδης
"Would someone PLEASE explain to this dragon
that there's no such thing as MAGIC?"
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger ICQ Αριθμός
noname
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 31, 2006 11:13 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
XD XD XD XD XD

Συμμετέχει από: 31 Μάϊ 04 Δημοσιεύσεις: 2829 Τόπος: Αθήνα - θεσσαλονίκη Τώρα Βλέπω: OMG!!! πώς βρέθηκε αυτό εκει ?
ena komati tou eautou mou thelei na katsei na to diavasei auto to post !!
ta upolipa komatia omws diafonoun kai variountai >_<

axem ... sto telws panta nikaei h periergia kai diavazeis ... apla to megethos einai tromaktika megalo


Έχει επεξεργασθεί από τον/την noname στις Παρ Μάρ 31, 2006 11:39 am, 1 φορά

_________________
Not everything that can be counted counts, and not everything that counts can be counted.
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
kenji
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 31, 2006 11:29 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.eNGiNe :: :: ANiME.eNGiNe ::

Συμμετέχει από: 30 Σεπ 04 Δημοσιεύσεις: 911 Τόπος: Θεσ/νικη / Πάτρα Τώρα Βλέπω: Ton kafe pano sto grafeio
acidburn_d μην τους ακούς! Υπάρχουμε και εμείς που δε βαριόμαστε καθόλου τέτοια post. Razz

Διαγόρα δώσε "εικόνες" στο λαό σου! Very Happy

Ps: Τόσο ενδιαφέρον περιγραφή ταξιδιού είχα καιρό να διαβάσω. Διαγόρα γράψε όπως σου έρχεται και ας γράψεις και Οδύσσεια. Παίδες, κάποιου του xαρίζανε γάιδαρο και αυτός του κοιτούσε τα δόντια. Smile

Ps^n:Διαγόρα ευχαριστώ για τον κόπο που κάνεις να μας μεταφέρεις τόσες εικόνες και λεπτομέρειες από το ταξίδι σου. Smile
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
shihou-chan
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 31, 2006 12:33 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.CoLLeCToR :: :: ANiME.CoLLeCToR ::

Συμμετέχει από: 13 Δεκ 05 Δημοσιεύσεις: 651 Τόπος: Atene Τώρα Βλέπω: Excell Saga, Dragon Zakura etc
Laughing acid_burn foveres i ebiries su apo Japan!
Odos mu eferes piso polles anamnisis apo oles aftes tis perioihes pu piges, k tis katastasis pu perases, mias k eho kapies omies! Smile
Idika otan anaferthikes sto FujiQ, epeze akrivos idio skiniko.Arhika piga na do to Fuji-san ala ihe toso poli omihli pu den evlepa tin korifi(to kalitero part dld) ala ta roller c. itan apistefta!!!! Wink
Oso gia periohes Shibuya(i hara tis katanalotrias) Harajuku(k eki i hara tis katanalotrias ine, peran ton cosplay, pu tin proti fora pu ta ida me psiloxafniasan!), Asakusa(enoite oti opios episkeftete Tokyo ine o naos pu PREPI na episkefti), Odaiba(proskino) ta egrapses me arketes leptomeries
k ekanes polus apo emas eftihismenus!
Me siginises vre!Mesa apo aftes tis ebiries su, esthanthika les k se xero!
Bravo!Bravo!
Ade k tin epomeni fora na mazeftume na pame!(Plaka tha hi!Ena matso Ellines stin Iaponia!Sweeeeeet!!!!) Wink Razz
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος MSN Messenger
acidburn_d
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 31, 2006 2:35 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: HooKeD.SeRiouSLy :: :: HooKeD.SeRiouSLy ::

Συμμετέχει από: 12 Ιούν 04 Δημοσιεύσεις: 159 Τόπος: ΑΘΗΝΑ
Σας ευχαριστώ πολύ πολύ όλους Smile
Ζητάω συγγνώμη για τον όγκο αλλά αυτά είναι όλα (και όχι μόνο) όσα θα ήθελα να πω σε κάποιον που θα με ρώταγε για την εμπειρία μου στην Ιαπωνία.
Για όσους βαριούνται να το διαβάσουν θα τους δυσαρεστήσω διότι το υπόλοιπο του κειμένου θα είναι ακόμα πιο μεγάλο (όταν κάποια στιγμή το γράψω, μέχρι στιγμής είναι στο μυαλό μου και στο ημερολόγιό μου χιχιχι Razz )
Ο σκοπός που τα γράφω είναι διπλός, και θέλω να μεταδώσω την ένταση και τα συναισθήματα ενός τέτοιου ταξιδιού +πληροφορίες για όποιον ενδιαφέρεται αλλά το γράφω και για τον εαυτό μου, μου αρέσει να ταξιδεύω με το μυαλό μου πίσω στη Ιαπωνία γράφοντας όλες αυτές τις γραμμές... Smile

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια σας Smile
Photos and update coming soon Razz
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
Tristessa_326
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 31, 2006 8:50 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
::Moderator::
:: LoL-i::
::Moderator::<br>:: LoL-i::

Συμμετέχει από: 03 Ιούν 05 Δημοσιεύσεις: 1357 Τόπος: Θεσσαλονίκη Τώρα Βλέπω: Την anime wishlist μου που όλο μεγαλώνει...
Aπ' ότι διαβάζω, πέρασες γ@μ@τα! Laughing Τυχερέ...
Εγώ κάτι τέτοια διαβάζω και θέλω να πάρω την πρώτη πτήση για Tokyo Crying or Very sad

shihou-chan έγραψε:
Ade k tin epomeni fora na mazeftume na pame!(Plaka tha hi!Ena matso Ellines stin Iaponia!Sweeeeeet!!!!) Wink Razz


Χε, χε, το φαντάζεσαι; Πολύ γέλιο! Laughing Laughing Laughing

_________________


JaME Ελλάδα :: JMusic.gr :: my LJ :: my last.fm
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος MSN Messenger
acidburn_d
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 01, 2006 1:08 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: HooKeD.SeRiouSLy :: :: HooKeD.SeRiouSLy ::

Συμμετέχει από: 12 Ιούν 04 Δημοσιεύσεις: 159 Τόπος: ΑΘΗΝΑ
Όντως, ήτανε το καλύτερο trip που έχω κάνει μέχρι στιγμής Smile
Τελικά πάντως Tristessa_326 η Ιαπωνία δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζουμε...και ένα ταξίδι δεν είναι τελικά και τόσο δύσκολη υπόθεση για κάποιον που είναι αποφασισμένος, απλά θέλει λίγο ψάξιμο, το αξίζει όμως όσο τίποτε άλλο Cool
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
acidburn_d
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 01, 2006 2:06 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: HooKeD.SeRiouSLy :: :: HooKeD.SeRiouSLy ::

Συμμετέχει από: 12 Ιούν 04 Δημοσιεύσεις: 159 Τόπος: ΑΘΗΝΑ
ωχ ωχ, αυτές οι πρώτες photo που έβαλα είναι πολύ μεγάλες σε μέγεθος, φαντάζομαι +χρόνος για να εμφανιστεί η σελίδα σε PSTN (γιατί ζούμε στην Ελλάδα Razz ), πρέπει σίγουρα να τις μικρύνω, κατά πόσο όμως;
50% μήπως ή παραπάνω; Καλύτερα να ξέρω από τώρα για να κάνω upload και τις υπόλοιπες Smile
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
kenji
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 01, 2006 7:17 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.eNGiNe :: :: ANiME.eNGiNe ::

Συμμετέχει από: 30 Σεπ 04 Δημοσιεύσεις: 911 Τόπος: Θεσ/νικη / Πάτρα Τώρα Βλέπω: Ton kafe pano sto grafeio
Διαγόρα καλημέρα. Μπορείς να τις κάνεις thumbnails? Αν μπορέσεις να τις κάνεις έτσι δε θα έχεις πρόβλημα.

Παράθεση:
Οδηγίες επισύναψης φωτογραφιών στο forum

Γενικά, μια φωτογραφία μπορεί να εμφανίζεται στο forum, εισάγοντας στο ποστ μας την διεύθυνση στο ίντερνετ (URL) που βρίσκεται η φωτό, ανάμεσα σε Image tags, δηλαδή έτσι:

[img]εδώ το URL της φωτό[/img]


Προσοχή όμως: Mια μεγάλη φωτογραφία (πάνω από 640x480 ή 800x600) μέσα σε ένα ποστ να "ξεχειλώνει" όπως λέμε την σελίδα αυτών που έχουν ρυθμισμένη την οθόνη τους σε χαμηλές αναλύσεις (800x600, 1024x768 αντίστοιχα). Για να το αποφύγουμε αυτό, υπάρχουν 3 τρόποι:

1. Βάζουμε σκέτο το λινκ με το URL της φωτό. Φυσικά έτσι δεν εμφανίζεται, αλλά όποιος θέλει κάνει κλικ και την βλέπει.

2. Σώνουμε την μεγάλη φωτό στον υπολογιστή μας. Με κάποιο πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας (αρκεί και το MSpaint που έχουν τα windows), την κάνουμε resize στα 800x600 ή στα 640x480.

Κατόπιν, επισκεπτόμαστε κάποια σελίδα στο ίντερνετ, που παρέχει την δυνατότητα να ανεβάσουμε φωτό. Τέτοιες είναι οι: www.imageshack.us και www.putfile.com για παράδειγμα αλλά και το δικό μας Gallery. Ανεβάζουμε εκεί την φωτό, παίρνουμε την διεύθυνση URL που μας δίνει γι'αυτήν και την βάζουμε στο ποστ μας μέσα σε image tags, όπως και πριν:

[img]εδώ το URL της φωτό[/img]

3. ΔΕΝ κάνουμε resize την φωτό, την αφήνουμε μεγάλη, και την ανεβάζουμε κάπου όπως αναφέρθηκε προηγουμένως. Ανεβάζοντάς την, εκτός από την διευθυνση URL της φωτό, τα Imageshack.us και putfile.com μας δείχνουν κάπου τη φωτό σε σμίκρυνση (thumbnail). Με δεξί κλικ και "properties" πάνω στο thumbnail, εμφανίζεται η URL διεύθυνση του thumbnail (της σμίκρυνσης δηλαδή). Στο ποστ μας, γράφουμε τα εξής:

[url=ΕΔΩ ΤΟ URL THΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΦΩΤΟ][img]ΕΔΩ ΤΟ URL ΤΟΥ THUMBNAIL[/img][/url]

Με αυτόν τον τρόπο, στο ποστ μας θα εμφανιστεί μόνο η σμίκρυνση (thumbnail), με δυνατότητα όμως αν κάνει κάποιος κλικ πάνω της να οδηγηθεί στην κανονική φωτό.


Ps: Θα συμφωνήσω με τον dante στο άλλο thread. Και εγώ θα ήθελα να τσιμπήσω μερικές, αν γίνεται, σε full size. Smile
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Dante80
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 01, 2006 7:36 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
::Moderator:: ::Moderator::

Συμμετέχει από: 11 Φεβ 06 Δημοσιεύσεις: 1052 Τόπος: Ima, Sokoni Iru Boku. Τώρα Βλέπω: Bounen no Xamdou
Ναι αγορίνα χτύπα τις thumbs...τράβα εδώ... και αφού κάνεις upload επέλεξε copy paste για το ποστ σου το link που σου υπογραμμίζω...



Στο post σου θα φαίνονται μικρές οι photos αλλά όποιος πατάει επάνω θα τις βλέπει full size...σου έκανα τον χάρτη για παράδειγμα... Wink


_________________
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
acidburn_d
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 01, 2006 12:32 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: HooKeD.SeRiouSLy :: :: HooKeD.SeRiouSLy ::

Συμμετέχει από: 12 Ιούν 04 Δημοσιεύσεις: 159 Τόπος: ΑΘΗΝΑ
Kenji και Dante80, 1000 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!! Η βοήθειά σας είναι πολύτιμη και πάλι ευχαριστώ για το ενδιαφέρον Razz

Όπως έγραψα και στο άλλο thread (είναι λίγο ενοχλητικό που είναι 2 αλλά δεν γινόταν αλλιώς, δεν δεχόταν όλο το κείμενο...και πάλι αν κάποιος ξέρει περί του θέματος ας μου γράψει Smile ), έχω ήδη ξεκινήσει εδώ και καιρό Upload σε παρόμοιο photo site (http://www.ringo.com), ο λόγος που επέλεξα αυτό είναι ότι δεν έχει κάποιο περιορισμό στο χώρο που μου διαθέτει (αρκεί να μην ανεβάζω πάνω από 1000 photo το μήνα, όριο το οποίο ξεπέρασα τον προηγούμενο μήνα χε χε χε Razz ).
Θα προσπαθήσω με τις οδηγίες σας να βάλω thumbnails, αν δεν συνεργαστεί το ringo θα ξανακάνω upload όλες τις photo στο ImageShack (θέλω να κλάψω και μόνο που το σκέφτομαι χαχαχαχα Confused )

Και πάλι ευχαριστώ Smile
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
ATANASHIOSU
Δημοσιεύθηκε: Δευ Απρ 03, 2006 3:58 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.oNe :: :: ANiME.oNe ::

Συμμετέχει από: 22 Μάρ 04 Δημοσιεύσεις: 723 Τόπος: Σαππόρο Τώρα Βλέπω: Την οθόνη του υπολογιστή μου.
1. Ta espases megale! Very Happy
2. Foveres perigrafes. Zw ena xrono Iapwnia, alla akoma den exw kataksiwthei na grapsw kai polla (variemai). (Ot)an gyrisw pantws skopevw na grapsw mythistorima Razz Esy me 40 meres grafeis tosa, egw me 2-3 xronia tha xreiastw na grapsw toulaxiston trilogia. Laughing
3. Apo tis perigrafes pou kaneis pistevw pws ekana mia poly swsti epilogi pou apofasisa na spoudasw sto Sapporo. An eixa paei na spoudasw sto Tokyo APOKLYEITAI na ypirxe estw kai ena defterolepto na katsw diavasw Razz
4. To metro tou Sapporo paei elaxisti 240yen Twisted Evil
5. Apofasistike na epektathei to Shinkansen kai sto Hokkaido Smile
Pragma pou simainei oti pleon de tha eimai stin eksoria Razz

Asxeto: Simera 3 Apriliou, rixnei to APEIRO xioni Shocked

_________________
ΤΑΠΑΝΤΑΡΕΙ
諸行無常
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger

Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:  

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας
Σελίδα 1 από 2
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2  Επόμενη

Μετάβαση στη:  



Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης