Το ξέρατε ότι yumi σημαίνει τόξο;


Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας

Σελίδα 1 από 1
 AnimePlanet Forums Αρχική σελίδα    Fan-Art    O ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
Minerboh80
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Σεπ 01, 2013 7:46 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: r00k ::

Συμμετέχει από: 28 Αύγ 13 Δημοσιεύσεις: 6 Τόπος: Αθήνα Τώρα Βλέπω: Yu-Gi-Oh Zexal
Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑ: Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

‘’Κάποτε, πέρα από κάθε είδους χρονικού μέτρου και εικασίας, αυτό που ονομάζουμε κόσμος ήταν απλά αυτό που ο απλός νους θα το ονόμαζε τίποτα. Δεν υπήρχε ύλη αλλά μόνο ενέργεια, καταπιεσμένη από την ίδια της την ύπαρξη. Ήταν τόσο καταπιεσμένη που η ίδια η ενέργεια συγκεντρώθηκε σε μια μοναδική περιοχή και τότε ήταν που η πίεση έφτασε στο απόγειο της, σε ένα σημείο που δεν άντεξε και απλά εξερράγη. Από αυτό το βίαιο κατακλυσμιαίο γεγονός, αυτή την κολοσσιαία έκρηξη έλαβε χώρα μια περίεργη αλλαγή, μια μετατροπή: η ενέργεια έγινε υλη! το άπιαστο άρχισε να γίνεται χειροπιαστό, το ακαθόριστο άρχισε να παίρνει σχήμα και αιώνες αργότερα απέκτησε και όνομα : σύμπαν, κάπως έτσι γεννήθηκε το σύμπαν! η μήπως όχι? Οι θρύλοι λένε ότι το συμπάν και όλοι όσοι το κατοικούν, είναι το κύημα μιας μεγάλης διάνοιας, μιας υπέρτατης οντότητας διψασμένη για να ποιήσει και να δώσει ζωή, να το βλέπει να μεγαλώνει, να χαίρεται όταν εξελίσσεται και να θρηνεί όταν μένει στάσιμο. Αυτή η οντότητα ονοματίστηκε πολλές φορές και την προσωποποίησαν άλλες τόσες και οι θρύλοι λένε ότι έχει πολλά σχεδία για το δημιούργημα του, το υπέρτατο του δημιούργημα, την ζωή’’.
Αυτά ήταν μονό το ένα δέκατο των θεωριών που είχε αποστηθίσει ο Ντασερ Χολσοι καθώς μελετούσε αδιάκοπα το μόνο ίσως μάθημα που τον προκαλούσε ,σε ότι αφορά το βαθμό δυσκολίας, κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Ακαδημία Επιστημών του Δέλτα Πρωτεύοντα: Θρησκευτική και επιστημονική προσέγγιση της Γένεσης.
Ποιος ήταν ο Ντάσερ Χολσοι?
Ο Ντάσερ , ένας κοντομάλλης προς πείσμα όλων, ευτραφής μετρίου επιπέδου με πολύ γοητευτικά πράσινα ματιά κάπου γύρω στα είκοσι, ήταν ένας από τους πολλά υποσχόμενους νεαρούς που φοιτούσαν γενική νευρολογία στην ακαδημία επιστημών. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτός και η βασική ανατομική δομή του εγκεφάλου ήταν κάτι σαν εραστές. Όταν διάβαζε ανατομική η φυσιολογία του νευρικού ιστού, ο Ντασερ βρισκόταν σε μια φάση μεταξύ υπνωτισμένου και παθιασμένου, γεγονός που τον έκανε άνετα στόχο για ουκ λίγα και καθόλου κολακευτικά σχόλια από τους συμφοιτητές του. Αλλά αυτός δεν έδινε σημασία, το είχε βάλει σκοπό όχι μόνο να αποφοιτήσει και να γίνει ο καλύτερος νευρολόγος-νευροχειρουργός στο Δέλτα Πρωτεύοντα αλλά και να αποκωδικοποιήσει το μυστήριο της ζωής το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο ήταν άρρηκτα συνυφασμένο με την ομαλή λειτουργία του εγκεφάλου. Ο μόνος που δικαιολογούσε αυτή τη ολική αφοσίωση του στο αντικείμενο των σπουδών του ήταν ο φίλος του ( ο μοναδικός του φίλος) o Γκορ, ο οποίος σπούδαζε στην ακαδημία διπλή ιδιότητα,
Αστροναυτική –μηχανική και κυβερνο-οργανική τεχνολογία.
Ο Γκορ ήταν ένας πιο αρεστός τύπος από ότι ήταν ποτέ ο Ντασερ, είχε ένα πιο καλοσχηματισμένο και γυμνασμένο σώμα το οποίο θύμιζε ανάποδο τρίγωνο, αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι εργαζόταν σε σκληρές και χειρονακτικές εργασίες στον αερο- λιμένα ο οποίος ήταν λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από την ακαδημία. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ήταν και αυτά αρκετά ελκυστικά: ξανθός, κοντομάλλης και αυτός με πυκνά φρύδια, τραβηγμένα, όχι πολύ όμως, ζυγωματικά και ένα ζευγάρι από λεπτοκαμωμένα χείλια.
Η ακαδημία επιστημών του Δέλτα Πρωτεύοντα ήταν όνειρο ζωής για τους δυο νεαρούς, οι οποίοι είχαν καταναλώσει πολύ χρόνο για να μελετήσουν έτσι ώστε να κερδίσουν την εισαγωγή τους και μετέπειτα να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις απαιτήσεις της ακαδημίας οι οποίες ήταν αρκετές όντας το καλύτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα του πλανήτη. Πάντως μέχρι και εκείνη τη στιγμή, και ο Γκορ αλλά πιο πολύ ο Ντασερ μπορούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καθηγητών τους με περίσσεια άνεση, γεγονός που δημιουργούσε μια έντονο συναίσθημα φθόνου στους συμφοιτητές τους.
Εκείνη η ημέρα όπως και κάθε άλλη στο παρελθόν έβρισκε τους δυο φίλους να συναντιούνται στο προάλιο της σχολής, στο τμήμα Ιατρικών-Παραιατρικών Επιστημών στα πλαίσια της καθημερινής τους ρουτίνας.
- Καλημερούδια! Βροντοφώναξε χρησιμοποιώντας όλη τη ζωηράδας που του χάριζε η ηλικία και το κέφι του, ο Γκορ μπαίνοντας στο προαύλιο κρατώντας το σακίδιο του με τα βιβλία στο αριστερό του χέρι οντάς ανέκαθεν αριστερόχειρας, ’’τι κάνει σήμερα ο μελλοντικός μας χασάπης’’? Του Γκορ του άρεσε πολύ να πειράζει τον Ντασερ. Ειδικά όταν τον αποκαλούσε ‘’χασάπη’’ ήταν η καλύτερη του. Και φυσικά περιττό θα ήταν να ειπωθεί πόσο εκνευριζόταν ο εύθικτος φίλος του στο άκουσμα αυτής της λέξης.
- Τον κακό σου το καιρό! τυπική απάντηση που αποδείκνυε για μια ακόμη φόρα ότι ποτέ δεν φημιζόταν για την ανοχή του στα πειράγματα,’’ τι θα κάνεις’’? συνέχισε βαριεστημαρικα, ‘’θα κάθεσαι απάνω από το κεφάλι μου σα δορυφόρος για πολλές ώρες ακόμα’’?
Ο Ντασερ καθόταν σε έναν πάγκο ακριβώς έξω από μια αίθουσα διδασκαλίας των θεωριών πάντα με ένα βιβλίο κατά χείρας. Αυτή τη φορά κρατούσε την Προσέγγιση της Γένεσης την οποία διάβαζε με θρησκευτική ευλάβεια. Ο Γκορ ποτέ δε κατάλαβε το λόγο γιατί διάλεξε να επιλέξει αυτό το μάθημα για το τελευταίο εξάμηνο θεωρίας.
Αυτό το μάθημα δεν είχε και μεγάλη απήχηση στους φοιτητές της σχολής, ειδικά στο τμήμα ιατρικών επιστήμων λόγω του μεγάλου βαθμού δυσκολίας που παρουσίαζε με όλη αυτήν την αντίθεση που παρουσίαζε μεταξύ της επιστήμης και της πνευματικής προσέγγισης σε ότι αφορά τα περί δημιουργίας του κόσμου! Και αν καλοσκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά που γραφεί είναι εξολοκλήρου εικασίες οι οποίες , βάσει σκεπτικού του Γκορ, γραφτήκαν από ένα σωρό ανοργασμικά άτομα, τότε άνετα μπορεί κάποιος να καταλάβει γιατί αυτό το μάθημα ήταν στη μαύρη λίστα των φοιτητών.
Αλλά τι να πει κανείς? έτσι ήταν ο στρομπουλός εν δυνάμει επιστήμονας. Του άρεσε πάντα η πρόκληση και τον χαρακτήριζε πάντα η επιθυμία να αποδεικνύει την αξία του περνώντας με επιτυχία ακόμη και τα πιο δύσκολα εμπόδια.
- Τι κάθεσαι και διαβάζεις πάλι ,τον ρώτησε με προσποιητή απορία μιας και τα γράμματα του τίτλου του βιβλίου μπορούσαν άνετα να διαβαστούν και από την απέναντι μεριά από το σημείο που ήταν τοποθετημένοι οι δυο νεαροί. Πόσο μάλλον να μην μπορεί να διαβαστεί από μισής ίντσας απόσταση.
- Να υποθέσω ότι το οπτικό σου νεύρο δυσλειτουργεί? Απάντησε εύστοχα ο προσηλωμένος, μέχρι εκείνη την ώρα, βιβλιοφάγος εν δυνάμει ‘’χασάπης’’.
- Μμμμ! Πάλι είσαι μέσα στο κέφι! ανταπάντησε με μια ιδέα σαρκασμού.
- Οι ηλίθιες ερωτήσεις αντιστοιχούν σε ηλίθιες απαντήσεις, σχολίασε ξερά, ‘’αφού είσαι ακριβώς απέναντι μου και διατηρείς τέλεια οπτική επαφή με το εξώφυλλο, τι με ρωτάς? ’’συνέχισε έχοντας μια αυξομείωση στον τόνο της φωνής του.
- Ήταν ρητορική η ερώτηση μου, φωστήρα!
Ήταν τώρα η σειρά του Γκορ να αυξομειώσει την φωνή του. ‘’Είναι δυνατόν να ξεκινήσουμε την ημέρα μας χωρίς να λογομαχήσουμε ? κάνε στην άκρη να καθίζω’’. Ο Ντασερ παραμέρισε λίγο ώστε να καθίσει και ο φίλος του. Πραγματικά ήταν απορίας άξιο πως ανεχόταν αυτή την δύστροπη συμπεριφορά, ο Γκορ. Παρόλη την αδιαμφισβήτητη του ευφυΐα ο Ντασερ δεν ήταν ικανός να καταλάβει πόσο αντιπαθητικός γινόταν με αυτό το απόμακρο του ύφος. Ίσως να ήταν αυτή η αιτία που δεν είχε συμπάθειες στην ακαδημία αλλά ευτυχώς και για τον Ντασερ αλλά και για τον ίδιο, ο Γκορ είχε αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας για τον ψυχρό και άκομψο τρόπο του φίλου του.
- Τι μάθημα έχεις τώρα, ρώτησε ο Γκορ ενώ ακούμπαγε τη τσάντα του στο έδαφος.
- ΝΑ ΠΑΡΕΙ!!! Ούρλιαξε πανικόβλητος . ’’Απορροφήθηκα με το διάβασμα αυτού του καταραμένου θεωρήματος που ξέχασα ότι έχω εμβρυολογία’’ είπε βιαστικά κοιτάζοντας πανικόβλητα δεξιά και αριστερά χωρίς να καταλάβει ότι βρισκόταν ακριβώς διπλά από την αίθουσα στην οποία διδάσκεται η εμβρυολογία. Πράγματι αυτός ο Ντασερ ήταν στα αλήθεια το κάτι άλλο
- Ηρέμησε και πάψε να συμπεριφέρεσαι σαν να σε έχει χτυπήσει το ρεύμα, χασκογέλασε ο Γκορ αφού είχε σηκωθεί για να επαναφέρει στην πραγματικότητα τον πελαγωμένο φίλο του ο οποίος λίγο ήθελε για να πνιγεί από το ίδιο του το σάλιο, ‘’είσαι ακριβώς διπλά από την αίθουσα της εμβρυολογίας’.’Με ένα του νεύμα του έδειξε την επιγραφή. Ο Ντασερ κοίταξε την επιγραφή που είχε η θύρα, πράγματι έγραφε με μεγάλα ευδιάκριτα γράμματα : ‘’ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΕΜΒΡΥΟΛΟΓΙΑΣ’’. Την κοίταζε και την ξανακοίταζε απορημένα. Μα καλά, σκέφτηκε, πως ήταν δυνατό να είχε φτάσει στην αίθουσα χωρίς να το συνηδειτοποιησει? Δεν πρόλαβε να περάσει ένα λεπτό προτού καταλάβει ότι λειτούργησε εξ’ ολοκλήρου από ένστικτο.
- Είσαι τελείως ανόητος, επενέβη ο Γκορ. Το ήξερες ότι είχες κάτσει μπροστά από το εργαστήριο αλλά, μάντεψε, διάβαζες αυτό το βιβλίο τόσο παθιασμένα που το ξέχασες’’. Ο Ντασερ τον αγνόησε και έκανε να μπει μέσα στην αίθουσα αλλά προς έκπληξη του διαπίστωσε ότι η αίθουσα ήταν άδεια. Χωρίς να μπορεί να πει τίποτα κοίταξε αποχαυνωμένος τον Γκορ. Ξαφνικά μια σκέψη πέρασε σαν αστραπή από το ξεκούραστο και διαυγές μυαλό του Γκορ, προφανώς ο Ντασερ παραήταν ζαλισμένος και πελαγωμένος για να σκεφτεί λογικά ώστε να το συνειδητοποιήσει. ‘’Δε μου λες’’, ρώτησε, ‘’ τι μέρα είναι σήμερα?’’, ενώ το πρόσωπο του είχε πάρει ένα μορφασμό απορίας, αυθεντικής απορίας αυτή τη φορά. –
- ’Εεε?’’, μούγκρισε ο Ντασερ.
Η απορία ήταν τόσο εμφανής στο πρόσωπο του που μπορούσε κάποιος να την καταλάβει ενώ αυτός ήταν τυφλός. Το θέαμα ηταν σχεδόν αστείο. Ο Γκορ άρχιζε να ανησυχεί αφού όσο κέρναγε η ώρα τόσο παραμορφωνόταν το πρόσωπο του Ντασερ από το άγχος του, τα μάτια του είχαν γουρλώσει τόσο πολύ που λίγο ήθελαν και οι βολβοί του θα έβγαιναν από τις κόγχες. ‘’Ηρέμησε βρε άνθρωπε’’ είπε ο Γκορ αρπάζοντας τον από τους ωμούς του ταρακουνώντας τον ελαφρά σε μια προσπάθεια για να επαναφέρει τον υποψήφιο καρδιοπαθή φίλο του.’’ Ξέρεις τη μέρα είναι σήμερα?’’ επανέλαβε , ‘’είναι η τελευταία μέρα της τρίτης εβδομάδας’,’ συνέχισε, ‘’έχετε μάθημα σήμερα?’’.
Tον κοίταξε πιο έκπληκτος από ποτέ ενώ άρχιζε σιγά-σιγά να καταλαβαίνει τι είχε συμβεί : είχε πάει άδικα των αδίκων στη σχολή αλλά ήταν τόσο απορροφημένος με το βιβλίο που μελετούσε που, μαντέψτε, το είχε ξεχάσει !’’Είσαι το κάτι άλλο, πραγματικά το κάτι άλλο!’’


Ο πλανήτης Δέλτα Πρωτεύοντας ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να διοικηθεί από ένα και μονό άτομο. Τα δυο ημισφαίρια του πλανήτη είχαν διαιρεθεί σε δεκαπέντε επικράτειες οι οποίες, η κάθε μια διοικούταν από έναν κυβερνήτη που εκλέγονταν από τον λαό. Ο κάθε κυβερνήτης ήταν υπεύθυνος για την ομαλή διευθέτηση των σχέσεων της κάθε επικρατείας με την άλλη όσο και για τα εσωτερικά της ζητήματα. Στον μόνο άτομο που ήταν όμως υποχρεωμένοι να λογοδοτούν ήταν η βασίλισσα η οποία κρατούσε πάντα επαφή με τους κυβερνήτες και αποφάσιζε από την κεντρική Βασιλεύουσα πόλη η οποία ήταν στο κεντρικό σημείο του ισημερινού κύκλου του πλανήτη, στο ανατολικό ημισφαίριο. Μια πόλη η οποία δεν απείχε και πολύ μακριά από την Ακαδημία Επιστημών, μόλις είκοσι πέντε χιλιόμετρα .
Το απόγευμα της εκείνης της μέρας βρήκε την βασίλισσα Δελανηρα να επισκέπτεται το κέντρο Αστρικής Μέτρησης. Μια συνήθεια που επαναλάμβανε πάντα κάθε απόγευμα της πρώτης, τέταρτης και τελευταίας μέρας κάθε εβδομάδας. Είχε εναποθέσει όλες τις ελπίδες πάνω στο σχέδιο ’’ΕΞΟΡΜΗΣΗ’’.
Το σχέδιο ‘’ΕΞΟΡΜΗΣΗ’’ αφορούσε την εξερεύνηση του εξώτερου διαστήματος, πέρα από τα όρια του Δέλτα Συμπλέγματος και για αυτόν τον σκοπό είχε τεθεί η κατασκευή μιας σειράς ειδικών σκαφών εξοπλισμένα με ότι χρειάζεται ένα πλήρωμα για να επιζήσει τις προκλήσεις ενός διαστρικού ταξιδιού. Η κατασκευή του βασικού σκελετού πρώτου σκάφους είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος της. Έμενε μόνο η επίτευξη και μετέπειτα εγκατάσταση του ζωτικού εξοπλισμού, όπως η κεντρική τροφοδοσία. Η μεγαλύτερη ίσως πρόκληση αφορούσε την κατασκευή μιας πηγής ισχύος αρκετά ικανής ώστε να τροφοδοτήσει ένα σκάφος-ένα αστρόπλοιο- για να επιχειρήσει μια εφόρμηση στο άγνωστο κόσμο του εξωτερικού διαστήματος. Μια πηγή ισχύος η οποία θα ήταν αυτάρκης και ικανή για αυτό το σκοπό. Η άλλη πρόκληση για την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού ήταν σχεδόν στα πρόθυρα της εφαρμογής: την επίτευξη εφαρμογής ταχύτητας η οποία πλησιάζει αυτή του φωτός. Oι επιστήμονες που εργάζονταν σε αυτή την επιχείρηση-σταθμό ήταν απόλυτα ρεαλιστές πάνω σε αυτό το θέμα και το είχαν ξεκαθαρίσει στην βασίλισσα, και κατά κάποιο τρόπο προς τους ίδιους τους τους εαυτούς, ότι ήταν φύση αδύνατο να καταφέρουν να επινοήσουν τα μέσα τα οποία θα μπορούσαν να επιτύχουν ταχύτητα ίση ή και μεγαλύτερη από αυτή του φωτός. Το καλύτερο που μπορούσαν να πετύχουν ήταν το ήμισυ αυτής του φωτός και αυτό πάντα στην σφαίρα της εικασίας . Το αποτέλεσμα των ερευνών τους ήταν ο κινητήρας ενδοδιαστήματος. Μια συσκευή η οποία παράγει ένα μαγνητικό πεδίο υψηλής τάσεως το οποίο διαστρεβλώνει προσωρινά την υφή του χώρου επιτρέποντας στο χρηστή πρόσβαση στο ενδοδιάστημα. Συμφωνά με τον Αργκους Λετεραν, μια μεγάλη φυσιογνωμία στον τομέα της φυσικής και αστροδυναμικής, ο χώρος διαιρείται σε τρία επίπεδα: το κανονικό διάστημα στο οποίο ζούμε όλοι μας και η ταχύτητα των μορίων αλλά και του χρόνου ήταν σε φυσιολογικά πλαίσια, το υπερδιαστημα το οποίο βρίσκεται ένα επίπεδο πιο πάνω από το διάστημα και η ταχύτητα εκεί τρέχει σε ασύλληπτα επίπεδα, τόσο που παρατεταμένη έκθεση ενός ζώντος οργανισμού μπορεί να αποβεί καταστροφικό για τον βασικό μεταβολισμό ο οποίος επιταχύνεται λόγω μοριακής επιτάχυνσης. Τέλος υπήρχε το ενδοδιάστημα στο οποίο η ταχύτητα ήταν επιταχυνόμενη στο επίπεδο αυτής του μισού του φωτός. Όλα αυτά, πάντα σε θεωρητικό επίπεδο.
H αγωνία, ή μάλλον το άγχος, που είχε φωλιάσει στην ψυχή της δε γνώριζε μέτρο σύγκρισης. Είχε επισκιάσει ακόμη και την χαρά που είχε νιώσει όταν είχε γεννήσει την μονάκριβη της κόρη. Ήταν όντως αυτό που λέμε στοίχημα ζωής για εκείνη. Το ταχυόχημα μετά από μια διαδρομή ενός μισάωρου επιτελούς είχε φτάσει στο κέντρο, ένα τεράστιο μεγαλοπρεπές κτίριο κυβοειδούς σχήματος. Η βασίλισσα ξεπήδησε από το όχημα και μπήκε μέσα στο κτίριο πολύ γρήγορα, ο σοφέρ δεν πρόλαβε να ανοίξει την πόρτα καλά-καλά. Δεν πέρασε πολύς χρόνος μέχρι την στιγμή που η βασίλισσα θα έκανε την είσοδο της στην αίθουσα συσκέψεων, εκεί την περίμενε όλη η ομάδα που εργάζονταν στην ‘’ΕΞΟΡΜΗΣΗ’’. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η ποικιλία τόσο στην ηλικία όσο και στο φύλο ήταν το κυρίαρχο στοιχειό που χαρακτήριζε τα μέλη που εργάζονταν στο επιχείρημα. Υπήρχαν άντρες και γυναίκες, νέοι οι οποίοι θα βοηθούσαν μέγιστα με τις νέες ιδέες τους αλλά και άτομα κάποιας ηλικίας, ο καθένας με μεγάλη ευχέρεια και εμπειρία στο πεδίο του. Όλοι όμως είχαν ένα κοινό σημείο : όλοι είχαν τη δική τους αγωνιά η οποία ήταν αποτυπωμένη στα πρόσωπα τους, αυτή η μέρα ήταν ένα κομβικό σημείο τόσο για την βασίλισσα όσο και για τους ιδίους. Όλοι ήταν εκεί. Κανείς δεν είχε διανοηθεί καν να σκεφτεί να λείψει από αυτή την τόσο σημαντική συνάντηση. Την περίμεναν λοιπόν, όλοι υπομονετικά αναστεκομενοι δίπλα από τις καρέκλες τους οι οποίες περικύκλωναν σε μια πλάγια διάταξη, δεξιά και αριστερά, ένα μακρύ ορθογωνίου σχήματος τραπέζι.
Οι μεγάλες πόρτες της αίθουσας άνοιξαν διάπλατα αποκαλύπτοντας την φιγούρα της βασιλίσσης: μια αποφασιστική, καλοδιατηρημένη- τόσο στο πρόσωπο όσο και στο σώμα- γυναικά ντυμένη με μια ολόσωμη φορεσιά χρυσού χρώματος ενώ στη μέση φόραγε μια μαύρη ζώνη, δεν φόραγε μανδύα- αν και θα έπρεπε. Αυτό το ρόλο τον έπαιζαν κατά κάποιο τρόπο τα πυκνά κόκκινα μαλλιά της τα οποία έφταναν μέχρι το τέλος της ωμοπλάτης της. Πάντως όλη η ομάδα είχε ιδεαστεί με την επερχόμενη άφιξη της αφού τους το μαρτύρησε η ηχώ του βηματισμού της από το χολ, ένα χαρακτηριστικό, αποφασιστικό βήμα, κάτι που ανταποκρινόταν πλήρως στις αξιώσεις του τίτλου της.
- Λοιπόν κύριοι, είπε με ένα ξερό τόνο η βασίλισσα. Δώστε μου μια πλήρη αναφορά της προόδου σας. Η αγέρωχη φιγούρα έκατσε στο κάθισμα της και μόνο τότε κάθισαν οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι στις δικές τους καρέκλες.
- Πριν από αυτό μεγαλειότατη, άρχισε να μιλά ο επικεφαλής της ομάδας, ο δρα Τεστους Γκαλιγκαν, ένας μεσόκοπος, ψηλός άντρας κάπου γύρω στα πενήντα με αραιωμένη τριχοφυΐα στη κεφαλή αλλά είχε έντονο μούσι, ήταν ένας από τους πρώτους που είχαν ασχοληθεί με το σχέδιο ‘’ΕΞΟΡΜΗΣΗ’’ και μάλιστα είχε την τιμή να επιλεχθεί από την ιδία τη βασίλισσα. Θα ήθελα να σας εκφράσω τη χαρά που αισθάνομαι για την παρουσία σας εδώ.
- Ας αφήσουμε τις επισημότητες και τα γλυκόλογα κατά μέρος, διέκοψε η βασίλισσα χρησιμοποιώντας τον ίδιο ξερό τόνο. Ο δρα Γκαλιγκαν σάστισε για λίγο όπως μαρτυρούσε το μικρό αναπνοή επιφώνημα που κατάφερε να ξεφύγει παρόλη την προσπάθεια που είχε καταβάλει για να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Θα ήθελα να περάσουμε κατευθείαν στο θέμα αν δεν σας πειράζει και εσάς βεβαία, συνέχισε ρίχνοντας ένα διαπεραστικό βλέμμα στον επιστήμονα ο οποίος ερχόταν σε μια, ας το πούμε άκομψη θέση.
- Μ-μάλιστα, είπε προσπαθώντας να σώσει την κατάσταση. Η κατασκευή του πρωτοτύπου σκάφους έχει φτάσει στην ολοκλήρωση της. Μιλάμε για μια κατασκευή βάρους οκτακόσιων χιλιάδων τόνων και ύψους περίπου εφτακόσια μετρά με περίπου πανομοιότυπο φάρδος και πλάτος. Η εξωτερική επιφάνεια του κύτους έχει ενισχυθεί με μια ειδική επένδυση τριταλιου, το τριταλιο ήταν ένα από τα πιο ανθεκτικά μέταλλα στον Δέλτα Πρωτεύοντα και χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή πλοίων θαλάσσης. Αυτό θα προσφέρει στο στόλο μας αν μη τι άλλο μια προστασία σε περίπτωση που βρεθεί σε κάποια επικίνδυνη ζώνη, ένα πεδίο αστεροειδών λόγου χάρη, συνέχισε έχοντας αρχίσει να παίρνει το κολάι.
- Και τι γίνεται με το ζήτημα της προώθησης? Ρώτησε η βασίλισσα αφήνοντας ασχολίαστη τη θωράκιση, γεγονός που πείραξε τον καθηγητή αλλά και πάλι δε το άφησε να φανεί μπροστά στη βασίλισσα.
- Βρισκόμαστε και εκεί σε πολύ καλό δρόμο. Ο βασικός δομικός σχεδιασμός είναι εντάξει. Τα τρία προωθητικά συστήματα δεν φαίνεται να αλληλεπιδρούν αρνητικά το ένα με το άλλο, αυτό πάντα σε θεωρητικό επίπεδο. Έχουμε όμως πρόβλημα με τη τροφοδοσία.
- Δηλαδή? Ρώτησε η Βασίλισσα με εμφανή τα σημάδια της αγωνίας.
- Η απαίτηση σε ισχύ είναι πολύ μεγάλη, μεγαλειότατη μου. Επιπλέον πρέπει να είναι και συνεχής αν θέλουμε να έχουμε κάλυψη στο 100%. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι ότι μιλάμε για διαστρέβλωση χώρου. Ένα τέτοιο εγχείρημα είναι αρκετά απαιτητικό. Και ας μην αναφερθώ στην ενεργειακή ζήτηση που απαιτεί η απογείωση και ο μετέπειτα διαχωρισμός από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη.
- Ναι, αναστέναξε με κάποια απογοήτευση.
- Είμαστε σε συζητήσεις πάντως, συνέχισε, δεν πρόκειται να καταθέσουμε έτσι τα όπλα. Αποκρίθηκε ο δρα Γκαλιγκαν σε μια προσπάθεια να εμψυχώσει την εμφανώς απογοητευμένη Δελανειρα. Η προσπάθεια έπιασε τόπο καθώς ένα χαμόγελο αισιοδοξίας αντικατέστησε τον μορφασμό απογοήτευσης. Α μη τι άλλο το πείσμα, η αποφασιστικότητα και η ενεργεία που έδειχναν να έχουν τα μέλη της ‘’ΕΞΟΡΜΗΣΗΣ’’ πάντα πίεζαν τη βασίλισσα να ελπίζει ότι το σχέδιο της θα αποδώσει τους επιθυμητούς καρπούς. Έτσι έληξε –επί του παρόντος- το κομμάτι που αφορούσε τα τετριμμένα της τροφοδότησης ισχύος και αποφάσισαν να περάσουν σε αλλά θέματα τα οποία ήταν αρκετά σημαντικά αλλά προχωρούσαν σε τόσο καλούς ρυθμούς που απλά η συζήτηση περνούσε στο επίπεδο μιας τυπικής ενημέρωσης
H μετέπειτα πορεία της συζήτησης κράτησε αρκετή ώρα. Τα υπόλοιπα θέματα αφορούσαν τη τροφή, τα μέλη του πληρώματος όπως επίσης τη δημιουργία ενός προγράμματος εκπαίδευσης και δοκιμής στο οποίο θα δοκιμάζονταν οι αντοχές των μελών σε συνθήκες όπως η απογείωση ενός σκάφους στην οποία τα σώματα τους θα δέχονταν την πίεση της επιτάχυνσης και της ορμής. Tο πρόγραμμα επρόκειτο να εγκατασταθεί στην Ακαδημία Επιστημών. Αυτή ήταν η πιο ορθή επιλογή. Λοιπόν, είχε αποφασιστεί, το νέο τμήμα θα ξεκινούσε την λειτουργία του μέσα στις επόμενες εναλλαγές κλίματος.

Η νύχτα που πήρε τη σκυτάλη από εκείνη την ημέρα ήταν ήσυχη αλλά και όμορφη. Ασυνήθιστος συνδυασμός.
Πραγματικά όσοι είχαν αϋπνίες ήταν οι τυχεροί. Ο νυχτερινός ουρανός ήταν στολισμένος από τα χρυσοκέντητα αστέρια και τα δυο φεγγάρια που ήταν πάντα ορατά από το ανατολικό ημισφαίριο του Δέλτα Πρωτεύοντα, μόνιμα κολλημένα σε αυτό το τμήμα του ουρανού. Η βαρυτική έλξη του πλανήτη ήταν ένα τόσο δυνατό οικοδόμημα που πάντα κράταγε τα τέσσερα φεγγάρια του Δέλτα Πρωτεύοντα κολλημένα στην ίδια θέση, ακλόνητα, πάντα αναγκασμένα να ακολουθούν πιστά τον κολοσσό αφέντη τους στο αιώνιο του ταξίδι γύρω από τον Μέγα Δέλτα, τον ολόλευκο εκείνο αστέρα που πάντα και αυτός συνέχιζε το δικό του ταξίδι στο έναστρο στερέωμα παρασέρνοντας τον Δέλτα Πρωτεύοντα και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του Δέλτα Συμπλέγματος πάντα μαζί του.
Τίποτα δεν προμήνυε ότι εκείνη η νύχτα θα άλλαζε για πάντα τη ζωή του Ντασερ Χολσοι. Δεν υπήρχαν οιωνοί, ούτε καν προμηνύματα. Αλλά έτσι πάντα δε γίνεται? Το απροσδόκητο είναι πάντα εκείνο που έχει αυτήν την αξιοθαύμαστη αλλά και τρομακτική συνάμα ικανότητα: να σου παίρνει τη ζωή μέσα από τα χεριά, να στην τσαλακώνει και μετά να σου τη πετάει κατάμουτρα.
O Ντασερ βρισκόταν στο εργαστήριο ανατομίας του ιατρικού τμήματος και μελετούσε μέχρι αργά, δεν μπορούσε να μελετήσει στον κοιτώνα του γιατί για κακή του τύχη είχε αναγκαστεί να διαλέξει το μοναδικό δωμάτιο που είχε απομείνει και αυτό συνόρευε με τον κοιτώνα ενός πολύ εξωστρεφούς συμφοιτητή του ο οποίος είχε την κακία συνήθεια να …μελετάει έχοντας την συσκευή αναπαραγωγής ήχων ψυχαγωγίας στο διαπασών.
Είχε άσχημη διάθεση εκείνη τη νύχτα. Ακόμη και η αγαπημένη του ασχολία , να παρασκευάζει νευρικό ιστό από πτώματα και να καταγράφει τα ευρήματα του, δεν του έφτιαχνε τη διάθεση. Δεν μπορούσε να ακόμη να καταλάβει πως είχε επιτρέψει στον εαυτό του να παρασυρθεί από το βιβλίο του σε τέτοιο βαθμό ώστε να ξεχάσει πότε έπρεπε να πάει στη σχολή του και πότε όχι, και όντας φανατικός τελειομανής του είχε κάνει εντύπωση, αρνητική εντύπωση. Εκείνη λοιπόν τη νύχτα ο Ντασερ μελετούσε την πορεία του τερματικού νεύρου, του νεύρου εκείνου που ξεκινούσε από τη ρινική κοιλότητα και εισάγεται στον εγκέφαλο λίγο πριν από τις υπόλοιπες δώδεκα κρανιακές συζυγίες*. Για την παρασκευή του είχε εκτελέσει ολική κρανιεκτομή, δηλαδή αφαίρεση όλου του θόλου του εγκεφαλικού τομέα του κρανίου. Το νυστέρι έκοψε το δέρμα και ακολούθησε μια κυκλική πορεία κατά μήκος της κεφαλής, από το μέτωπο και έφτασε μέχρι την ινιακή μοίρα. Το πτώμα ήταν πολυκαιρισμένο, για αυτό και δεν ξεπετάχτηκε αίμα καθώς η λεπίδα βυθιζόταν μέσα στον ιστό. Η κοπή, τοποθετημένη λίγα εκατοστά πάνω από τον άνω πόλο του πτερυγίου του έξω ους, είχε ολοκληρωθεί κάποια λεπτά αργότερα. Μετέπειτα, βύθισε τα δάκτυλά του μέσα στη τομή και με μια δόση προσπάθειας, αφαίρεσε το δέρμα και τον υποδόριο ιστό αποκαλύπτοντας τον θόλο του κρανίου. Το πριόνι διέκοψε τελείως τη συνοχή του οστού. Με τον ίδιο τρόπο που αφαίρεσε το δέρμα, αφαίρεσε και τον θόλο του κρανίου. Και με αυτό βρισκόταν σε όλη του τη μεγαλειότητα, ο εγκέφαλος, ντυμένος με τη σκληρά μήνιγγα, όση είχε απομείνει μιας και ένα μεγάλο μέρος της ήταν προσαρτημένη στην εσωτερική επιφάνεια του κρανίου. Η εργασία που θα ακολουθούσε στη συνέχεια, ήταν μια αρκετά λεπτεπίλεπτη διαδικασία καθώς το νεύρο που ήθελε να παρασκευάσει ήταν αρκετά λεπτό και απαιτούσε πολύ προσεκτική ανατομή. Η επόμενη του ενέργεια ήταν να ανασηκώσει τον εγκέφαλο από τον μετωπιαίο τομέα και να αποκόψει το οπτικό νεύρο αλλά πρώτα έπρεπε να αφαιρέσει τις μήνιγγες.
Με το που άρχιζε να αφαιρει την σκληρά μήνιγγα, ο Ντασερ ταρακουνήθηκε. Δεν ήταν ο μόνος που είχε ταρακουνηθεί. Επρόκειτο για δόνηση αλλά προφανώς δεν ήταν τόσο ισχυρή. Κοίταξε τριγύρω απορημένα και μετά συνέχισε την αφαίρεση των μηνιγγιών. Είχε δεν είχε περάσει ένα μισάωρο και ενώ είχε προχωρήσει με την αφαίρεση της αραχνοειδούς μήνιγγας ένας δεύτερος κλυδωνισμός, πιο ισχυρός αυτή τη φορά, τον έκανε να χάσει την ισορροπία του στιγμιαία. Ευτυχώς δεν έπεσε στο πάτωμα η ακόμη χειροτέρα, πάνω στο πτώμα. Δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία. Επρόκειτο για σεισμό! Άρχιζε να νευριάζει! Μα καλά, όλα εναντίον του ήταν εκείνη την ημέρα? Αλλά αν μη τι άλλο το πείσμα του ήταν ξακουστό στη σχολή! Θα την έκανε την διατομή ο κόσμος να χαλάσει. Ξανά το χέρι στο νυστέρι και συνέχισε στη δουλειά του. Ξαφνικά μια εκτυφλωτική λάμψη φώτισε όλο το νυχτερινό ουρανό. Η λάμψη τράβηξε την προσοχή του όταν ξαφνικά, δευτερόλεπτα μετά τη λάμψη, ένας ισχυρός διαπεραστικός θόρυβος, ο οποίος θύμιζε σφύριγμα, τον ανάγκασε να πετάξει το νυστέρι και να βουλώσει τα αυτιά του με όλη του τη δύναμη. Αυτός ο θόρυβος είχε τέτοια ένταση που τα γυάλινα δοκιμαστικά σωληνάρια και τα τζάμια του δωματίου έγιναν θρύψαλα. Ενστικτωδώς έπεσε στο πάτωμα και κουλουριάστηκε φέρνοντας τα γόνατα του όσο πιο κοντά μπορούσε στο πρόσωπο του. Στη συνέχεια ένιωσε ένα έντονο σφυροκόπημα σε κάθε σπιθαμή της ύπαρξης του, ήταν αβάστακτο και φαινόταν στο πρόσωπο του καθώς όλα του τα χαρακτηριστικά είχαν τραβηχτεί προς την εσωτερική πλευρά του προσώπου του αφού είχε κλείσει τα μάτια του πολύ σφικτά. Ο πόνος στα αυτιά του ήταν έντονος και διαξιφιστικός ενώ η λάμψη δυνάμωνε σε ένταση με κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε. Ξαφνικά ένας πολύ ισχυρός συντριπτικός κρότος, από αυτούς που συνοδεύουν τις εκρήξεις, διαδέχτηκε την κραυγή και όλα μέσα στο δωμάτιο άρχιζαν να καταρρέουν! Αυτό ήταν το κρουστικό κύμα. Η βιβλιοθήκη σωριάστηκε με μιας στο πάτωμα τόσο εύκολα όσο εύκολα σωριάζεται ένας πύργος από τραπουλόχαρτα όταν τον φυσούν και τα κομμάτια ξύλου αλλά και τα βιβλία σκορπίστηκαν σε αμέτρητες διαφορετικές κατευθύνσεις ενώ το ταβάνι κατέρρεε και αυτό με τη σειρά του. Παντού είχε απλωθεί ένα πυκνό σύννεφο σκόνης είχε πλημμύρισει όλο το δωμάτιο και ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του εξωτερικού διαδρόμου. Ηπόρτα που είχε αποκλείσει την αίθουσα του εργαστηρίου από την υπόλοιπη σχολή είχε εκτιναχθεί τουλάχιστον ένα με δυο μετρά από την θύρα προς την αντίθετη κατεύθυνση


*: Το κρανιακό νεύρο 0 δεν έχει αναγνωριστεί ως εγκεφαλικό νεύρο. Στα σύγχρονα εγχειρίδια ανατομίας, τα εγκεφαλικά νεύρα είναι δώδεκα. Στον Δέλτα Πρωτεύοντα είναι δεκατρία.


Ο Ντασερ είχε χάσει τις αισθήσεις του για κάποια λεπτά. Για αυτόν βεβαία φάνηκε μια αιωνιότητα. Όταν κάποια στιγμή ξύπνησε, έκανε να σηκωθεί αλλά τον εμπόδιζε ένα μεγάλο κομμάτι ξύλου το οποίο είχε γκρεμιστεί από το πάτωμα. Ευτυχώς που ο επάνω όροφος δεν είχε βαριά αντικείμενα, μόνο κάτι έπιπλα και άχρηστες συσκευές μετρίου μεγέθους, αυτός ο χώρος χρησιμοποιούταν σαν αποθήκη.
Με τα χίλια ζόρια σηκώθηκε, παραμερίζοντας από πάνω του ότι είχε πέσει πάνω του. Έριξε μια ματιά τριγύρω για να δει τι είχε συμβεί αλλά το οπτικό του πεδίο ήταν αρκετά θαμπό και τον εμπόδιζε περεταίρω το αίμα από το ξεσκισμένο του μέτωπο που έτρεχε ποτάμι. Δεν μπορούσε να διακρίνει και πολλά πράγματα, όλο το δωμάτιο είχε γεμίσει σκόνη και τα πάντα , εξοπλισμός, έπιπλα και αλλά πολλά, είχαν μετατραπεί σε θρύψαλα και κομμάτια σκορπισμένα τριγύρω και μέσα στο εργαστήριο- ότι είχε απομείνει από το εργαστήριο. Στη συνέχεια πιάστηκε από μια προεξέχουσα άκρη της κατεστραμμένης βιβλιοθήκης και έβαλε τη χούφτα του στην εσωτερική τσέπη του ενδύματος του που ήταν στη μεριά του δεξιού του ισχίου και τη ψαχούλεψε σε μια προσπάθεια να βρει την φορητή συσκευή επικοινωνίας του αλλά το μόνο που βρήκε ήταν ένα μάτσο από στραβό πλαστικό, βίδες και σπασμένα κυκλώματα. Ότι είχε αρχίσει το σφύριγμα, το αποτέλειωσε το κρουστικό κύμα. Σκοπός του ήταν να καλέσει τον Γκορ για να τον βοηθήσει γιατί είχε χτυπήσει τόσο στο πόδι του όσο και στο κεφάλι και αυτός ο εφιαλτικός συνδυασμός ζάλης και πόνου, έκαναν την προσπάθεια του να διατηρήσει την ισορροπία του αδύνατη. Τελως πάντων με πολύ μεγάλη δυσκολία, σηκώθηκε και κουτσαίνοντας προχώρησε και έφτασε μέχρι εκείνο το σημείο που παλαί ποτέ ήταν το παράθυρο που κοίταζε το κεντρικό πρόσθιο προαύλιο, τώρα ήταν μια τεράστια τρύπα στον τοίχο συνοδευόμενη από σωρούς από σοβάδες και ξύλα. Σήκωσε το κεφάλι και ατένισε τον ορίζοντα. Εκείνη την ημέρα, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια , όχι και τόσο πρωτόγνωρη κατάσταση αλλά σίγουρα όχι και τόσο συχνά συναντημένη, κατάσταση, εκείνη την ημέρα είχε νιώσει έκπληξη δυο φορές και σίγουρα η δεύτερη φορά επισκίαζε τη πρώτη μετά Βάϊας και κλάδων! Σε μια τοποθεσία, κάπου 25 με 30 χιλιόμετρα μακριά από την Ακαδημία προς την αντίθετη κατεύθυνση από την Βασιλεύουσα, εκεί που μέχρι πρότινος ήταν απλωμένη μια ονειρική κοιλάδα στολισμένη από βελονοφυλλα δέντρα και μια υπέροχη κρυσταλλένια λίμνη, ιδανική για τα ερωτευμένα ζευγαράκια, είχε εγκατασταθεί μια κατάμαυρη, τεράστια πυραμίδα, ορατή πολύ καθαρά ακόμα και από αυτή την απόσταση. Το θέαμα ήταν τόσο εκθαμβωτικό όσο και τρομακτικό! Η βάση της ήταν περικυκλωμένη από πύρινες γλώσσες τις οποίες είχε προκαλέσει η απότομη άνοδος της θερμοκρασίας λόγω της πρόσκρουσης και κατέκαιγαν ότι είχε απομείνει από την δασική περιοχή. Ήταν μια καταστροφή, ήταν λες και το έδαφος είχε ανοίξει και η κόλαση να προσπαθούσε να κλέψει μια θέση από τον παράδεισο μόνο και μόνο για να υπενθυμίσει στους κοινούς θνητούς την ύπαρξη της. Από πού είχε έρθει αυτή η απόκοσμη κατασκευή? Και πιο πολύ γιατί επέλεξε τον Δέλτα Πρωτεύοντα για να επιβάλει την εφιαλτική της παρουσία? Αυτά θα είναι κατά πάσα πιθανότητα μερικά από τα πιο τρομακτικά ερωτήματα που θα μελανώσουν την νεότερη ιστορία του Δέλτα Πρωτεύοντα. Έμεινε εκεί σα στήλη άλατος και κοίταζε αυτό το θέαμα που έμελλε να αλλάξει τόσο την ζωή του όσο και την ιστορία του Δελτανιανου γένους. Παραδόξως, ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα σκασμένα χείλια του το οποίο διαδέχτηκε το εκστασιασμένο του ύφος. Ήταν λες και μια νέα πρόκληση είχε εισβάλλει στην ζωή του και τον προκαλούσε σε μια μονομαχία. Μια μονομαχία την οποία θα κέρδιζε πάση θυσία.
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:  

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας
Σελίδα 1 από 1

Μετάβαση στη:  



Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης