::Moderator::
Συμμετέχει από: 26 Απρ 04
Δημοσιεύσεις: 290
Τόπος: salonica |
Ακόμα μια ταινία στο συνηθισμένο, για τις ιαπωνικές ταινίες, μοτίβο, όπου ουσιαστικά δεν υπάρχει δράση, παρά μόνο εξέλιξη της ιστορίας. Το καλό με το είδος αυτό είναι πως ουσιαστικά έχει τελειοποιηθεί, με αποτέλεσμα να βλέπουμε πολύ καλές σκηνοθεσίες, ηθοποιίες και τεχνικά στοιχεία. Το μόνο πρόβλημα είναι πως είναι κάπως δύσκολες στην παρακολούθηση τους, τουλάχιστον στο μέσο δυτικό μάτι, το οποίο σίγουρα δεν έχει συνηθίσει σε τέτοιους ρυθμούς. Ας δούμε όμως γιατί ακριβώς μιλάμε.
Το σενάριο, βασίζεται σε μία συλλογή αυτοβιογραφικών διηγημάτων του συγγραφέα manga Matsumoto Taiyo. Η ιστορία εκτυλλίσεται σε ένα σχολείο αρρένων. Από την αρχή γίνεται κατανοητό πως δεν πρόκειται για συνηθισμένους μαθητές, αν και τα προβλήματα που φαίνεται να αντιμετωπίζουν είναι σχετικά φυσιολογικά.
Ο κύριος χαρακτήρας, Kujo, γίνεται αρχηγός της 7μελούς συμμορίας των μεγαλύτερων μαθητών του σχολείου, όταν κερδίζει στο παιχνίδι με τα παλαμάκια, το οποίο παίζεται ως εξής: Μαθητές περνούν από την πίσω μεριά του κιγκλιδώματος της ταράτσας του σχολικού κτιρίου και προσπαθούν να χτυπήσουν όσες περισσότερες φορές μπορούν παλαμάκια, αφήνοντας όπως καταλαβαίνετε τα χέρια τους από τα κάγκελα, με κίνδυνο να πέσουν από την ταράτσα και να σκοτωθούν.
Αρχικά φαίνεται να απολαμβάνει τον ρόλο του, τιμωρώντας τους μαθητές που δεν φέρονται με σεβασμό σε κάποιο μέλος της συμμορίας, συχνά χρησιμοποιώντας ρόπαλα του μπέιζμπολ,αλλά μετά από λίγο αρχίζει και βαριέται, όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα πράγματα στη ζωή του.
Ο Aoki, ο οποίος είναι από πολύ μικρός φίλος με τον Kujo, είναι πλέον το δεξί του χέρι, αλλά ουσιαστικά λειτουργεί σαν υποτακτικός, μη μπορώντας να πάρει καμία απόφαση χωρίς να τον ρωτήσει. Όταν λοιπόν, κάποια στιγμή, ο Kujo αρχίζει να τον αγνοεί, εκίνος πραγματικά ξεφεύγει.
Από τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας, ένας είχε θέσει σαν μοναδικό σκοπό της ζωής του, την πρόκριση της ομάδας μπέιζμπολ του σχολείου στο εθνικό πρωτάθλημα και όταν η προσπάθεια αυτή στέφεται με αποτυχία, στην τελευταία μάλιστα φάση του αγώνα, αδυνατεί να συνεχίσει με οποιονδήποτε τρόπο τη ζωή του. Ένας άλλος δεν μπορεί να βρει κανέναν απολύτως σκοπό στη ζωή του και απλά περνάει το χρόνο του, μέχρι τη στιγμή που όλη αυτή η κατάσταση τον κάνει και αυτόν να ξεφύγει.
Οι υπόλοιποι μαθητές του σχολείου είναι φανερό πως εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις διαθέσεις των "αρχηγών", ενώ ειδική περίπτωση αποτελεί το "Φάντασμα", όπως τον αποκαλούν όλοι στο σχολείο, των καθηγητών συμπεριλαμβανομένων, εξαιτίας της καταληκτικής ασθένειας του.
Την υπόλοιπη εξέλιξη θα σας αφήσω να την παρακολουθήσετε μόνοι σας.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Toshiaki Toyada, σε μία ακόμα πολύ καλή δουλειά του, όπου υπογράφει και το σενάριο. Αυτό που μου αρέσει σε αυτόν τον σκηνοθέτη είναι πως σε όλες τις δουλειές του έχει κάτι να πει, αλλά το λέει με έναν τρόπο, ο οποίος σε προκαλεί να σκεφτείς για να καταλάβεις, αλλά παράλληλα σε αφήνει να ερμηνεύσεις την ιστορία και όπως εσύ θέλεις.
Ως Kujo, o Ryuhei Matsuda, τον οποίο είχα να δω από το Taboo Gohato, του 1999. Στην συγκεκριμένη, παίζει έναν έφηβο απαθή απέναντι σε όλα, ακόμα και την ίδια του τη ζωή, ο οποίος όμως κρύβει πολύ βία μέσα του. Ομολογουμένως, αποδίδει πολύ καλά το ρόλο του, ως πρωταγωνιστής.
Σε γενικές γραμμές είναι δύσκολη ταινία, αλλά περνάει μηνύματα για τους εφήβους, κι αν ξεπεράσετε την αργή εξέλιξη, είναι δεδομένο πως θα την απολαύσετε.
Για μια ελαφρώς πιο αναλυτική περιγραφή εδώ:
http://sin-kazama.blogspot.com/2011/09/blog-post.html |
|
|
