::Moderator::
Συμμετέχει από: 26 Απρ 04
Δημοσιεύσεις: 290
Τόπος: salonica |
Όπως έχω πει επανειλλημένως, απολαμβάνω σε πολύ μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές ταινίες και ιδιαίτερα τις ιαπωνικές, οι οποίες συνήθως αποτυπώνουν ακραίες εκφάνσεις της καθημερινότητας. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος που ανυπομονούσα να δω το Hanging Garden. O δεύτερος είναι τα πάρα πολλά, καλά λόγια που έχω ακούσει για τον σκηνοθέτη, Toshiaki Toyoda, τα οποία, στην προηγούμενη του ταινία που παρακολούθησα, το 9 souls, δεν βγήκαν αληθινά. Όχι πως ήταν κακιά ταινία, απλώς δεν δικαιολογούσε τόσους διθύραμβους. Αυτή τη φορά όμως, κατάλαβα για ποιον λόγο τόση φασαρία για τον συγκεκριμένο. Ας την δούμε όμως αναλυτικά.
Το σενάριο, το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Mitsuyo Kakuta, έχει ως εξής: Οι Kyobashi είναι μια φαινομενικά φυσιολογική οικογένεια, η οποία αποτελείται από τέσσερα μέλη. Η μητέρα, Eriko, η οποία διατηρεί μια part time εργασία σε ένα εστιατόριο και ασχολείται κατά κύριο λόγο με το νοικοκυριό, ο πατέρας Takashi, ένας τυπικός Ιάπωνας, ιδιωτικός υπάλληλος γραφείου (salary man, όπως τους αποκαλούν συνήθως), και τα δύο παιδιά, η κόρη Mana και ο γιος Κο, 16 και 14 χρονών αντίστοιχα, οι οποίοι είναι μαθητές. Στην ιστορία εμπλέκεται ακόμα η μητέρα της Eriko, Sacchin, η οποία νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με καρκίνο του πνεύμονα, αλλά αρνείται να εγχειριστεί. Αυτό που κάνει ξεχωριστή την οικογένεια, είναι πως τα μέλη της, με πρωτοβουλία της μητέρας, έχουν συμφωνήσει να είναι απόλυτα ειλικρινείς και να μην έχουν μυστικά μεταξύ τους. Αυτό βέβαια οδηγεί σε κάποιες περίεργες καταστάσεις, όπως το να συζητάνε στο τραπέζι σε πιο μέρος έγινε η σύλληψη καθενός εκ των παιδιών ή το να γορτάζουνε όλοι μαζί την πρώτη περίοδο της κόρης.
Κι απο δω και πέρα, όσο η ταινία εμβαθύνει στα μέλη γίνεται κατανοητό πως τίποτα φυσιολογικό δεν υπάρχει. Ο Takashi, o οποίος έχει να κάνει 5 χρόνια σεξ με την Eriko, διατηρεί σχέση με δύο γυναίκες, με τις οποίες συχνά επιδίδεται σε S&M συνουσίες. Η μία είναι συνάδερφος της γυναίκας του, ενώ η δεύτερη, λίγο αργότερα προσλαμβάνεται από το γιο του, για να του κάνει ιδιαίτερα, με αποτέλεσμα να έρχεται τακτικά στο σπίτι.
Ο Κο, του οποίου ο χαρακτήρας τον κατατάσσει στην κατηγορία του οργισμένου με τα πάντα εφήβου, είναι φανερό πως τρέφει σεξουαλικές σκέψεις για την δασκάλα του, από την οποία κάποια στιγμή ζητάει να κοιμηθούν μαζί, στο ίδιο ξενοδοχείο μάλιστα, όπου έγινε η σύλληψη της Mana.
Και εκείνη όμως πηγαίνει συχνά εκεί, για να κάνει σεξ με σχετικά άγνωστους, μιας και σπάνια πηγαίνει στο σχολείο, περνόντας τον περισσότερο καιρό της στο πολυκατάστημα της περιοχής. Και σαν να μη φτάνουν αυτά, συχνά φωτογραφίζεται για περιοδικά για ενήλικους.
Η μητέρα, προσπαθεί να κρύψει την κατάθλιψη της, πίσω από ένα μόνιμο χαμόγελο, το οποίο διατηρεί ακόμα κι όταν την εκμεταλλεύονται συνάδερφοι ή όταν φαντάζεται πως σκοτώνει τον συνομιλητή της με ένα πηρούνι. Προσπαθεί απεγνωσμένα να μην επαναλάβει τα λάθη που έκανε η μητέρα της, όταν την μεγάλωνε, η οποία, με τη σειρά της, δίνει μια νέα έννοια στον όρο κακός γονιός, με την όλη, διαρκώς πνιγμένη στους καπνούς του τσιγάρου, συμπεριφορά της.
Όλοι λοιπόν διατηρούν μυστικά , παρά τη συμφωνία τους και παρ'όλα αυτά συνεχίζουν να παίζουν το θέατρο της "ανοιχτής" οικογένειας με πρωτοβουλία κυρίως της Eriko, η οποία φαίνεται να έχει και τα περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα. Τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα παρακολουθήσετε μόνοι σας.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Toshiaki Toyoda, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο, κάνοντας καταπληκτική δουλειά και στα δύο. Εντυπωσιάζει η γενικότερη απεικόνιση των μελών της οικογένειας, με αποκορύφωμα την χαμογελαστή κατάθλιψη της Eriko και την ακραία συμπεριφορά της μητέρας της. Και μια και μιλάμε για απεικόνιση, το Hanging garden είναι επίσης πολύ εντυπωσιακό οπτικά, με τα έντονα χρώματα να κυριαρχούν τόσο στα σκηνικά όσο και στην φωτογραφία. Ιδιαίτερα καλή εντύωση μου έκαναν η σκηνή, όπου η Eriko φαντάζεται πως σκοτώνει μια συνάδερφο της, καθώς και η βροχή από αίμαι προς το τέλος, οι οποίες παρεπιπτόντως είναι και οι μόνες σκηνές όπου υπάρχει κάποια μορφής βία. ( Το ότι με εντυπωσίασαν κυρίως αυτές δεν το λες και τυχαίο). Το μόνο που με ενόχλησε κάπως, ήταν τα πλάνα όπου η κάμερα περιστρεφόταν κυκλικά, πράγμα το οποίο μετά από λίγο γινόταν κουραστικό.
Ως Eriko, η Kyoko Koizumi, η οποία δίνει ακόμα μια καταπληκτική παράσταση, τόσο με τις σιωπές της, όσο και με τους διαλόγους της. Αναμφίβολα από τα μεγάλα ατού της ταινίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως για την συγκεκριμένη κέρδισε τα βραβεία καλύτερης ηθοποιού στα Blue Ribbon Awards και Nikkan Sports Film Awards.
Ως Takashi, o Itsuji Itao, ο οποίος είναι και stand up comedian, κάτι που γίνεται φανερό, από τον διανθισμένο με χιούμορ τρόπο που υποδύεται τον χαρακτήρα του. Έχει καλή απόδοση, χωρίς όμως να εντυπωσιάζει.
Ως Mana, η Anne Suzuki, η οποία αποδίδει άριστα το ρόλο της ψυχολογικά διαταραγμένης έφηβης. Και αυτή απ0 τα ατού της ταινίας.
Ως Κο, ο Masahiro Hirota, ο οποίος υποδύεται τον λιγότερο ενδιαφέροντα χαρακτήρα της ταινίας. Είναι γενικά άπειρος σαν ηθοποιός και ίσως για αυτό να έχει ουσιαστικά συμπληρωματικό ρόλο. Θεωρώ πως ο χαρακτήρας του ουσιαστικά εξυπηρετεί το σενάριο με την παρουσία της δασκάλας του\ερωμένης του πατέρα του, στο σπίτι. Δεν αποτελεί μειονέκτημα πάντως.
Ως Sacchin, η Asami Imajuku, η οποία υποδύεται εκπληκτικά την κακότροπη μητέρα και γιαγιά. Σίγουρα μένουν οι σκηνές, όπου καπνίζει στο λεωφορείο, ενώ απαγορεύεται και όταν συναντάει τον εγγονό της με την δασκάλα του στο ξενοδοχείο. Να τονίσουμε επίσης πως, αν και παίζει την γιαγιά, όταν γυρίστηκε η ταινία ήταν μόλις 27 ετών, γεγονός που αποδεικνύει το πόσο καλή ηθοποιός είναι.
Δεν είναι ανάλαφρη ταινία, μιας και ουσιαστικά στη διάρκεια της δεν εκτυλλίσεται κάποια ιστορία, απλά παρατηρούμε πως κυλάει η ζωή των μελών της οικογενείας. Είναι όμως άρτια σκηνοθετημένη, με πολύ καλές ηθοποιίες και γενικότερα διανθισμένη με λίγο χιούμορ και λίγο υπερρεαλισμό, ώστε να μην γίνεται βαρύ, οικογενειακό δράμα και πιστεύω πως θα την απολαύσουν τουλάχιστον οι οπαδοί των κοινωνικών ταινιών.
Για μια ελαφρώς πιο αναλυτική περιγραφή εδώ:
http://sin-kazama.blogspot.com/2011/09/hanging-garden.html |
|
|
