::Moderator::
Συμμετέχει από: 26 Απρ 04
Δημοσιεύσεις: 290
Τόπος: salonica |
Για δεύτερη φορά θα αναφέρω πως o Haruki Murakami είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και πως θεωρώ την μεταφορά των έργων του στον κινηματογράφο ένα εγχείρημα πραγματικά δύσκολο. Επίσης για δεύτερη φορά όμως, μετά το Norwegian wood, η μεταφορά είναι εξαιρετική, καταφέρνοντας να αιχμαλωτίσει την ουσία του διηγήματος, κυρίως διατηρώντας τον μινιμαλισμό και τον υπερρεαλισμό, που πάντα χαρακτηρίζει τα έργα του συγγραφέα. Ας το δούμε όμως αναλυτικά.
Σύμφωνα με την ιστορία, μια μέρα ο Murakami μπήκε σε ένα μικρό μαγαζί με μεταχειρισμένα ρούχα στο Maui, όπου αγόρασε για ένα δολάριο, μια μπλούζα που έγραφε στη μέση "Tony Takitani". Ο πραγματικός Tony είχε φτιάξει τα διαφημιστικά αυτά T-shirts, ως μέρος της αποτυχημένης προεκλογικής του εκστρατείας για μια θέση στην Γερουσία. Ο Murakami όμως εμπνεύστηκε πραγματικά από το όνομα. Όπως έχει πει ο ίδιος σε μια συνέντευξη στην The Daily Yumiuri, "Κάθε φορά που φορούσα την μπλούζα, ένιωθα πως αυτός ο Tony Takitani με ικέτευε να γράψω μια ιστορία για αυτόν." Έτσι το 1990 έγραψε το ομώνυμο διήγημα, το οποίο περιλήφθηκε στη συλλογή Blind Willow, Sleeping woman, που εκδόθηκε το 2006 στην Ιαπωνία και λίγο αργότερα την ίδια χρονιά και στις Η.Π.Α. Οι Αμερικάνοι αναγνώστες είχαν την ευκαιρία να το διαβάσουν και στις σελίδες του New Yorker, τo 2002.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Για την υπόθεση δεν θα αναφέρω και πολλά, μιας και πρόκειται για ένα φιλμ διάρκειας μόλις 75 λεπτών, οπότε προτιμώ να αφήσω την ταινία να αποκαλυφθεί από μόνη της. Ενδεικτικά λοιπόν, ο Tony Takitani είναι γιος του Shozaburo, ενός τρομπονίστα της τζαζ, ο οποίος έχει περάσει κάποια χρόνια φυλακισμένος στην Κίνα. Όταν γυρίζει στην Ιαπωνία, το 1946, παντρεύεται μία μακρινή του ξαδέρφη και αποκτά έναν γιο, στον οποίο δίνει το όνομα ενός Αμερικάνου στρατιώτη που του είχε φερθεί φιλικά, σκεπτόμενος πως το όνομα αυτό θα τον βοηθήσει, μιας και η αμερικανική επιρροή στην Ιαπωνία μεγάλωνε όλο και περισσότερο.
Αντιθέτως όμως, στο σχολείο το όνομα του τον κάνει να φαίνεται "ύποπτος", περίεργος και ουσιαστικά τον αποξενώνει από τους συμμαθητές του. Σε συνδυασμό με τον θάνατο της μητέρας του, όταν ο ίδιος ήταν μόλις τριών χρονών και την συνεχή απουσία του πατέρα του, λόγω συναυλιών, ο Tony μετατρέπεται σε μοναχικό χαρακτήρα, αποστασιοποιημένο από κοινωνικές σχέσεις. Με τα χρόνια, αναπτύσσει ενδιαφέρον για την ζωγραφική, με τα έργα του να χαρακτηρίζονται από μεγάλη τεχνική αρτιότητα, αλλά και έλλειψη συναισθηματικού περιεχομένου. Τελικώς, όταν τελειώνει τις σπουδές του βρίσκει δουλειά ως τεχνικός εικονογράφος και κάποια στιγμή γνωρίζει μια πελάτισσα, την Eiko, η οποία του αλλάζει τη ζωή. Το πως όμως θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
ΑΝΑΛΥΣΗ
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Jun Ichikawa, του οποίου η δουλειά μπορεί να χαρακτηριστεί σχεδόν ολοκληρωτικά με τρεις όρους: προσήλωση στο ύφος του έργου του Murakami και κατά συνέπεια μινιμαλισμός και υπερρεαλισμός.
Η χρησιμοποίηση δύο ηθοποιών σε τέσσερις ρόλους, σε συνδυασμό με τον αργό ρυθμό που εξελίσσεται η ιστορία και την μουσική του Ryuichi Sakamoto, είναι τουλάχιστον αρκετά για να χαρακτηρίσουν το φιλμ ως μια επιτομή του μίνιμαλ.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι διάφορες τεχνικές κινηματογράφισης που χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια της ταινίας. Η πρώτη είναι το μοντάζ πλάνων των ποδιών της Eiko, με διαφορετικά υποδήματα κάθε φορά, το οποίο σκοπό έχει να δείξει την εμμονή της για αγορές. Η δεύτερη είναι η μεταφορά από πλάνο σε πλάνο, η οποία θυμίζει εικονογράφιση, παραπέμποντας στο επάγγελμα του πρωταγωνιστή. Τρίτη είναι η παρουσία αφηγητή, που σκοπό έχει να μείνει το φιλμ όσο πιο κοντά γίνεται στο βιβλίο, αλλά με ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: Πολύ συχνά τις ατάκες του αφηγητή ολοκληρώνουν οι πρωταγωνιστές, μοιάζοντας σαν να αναγνωρίζουν την ύπαρξη του, γεγονός που ενισχύει το υπερρεαλιστικό στοιχείο.
Τέλος, εξαιρετική είναι και η ανάλυση των χαρακτήρων, ιδιαίτερα του Tony Takitani, τον οποίο μας τον παρουσιάζει μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια των συναισθημάτων και των σκέψεων του. Γενικότερα θεωρώ πως η σκηνοθεσία είναι το μεγαλύτερο ατού της ταινίας.
O Issei Ogata παίζει τον ρόλο του Tony Takitani και του πατέρα του και είναι εξαιρετικός. H ταινία είναι χτισμένη πάνω του σε πολύ μεγάλο βαθμό και ο ίδιος ανταποκρίνεται με τον καλύτερο τρόπο. Ο ρόλος του έχει αυτήν την δυσκολία που τόσο συχνά συναντούμε στον ιαπωνικό κινηματογράφο, να πρέπει δηλαδή να αποδώσει μια πλειάδα συναισθημάτων, με ελάχιστες ατάκες και μπορούμε να πούμε πως τα καταφέρνει απόλυτα. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει σίγουρα και στο γεγονός πως υποδύεται τόσο καλά και τους δύο ρόλους, που είναι πραγματικά δύσκολο να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι πρόκειται για τον ίδιο ηθοποιό.
Ως Eiko και Hisako η Rie Miyazawa, για την οποία ισχύουν πάνω κάτω τα ίδια με τον Ogata, αν και σε έναν ελαφρώς λιγότερο απαιτητικό ρόλο. Γίνεται πάντως φανερό πως πρόκειται για εξαιρετική ηθοποιό. Α ναι, έχει και υπέροχα πόδια.
Ακούγεται επίσης η φωνή του Hidetoshi Nishijima, ως αφηγητή.
Προσωπικά θεωρώ την παρούσα ταινία ένα μικρό αριστούργημα, αλλά αναγνωρίζω πως δεν είμαι καθόλου αντικειμενικός, όσο αναφορά τα έργα του Murakami. Το φιλμ μπορεί να χαρακτηριστεί και "κουλτουριάρικο", είναι όμως τόσο μικρό σε διάρκεια που δεν κουράζει. Σίγουρα θα το απολαύσουν οι οπαδοί του συγγραφέα. Για τους υπόλοιπους διατηρώ μια επιφύλαξη.
Για μια ελαφρώς πιο αναλυτική περιγραφή εδώ:
http://sin-kazama.blogspot.gr/2014/01/tony-takitani.html |
_________________
https://www.facebook.com/groups/118146481693463/
http://sin-kazama82.blogspot.gr/
http://sin-kazama.blogspot.gr/ |
|
