Αυτή είναι μια ερώτηση η οποία κάνει του περισσότερους δημιουργούς κόμικ να πέφτουν σε βαριά κατάθλιψη. Αυτό κυρίως γιατί υποδηλώνει ότι η δουλεία η οποία κάνουν είναι κάτι το κατώτερο, και ότι αυτό που κάνουν δεν έχει καμία αξία μπροστα στην δύναμη της κινούμενης εικόνας.
Αρκετοί θεωρούν τα κόμικς, λανθασμένα, ένα «νόθο παιδί» του κινηματογράφου. Να προσθέσω κάπου εδω, ότι αρκετοί επίσης θεωρούν, και πάλι εσφαλμένα, τον κινηματογράφο ένα «νοθο παιδί» του θεάτρου.
Τα κόμικς, σαν τέχνη έχουν τις απαρχές τους στην Αρχαία Αίγυπτο, και χρησιμοποιούνταν για την απεικόνιση μύθων και ιστοριών. Με την πτώση του Αιγυπτιακού πολιτισμού, έμειναν στην αφάνεια μέχρι που στα τέλη του 19ου αιώνα, άρχισαν να χρησιμοποιούνται για την απεικόνηση σύντομων κωμικών ιστοριών (εξού και το όνομα «κομικς»).
Το θέατρο, έχει αρχίσει να θεωρείται τέχνη από την εποχή του Αρχαίου Ελληνικού Διονυσιακού Δράματος. Ο κινηματογράφος τέλος ξεκίνησε, από τους Αδελφους Lumier απλά σαν ένας τρόπος απεικόνισης της πραγματικότητας μέσω της κάμερας. Αργότερα, όταν την κάμερα ανέλαβαν διάφοροι εικονοκλάστες και δημιουργοί όπως ο Μελιές, άρχισε να θεωρείται τέχνη.
Απο ότι βλέπουμε οι ρίζες των κόμικς, του κινηματογράφου και του θεάτρου είναι τελείως διαφορετικές. Όσο όμως εξελίσσονταν, αναμφίβολα άρχισαν να συνδέονται μεταξύ τους. Ο κινηματογράφος δανείζεται απο τα κόμικς και από το θέατρο, τα κόμικς δανείζονται στοιχεία από το κινηματογράφο κ.ο.κ. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν ίσως γιατί και τα τρία συνδυάζουν λόγω και εικόνα. Εξάλλου από ανέκαθεν οι τέχνες μοιραζόντουσαν στοιχεία η μία από την άλλη.
Πρόβλημα δεν υπάρχει όταν ένα είδος τέχνης δανείζεται στοιχεία από κάποια άλλη. Πρόβλημα υπάρχει όταν η υπερανάπτυξη μια τέχνης οδηγεί σε υποβιβασμό της άλλης. Τα τελευταία χρόνια το κοινό των κόμικς έχει αρχίσει να περιορίζεται σε ανησυχιτικό βαθμο. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι ενώ οι ταινίες με τον Μπατμαν είχαν ένα τεράστιο κοινό (πάνω από 10 εκατομύρια), τα κόμικς με τον Μπάτμαν σπανίως πουλάνε πάνω από 100.000 αντίτυπα. Πολλοί λένε ότι η Warner Bros κρατάει την DC Comics ζωντανή μόνο και μόνο για να εκμεταλευτεί το λεγόμενο Franchising (παιχνιδάκια, ταινίες, σειρές στην τηλεόραση.) Τα Κόμικς θεωρούνται μια «κατώτερη» τέχνη... Και αρκετοί ρωτάνε ερωτήματα οπως αυτό του τίτλου..
Και επιστρέφω στο αρχικό ερώτημα. Γιατί κάποιος να διαβάσει ένα κόμικ ενώ μπορεί να δεί την ταινία, ή την τηλεοπτική σειρά που είναι βασισμένη σε αυτό; Κάποιος θα μπορούσε να πεί ότι, επειδή πρόκειται για τελείως διαφορετικά μέσα έκφρασης πρέπει να κρατήσουμε μια ουδετερη στάση στο θέμα. Επειδή όμως είναι αρκετά διασκεδαστικό να δακτυλόδείχνεις, θα επιχειρήσω να δώδω μια πιο ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα.
Ας ξεχάσουμε για λίγο τον προϋπολογισμό, τα καπρίτσια των ηθοποιών, τις παρεμβάσεις που κάνουν τα στούντιο για να κάνουν μια ταινία εμπορική. Μια ταινία ουσιαστικά περνάει από ηθοποιούς, σκηνοθέτη, ηχολήπτη, τεχνικούς ειδικών εφέ και μοντέρ. Το κάθε μέρος παραγωγής της ταινίας δίνει στο αρχικό σενάριο το προσωπικό του στίγμα και την προσωπική του άποψη. Αυτό δεν είναι κατ? ανάγκη κακό και υπάρχουν περιπτώσεις όπου όλα αυτά τα άτομα δίνουν, μέσω ομαδικής δουλειας ένα αρκετά ποιοτικό αποτέλεσμα. Αρκετές φορές όμως υπάρχουν ρίξεις, συμβιβασμοί, αντιμάχειες και διαφωνείες, οι οποίες μπορεί να επιρρεάσουν αρνητικά την ποιότητα της ταινίας και κάνουν το τελικό προϊόν (γιατι περι προϊόντος πρόκειται πλέον), να απέχουν πολύ από το αρχικό όραμα του δημιουργού. Διαβάστε το Αλικό Γράμμα και συγκρίνετέ το με την ταινία για να δείτε τί εννοώ.
Ακόμα και εάν όλα τα άτομα τα οποία συνεργάζονται για την δημιουργία μιας ταινίας συνεργαστούν αρμονικά, εάν ένα από αυτά δεν κάνει σωστά την δουλειά του, η τελική ταινία θα είναι άσχημης ποιότητας ή ποιότητας κατώτερης του αναμενόμενου.
Στα κόμικς υπάρχουν μονάχα ό σεναριογράφος και ο σχεδιαστής, οι οποίοι αρκετές φορές είναι το ίδιο πρόσωπο. Ο δημιουργός/οί είναι πιο ελεύθεροι να εκφράσουν στο χαρτί αυτά που θέλουν να πούνε. Ο δημιουργός/οί είναι ταυτόχρονα οι ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης, ο τεχνικός και ο μοντερ. Η ήρωές του έχουν μια τεράστια ποικιλία εκφράσεων και δυνατοτήτων. Και το όραμα του δημιουργού αποτυπώνεται αυτούσιο.
Επιπλέον υπάρχουν κάποια στοιχεία των κόμικς τα οποία δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε ταινία. Στα κόμικς χρησιμοποιείται συχνά ο εσωτερικό μονόλογος (το μπαλονακι σκέψης, ας πούμε) για να δείξει τα αισθήματα του ήρωα ή αντιήρωα που βρίσκεται στο χαρτί. Στον κινηματογράφο η τεχνική αυτή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά (μόνο στα Film Noir). Και υπάρχουν πράγματα τα οποία μπορούν να γίνουν ΜΟΝΟ στα κόμικς, ΜΟΝΟ εάν ο δημιουργός έχει απόλυτο έλεγχο του ήχου και του λόγου.
Όλα αυτά τα παραπάνω ίσως να υπονοόυν ότι τα κόμικς είναι μια «πιο αγνή» τέχνη απο τον κινηματογραφό. Το εάν αυτό είναι αλήθεια θα το αποφασίσουν οι ιστορικοί τέχνης του μέλλοντος. Ελπίζω όσα είπα εδώ να ωθήσουν κάποιους να φύγουν για λίγο απο την κινούμενη εικόνα και να δοκιμάσουν να γευτούν λίγο απο την μαγεία του εικονογραφήματος...
...Εάν όχι, απολαύστε την ταινία...
|
|
|
04/08/2008 από chiliplayer |
Kalo arthro, kai to
kathena exei ta
pleonekthmata tou.
Alla h drash ths
tainias kai h kinhsh
den mporoun na
atypothoun toso kala
sto comic (fysika ta
comic exoun allh
mageia vevaia) |
|
|
|
28/06/2008 από Αλβινος |
το καθε ενα απο τα 2
εχει τη δικια του
μαγεια |
|
|
|
04/11/2007 από Girishajin |
Πολύ σωστές απόψεις.
Άλλωστε, τα κόμικς
αποτελούν το πρωτότυπο
και οι ταινίες είναι απλώς οι
μεταφορές τους στην
οθόνη. Δεν πρέπει να
ξεχνάμε ότι δεν θα
υπήρχαν anime χωρίς
manga. Αυτό τα λέει όλα... |
|
|
|
04/11/2007 από Toushiro |
Poli kalo arthro. Kali
erotisi. Alla, h taineia
einai autoi pou se kanei
polles fores na porotheis
giati exei tous xaraktires
sto maximum kai i drasi
me tin agonia
korifonontai !!! |
|
|
|
08/10/2007 από padepadou |
Πολύ καλό το άρθρο
σου!Πιστεύω ότι όλα
είναι θέμα γούστου
γιατί και το comic
δεν είναι μόνο ο
σχεδιαστής και ο
σεναριογράφος είναι
και ο εκδότης που
μπορεί να αλλάξει
την αρχική ιδέα
θετικά ή όχι. |
|
|
|
27/09/2007 από Armisael |
Swstes apopseis! |
|
|
|